۵۴۶.حسين بن محمد، از مُعلّى بن محمد، از محمد بن جمهور، از فَضالة بن ايّوب، از حسن بن زياد، از فُضيل بن يسار روايت كرده است كه گفت: امام محمد باقر عليه السلام فرمود كه:«رَوح و راحت و رستگارى و اعانت، و بر آمدن حاجت، و زيادى و بركت، و كرامت و عزّت و حرمت و مغفرت، و عافيت و آسانى، و بشارت و خشنودى، و قرب و نصرت و تمكّن و اقتدار و اميدوارى، و محبّت از جانب خداى عزّوجلّ، از براى كسى است كه على عليه السلام را دوست دارد، و به آن حضرت اقتدا كند، و از دشمنان او بيزار باشد، و فضل او را مسلّم دارد، و اوصياى بعد از او را تصديق كند، و با ايشان در مقام تسليم باشد.
واجب است بر من كه ايشان را در شفاعت خود داخل گردانم، و بر پروردگار من ـ تبارك و تعالى ـ واجب و سزاوار است كه مرا در باب شفاعت، اجابت فرمايد؛ زيرا كه ايشان پيروان منند و هر كه مرا پيروى كند، از من است».
20. باب در بيان اين كه اهل ذكر ۱ كه خدا خلائق را امر فرموده به سؤال كردن از ايشان، ائمّه عليهم السلام اند (نه غير ايشان)
۵۴۷.حسين بن محمد، از مُعلّى بن محمد، از وشّاء، از عبداللّه بن عَجْلان، از امام محمد باقر عليه السلام روايت كرده است در شرح قول خداى عزّوجلّ:«فَسْئَلُوا أهْلَ الذِّكْرِ إنْ كُنْتُمْ لا تَعْلَمُونَ»۲، يعنى:«پس بپرسيد از اهل ذكر اگر هستيد كه نمى دانيد»، كه آن حضرت فرمود كه: «رسول خدا صلى الله عليه و آله فرمود كه: ذكر، منم و ائمّه عليهم السلام ، اهل ذكرند». و در قول آن جناب عزّوجلّ: «وَ إنَّهُ لَذِكْرٌ لَكَ وَ لِقَوْمِكَ وَ سَوْفَ تُسْئَلُونَ»۳ ، يعنى: «و به درستى كه آن وحى (يعنى قرآن) هر آينه شرف و عزّتى است تو را و قوم تو را كه گروه مخصوصى هستند و زود باشد كه پرسيده شويد». از حضرت امام محمد باقر عليه السلام سؤال كردم. فرمود كه: «ما قوم آن حضرتيم و ماييم سؤال شدگان» (كه پرسيده خواهيم شد).
۵۴۸.حسين بن محمد، از مُعلّى بن محمد، از محمد بن اُورَمَه، از على بن حسّان، از عمويش عبدالرحمان بن كثير روايت كرده است كه گفت: به امام جعفر صادق عليه السلام عرض كردم:«فَسْئَلُوا أهْلَ الذِّكْرِ إنْ كُنْتُمْ لا تَعْلَمُونَ»۴. حضرت فرمود كه:«ذكر، محمد است صلى الله عليه و آله ، و ما، اهل اوييم كه سؤال مى شويم» (يعنى بايد كه از ما سؤال شود). راوى مى گويد كه: عرض كردم كه: مقصود از قول آن جناب: «وَ إنَّهُ لَذِكْرٌ لَكَ وَ لِقَوْمِكَ وَ سَوْفَ تُسْئَلُونَ»۵ ، كيست؟ حضرت فرمود كه: «ما را قصد فرموده و ما اهل ذكريم، و ماييم سؤال شدگان».
