۵۴۵.محمد بن يحيى، از محمد بن حسين، از موسى بن سعدان، از عبداللّه بن قاسم، از عبد القهّار ، از جابر جُعفى، از امام محمد باقر عليه السلام روايت كرده است كه آن حضرت فرمود كه:«رسول خدا صلى الله عليه و آله فرمود كه: هر كه او را شاد گرداند كه به روش زندگى من زندگى كند، و به روش مردن من بميرد، و داخل شود در آن بهشتى كه پروردگار من مرا وعده فرموده، و چنگ زند به شاخ درختى كه پروردگار من آن را به دست قدرت خود غَرس فرموده، پس بايد كه على بن ابى طالب عليه السلام و اوصياى بعد از او را دوست دارد.
پس به درستى كه ايشان شما را در راه گمراهى داخل نمى كنند، و شما را از درِ راه راست، بيرون نمى برند. پس ايشان را تعليم مدهيد؛ زيرا كه ايشان، از شما داناترند. و به درستى كه من، از پروردگار خويش درخواستم كه در ميانه ايشان و كتاب خود (كه قرآن است) جدايى نيندازد، تا در نزد حوض كوثر بر من وارد شوند همچنين ـ و حضرت دو انگشت سبابه خويش را به هم ضمّ فرمود ـ و فرمود كه: پهناى آن حوض به قدر مسافت ميان صنعاء و اَيله است. ^۱ (و به هر تقدير، مراد حضرت عليه السلام بيان وسعت آن حوض است، نه تقدير اندازه آن؛ زيرا كه اندازه آن بسيار بيش از اين است). و در كنار آن حوض، قدح هاى نقره و طلا است، به شماره ستارگان».

۵۴۵.مُحَمَّدُ بْنُ يَحْيى، عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ الْحُسَيْنِ، عَنْ مُوسَى بْنِ سَعْدَانَ، عَنْ عَبْدِ اللّهِ بْنِ الْقَاسِمِ، عَنْ عَبْدِ الْقَهَّارِ، عَنْ جَابِرٍ الْجُعْفِيِّ، عَنْ أَبِي جَعْفَرٍ عليه السلام ، قَالَ :«قَالَ رَسُولُ اللّهِ صلى الله عليه و آله : مَنْ سَرَّهُ أَنْ يَحْيَا حَيَاتِي، وَ يَمُوتَ مِيتَتِي ، وَ يَدْخُلَ الْجَنَّةَ الَّتِي وَعَدَنِيهَا رَبِّي، وَ يَتَمَسَّكَ بِقَضِيبٍ غَرَسَهُ رَبِّي بِيَدِهِ، فَلْيَتَوَلَّ عَلِيَّ بْنَ أَبِي طَالِبٍ عليه السلام وَ أَوْصِيَاءَهُ مِنْ بَعْدِهِ؛ فَإِنَّهُمْ لَا يُدْخِلُونَكُمْ فِي بَابِ ضَلَالٍ، وَ لَا يُخْرِجُونَكُمْ مِنْ بَابِ هُدًى، فَـلَا تُعَلِّمُوهُمْ؛ فَإِنَّهُمْ أَعْلَمُ مِنْكُمْ، وَ إِنِّي سَأَلْتُ رَبِّي أَلَا يُفَرِّقَ بَيْنَهُمْ وَ بَيْنَ الْكِتَابِ حَتّى يَرِدَا عَلَيَّ الْحَوْضَ هكَذَا ـ وَ ضَمَّ بَيْنَ إِصْبَعَيْهِ ـ وَ عَرْضُهُ مَا بَيْنَ صَنْعَاءَ إِلى أَيْلَةَ، فِيهِ قُدْحَانُ فِضَّةٍ وَ ذَهَبٍ عَدَدَ النُّجُومِ».