۴۸۸.از احمد بن محمد (و در بعضى از نسخ كافى، چنين است كه از ايشان ، از احمد بن محمد) از محمد بن ابى عُمير، از سيف بن عَميره، از ابوالصبّاح كِنانى روايت است كه گفت: امام جعفر صادق عليه السلام فرمود كه:«ما گروهى هستيم كه خداى عزّوجلّ فرمان بردارى ما را واجب گردانيده و از براى ما است انفال (و انفال غنيمت هاست كه از كافران حربى دچار مى شود و غير آن از آنچه فقها ـ رضوان اللّه عليهم ـ در كتاب خمس ذكر كرده اند). و از براى ما است، مال هاى پاكيزه و نفيس (كه قطعه باشد و پادشاه كافران حربى آنها را برگزيده باشد). و ماييم راسخون در علم (كه خدا در قرآن ذكر فرموده و در دانستن تأويل متشابهات با خود قرين نموده و آيه آن مذكور گرديد). و ماييم حسد برده شدگان (كه مردم به ما حسد ورزيدند). و آنان كه خدا در باب ايشان فرموده: «أَمْ يَحْسُدُونَ النَّاسَ عَلَى مَآ ءَاتَـهُمُ اللَّهُ مِن فَضْلِهِ»^۱ ، يعنى: بلكه آيا حسد مى برند مردم را بر آنچه خدا داده ايشان را از فضل خود».

۴۸۹.احمد بن محمد، از على بن حَكم، از حسين بن ابى العلاء روايت كرده است كه گفت: اعتقاد خويش را در باب اوصيا براى امام جعفر صادق عليه السلام ذكر كردم و عرض كردم كه: اعتقاد ما اين است كه: طاعت ايشان، واجب است. حضرت فرمود:«آرى، ايشان آنانند كه خداى عزّوجلّ فرموده است كه: «أَطِيعُواْ اللَّهَ وَأَطِيعُواْ الرَّسُولَ وَأُوْلِى الْأَمْرِ مِنكُمْ»^۲ ، يعنى: «فرمان بريد خدا را و فرمان بريد رسول او را (كه محمد است) و خداوندان امر امامت را از خودتان» (كه ائمه هدايند ـ صلوات اللّه عليهم اجمعين ـ . بنابر مذهب شيعيان، و سنيان اولى الامر را پادشاهان مى دانند). و حضرت عليه السلام فرمود: «و ايشان، آنانند كه خداى عزّوجلّ فرموده است كه: «إِنَّمَا وَلِيُّكُمُ اللَّهُ وَرَسُولُهُ وَالَّذِينَ ءَامَنُوا»^۳ » (كه ترجمه آن گذشت).

۴۹۰.و به همين اسناد از احمد بن محمد، از مُعمّر بن خلّاد روايت است كه گفت: مرد فارسى زبانى از امام موسى كاظم عليه السلام سؤال نمود و عرض كرد كه: فرمان بردارى تو واجب است؟ فرمود:«آرى». عرض كرد كه: مثل طاعت على بن ابى طالب عليه السلام فرمود: «آرى».

۴۹۱.احمد بن محمد، از على بن حكم، از على بن ابى حمزه، از ابو بصير، از امام جعفر صادق عليه السلام روايت كرده است كه گفت: از آن حضرت سؤال كردم از امامان كه: آيا در فرمان و طاعت، به يك روش جارى مى شوند؟ فرمود:«آرى».

۴۸۸.أَحْمَدُ بْنُ مُحَمَّدٍ، عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ أَبِي عُمَيْرٍ، عَنْ سَيْفِ بْنِ عَمِيرَةَ، عَنْ أَبِي الصَّبَّاحِ الْكِنَانِيِّ، قَالَ :قَالَ أَبُو عَبْدِ اللّهِ عليه السلام : «نَحْنُ قَوْمٌ فَرَضَ اللّهُ ـ عَزَّ وَ جَلَّ ـ طَاعَتَنَا، لَنَا الْأَنْفَالُ، وَ لَنَا صَفْوُ الْمَالِ، وَ نَحْنُ الرَّاسِخُونَ فِي الْعِلْمِ، وَ نَحْنُ الْمَحْسُودُونَ الَّذِينَ قَالَ اللّهُ: «يَحْسُدُونَ النَّاسَ عَلَى مَآ ءَاتَاهُمُ اللّهُ مِن فَضْلِهِ» ».

۴۸۹.أَحْمَدُ بْنُ مُحَمَّدٍ، عَنْ عَلِيِّ بْنِ الْحَكَمِ، عَنِ الْحُسَيْنِ بْنِ أَبِي الْعَـلَاءِ، قَالَ :ذَكَرْتُ لِأَبِي عَبْدِ اللّهِ عليه السلام قَوْلَنَا فِي الْأَوْصِيَاءِ: إِنَّ طَاعَتَهُمْ مُفْتَرَضَةٌ، قَالَ: فَقَالَ: «نَعَمْ، هُمُ الَّذِينَ قَالَ اللّهُ عَزَّ وَجَلَّ : «أَطِيعُواْ اللَّهَ وَأَطِيعُواْ الرَّسُولَ وَأُوْلِى الْأَمْرِ مِنكُمْ» وَ هُمُ الَّذِينَ قَالَ اللّهُ عَزَّ وَ جَلَّ : «إِنَّمَا وَلِيُّكُمُ اللَّهُ وَرَسُولُهُ وَالَّذِينَ ءَامَنُوا» ».

۴۹۰.وَ بِهذَا الْاءِسْنَادِ، عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ، عَنْ مُعَمَّرِ بْنِ خَلَادٍ، قَالَ :سَأَلَ رَجُلٌ فَارِسِيٌّ أَبَا الْحَسَنِ عليه السلام ، فَقَالَ: طَاعَتُكَ مُفْتَرَضَةٌ؟ فَقَالَ: «نَعَمْ» . قَالَ: مِثْلُ طَاعَةِ عَلِيِّ بْنِ أَبِي طَالِبٍ عليه السلام ؟ فَقَالَ : «نَعَمْ».

۴۹۱.أَحْمَدُ بْنُ مُحَمَّدٍ، عَنْ عَلِيِّ بْنِ الْحَكَمِ، عَنْ عَلِيِّ بْنِ أَبِي حَمْزَةَ، عَنْ أَبِي بَصِيرٍ، عَنْ أَبِي عَبْدِ اللّهِ عليه السلام ، قَالَ :سَأَلْتُهُ عَنِ الْأَئِمَّةِ : هَلْ يَجْرُونَ فِي الْأَمْرِ وَ الطَّاعَةِ مَجْرىً وَاحِدا؟ قَالَ عليه السلام : «نَعَمْ».