۳۶۰.حسين بن محمد اشعرى و محمد بن يحيى هر دو روايت كرده اند از احمد بن اسحاق، از سَعدان بن مسلم، از معاوية بن عمّار، از امام جعفر صادق عليه السلام در قول خداى عزّوجلّ:«وَلِلَّهِ الأَْسْمَآءُ الْحُسْنَى فَادْعُوهُ بِهَا»^۱
، يعنى:«خدا راست نام هاى نيكوتر، پس بخوانيد او را به آنها»، كه حضرت فرمود: «به خدا سوگند، ماييم نام هاى نيكوتر خدا كه خدا از بندگان عملى را قبول نمى فرمايد، مگر به معرفت ما» (چه هر نامى، نشانه صاحب نام است و ذوات قدسيه ايشان نشانه هاى هويداست براى وجود ذات و صفات آن جناب).

۳۶۰.الْحُسَيْنُ بْنُ مُحَمَّدٍ الْأَشْعَرِيُّ وَمُحَمَّدُ بْنُ يَحْيى جَمِيعاً، عَنْ أَحْمَدَ بْنِ إِسْحَاقَ، عَنْ سَعْدَانَ بْنِ مُسْلِمٍ، عَنْ مُعَاوِيَةَ بْنِ عَمَّارٍ ، عَنْ أَبِي عَبْدِ اللّه ِ عليه السلام فِي قَوْلِ اللّه ِ عَزَّ وَجَلَّ :«وَلِلَّهِ الأَْسْمَآءُ الْحُسْنَى فَادْعُوهُ بِهَا»قَالَ :«نَحْنُ ـ وَاللّه ِ ـ الْأَسْمَاءُ الْحُسْنَى الَّتِي لَا يَقْبَلُ اللّه ُ مِنَ الْعِبَادِ عَمَلاً إِلَا بِمَعْرِفَتِنَا».