۳۷۸.از او، از حسن بن على بن فضّال، از داود بن فَرقد، از عمرو بن عثمان جُهَنى، از امام جعفر صادق عليه السلام روايت است كه آن حضرت فرمود:«به درستى كه از براى خدا، بداء نمى شود از جهل» (يعنى: در آنچه تغيير مى دهد، جهالتى نداشته كه بعد از آن دانسته باشد، بلكه تغيير از روى مصلحت است).
۳۷۹.على بن ابراهيم، از محمد بن عيسى، از يونس، از منصور بن حازم روايت كرده است كه گفت: از امام جعفر صادق عليه السلام سؤال كردم كه: آيا مى شود كه امروز چيزى موجود شود كه ديروز در علم خدا نبوده باشد؟ حضرت فرمود:«نه، هر كه اين سخن را بگويد، خدا او را خوار و رسوا گرداند».
عرض كردم كه: مرا خبر ده كه آيا چنين نيست كه آنچه بوده و آنچه خواهد بود تا روز قيامت، همه در علم خدا باشد؟ فرمود: «بلى، چنين است و چنين بود پيش از آن كه خلائق را بيافريند».
۳۸۰.على، از محمد، از يونس، از مالك جُهنى روايت كرده است كه گفت: شنيدم از امام جعفر صادق عليه السلام كه مى فرمود:«اگر مردم مى دانستند كه در قول به بداء و اعتقاد داشتن به جواز آن، چه قدر ثواب است، از سخن گفتن در آن سستى نمى ورزيدند».
۳۸۱.چند نفر از اصحاب ما روايت كرده اند از احمد بن محمد بن خالد، از بعضى از اصحاب ما، از محمد بن عمرو كوفى ـ برادر يحيى ـ از مُرازِم بن حكيم كه گفت: شنيدم از امام جعفر صادق عليه السلام كه مى فرمود:«هرگز هيچ پيغمبرى به منصب پيغمبرى نمى رسيد (يا آن كه خدا او را به پيغمبرى نمى فرستاد)، تا آن كه از براى خدا پنج خصلت اقرار مى كرد و آن: اقرار به بداء است و مشيت و سجود و عبوديت و طاعت».
۳۸۲.و به همين اسناد، از احمد بن محمد، از جعفر بن محمد، از يونس، از جَهم بن ابى جَهمه، از آن كه او را حديث كرده، از امام جعفر صادق عليه السلام روايت كرده است كه آن حضرت فرمود:«به درستى كه خداى عزّوجلّ محمد صلى الله عليه و آله را خبر داد به آنچه بوده، از آن زمان كه دنيا بر پا شده، و به آنچه خواهد بود تا آن كه دنيا تمام شود. و خبر داد او را به محتوم از آنها كه تغيير و تبديل در آن راه ندارد، و در آنچه غير آن بوده بر آن، استثنا فرمود» (يعنى: فرمود كه: اگر خواسته باشم چنين خواهد بود، و اگر نخواهم تغيير مى دهم).
