۳۲۰.و همين مضمون را محمد بن يحيى، از احمد بن محمد بن عيسى، از مَروك بن عُبيد، از جُميع بن عُمير روايت كرده است كه گفت: حضرت امام جعفر صادق عليه السلام فرمود كه:«خدا بزرگ تر است يعنى چه؟ و تقدير آن چون مى شود؟» عرض كردم كه: خدا از هر چيزى بزرگ تر است. حضرت فرمود كه: «آيا در ازل چيزى بود كه خدا از آن بزرگ تر باشد؟» عرض كردم كه: پس بفرما كه معنى آن چيست و تقدير آن چون است؟ فرمود: «خدا بزرگ تر است از آن كه به وصف در آيد».
۳۲۱.على بن ابراهيم، از محمد بن عيسى بن عبيد، از يونس، از هشام بن حكم روايت كرده است كه گفت: از امام جعفر صادق عليه السلام سؤال كردم از «سبحان اللّه » كه معنى آن اين است كه:«پاك مى دانم خدا را از همه عيوب و نقائص؛ پاك دانستنى». حضرت فرمود كه: «كلمه اى است كه مى فهماند ننگ و عار خدا را از آنچه لايق او نباشد».
۳۲۲.احمد بن مهران، از عبدالعظيم بن عبداللّه حسنى، از على بن اسباط، از سليمان ـ مولاى طِربال ـ ، از هشام جواليقى روايت كرده است كه گفت: از حضرت امام جعفر صادق عليه السلام سؤال كردم از فرموده خدا«سبحان اللّه »۱از آن، چه قصد مى شود؟ حضرت فرمود كه:«دور كردن آن جناب را از صفات زشت، يا دور بودن از آن».
۳۲۳.على بن محمد و محمد بن حسن، از سهل بن زياد و محمد بن يحيى، از احمد بن محمد بن عيسى، همه از ابو هاشم جعفرى روايت كرده اند كه گفت: از امام محمد تقى عليه السلام سؤال كردم كه معنى واحد در نام هاى خدا چيست؟ حضرت فرمود كه:«اجماع و اتفاق زبان ها بر او به يگانگى؛ چنانچه مى فرمايد: «وَ لَئِن سَأَلْتَهُم مَّنْ خَلَقَهُمْ لَيَقُولُنَّ اللَّهُ»۲ ، يعنى: هر آينه اگر از كافران سؤال كنى كه كى ايشان را آفريده؟ البته خواهند گفت كه: خدا» .
