25. باب در بيان آن كه در آسمان و زمين چيزى نمى باشد، مگر به هفت چيز
۳۸۵.چند نفر از اصحاب ما روايت كرده اند از احمد بن محمد بن خالد، از پدرش و محمد بن يحيى، از احمد بن محمد بن عيسى، از حسين بن سعيد و محمد بن خالد، همه، از فَضالة بن ايّوب، از محمد بن عُماره، از حريز بن عبداللّه و عبداللّه بن مُسكان، هر دو از امام جعفر صادق عليه السلام كه آن حضرت فرمود كه:«چيزى موجود نمى شود در زمين و نه در آسمان، خواه از افعال خدا باشد و خواه از افعال بندگان، مگر به اين خصلت هاى هفت گانه كه عبارت است از: مشيت و اراده و قدر و قضا و اذن (يعنى منع و زجر نفرمودن) و نوشته (كه ثبوت در لوح محفوظ است) و اجل (كه مراد از آن وقت معين است). پس هر كه گمان كند كه قدرت دارد بر آن كه يكى از اينها را به هم زند، يا كم كند، كافر است».
و على بن ابراهيم، از پدرش، از محمد بن حَفص، از محمد بن عُماره، از حريز بن عبداللّه و ابن مُسكان مثل اين را روايت كرده است.