۳۴۱.محمد بن اسماعيل، از فضل بن شاذان، از حمّاد بن عيسى، از رِبعى بن عبداللّه ، از فضيل بن يسار روايت كرده است كه گفت: از امام جعفر صادق عليه السلام سؤال كردم از قول خداى عزّوجلّ:«وَسِعَ كُرْسِيُّهُ السَّمَـوَ تِ وَالْأَرْضَ»۱. فرمود كه:«اى فُضيل، هر چيزى كه در كرسى است: آسمان ها و زمين. و هر چيزى، در كرسى است» (و فقره اوّلى در توحيد صدوق موجود نيست و اين، اظهر است).
۳۴۲.محمد بن يحيى، از احمد بن محمد بن عيسى، از حجّال، از ثَعلبة، از زرارة بن اعين روايت كرده است كه گفت: از امام جعفر صادق عليه السلام سؤال كردم از قول خداى عزّوجلّ:«وَسِعَ كُرْسِيُّهُ السَّمَـوَ تِ وَالْأَرْضَ»، كه آيا آسمان ها و زمين كرسى را فرو گرفته اند يا كرسى آسمان ها و زمين را فرا گرفته؟ حضرت فرمود:«بلى، كرسى آسمان ها و زمين و عرش را فرا گرفته و كرسى، هر چيزى را فرا گرفته است».
۳۴۳.محمد بن يحيى، از احمد بن محمد، از حسين بن سعيد، از فضالة بن ايّوب، از عبداللّه بن بكير، از زرارة بن اعين روايت كرده است كه گفت: از امام جعفر صادق عليه السلام پرسيدم از قول خداى عزّوجلّ:«وَسِعَ كُرْسِيُّهُ السَّمَـوَ تِ وَالْأَرْضَ»، كه آيا آسمان ها و زمين، كرسى را فرا گرفته اند، يا كرسى آسمان ها و زمين را فرا گرفته؟ حضرت فرمود كه:«هر چيزى در كرسى است، و كرسى همه را فرا گرفته».
