پيشگفتار

الكافى، نوشته محمد بن يعقوب نام بردار به كلينى (م 328/ 329ه)، نامى است كه بعدها بر اساس گزارش مؤلف در مقدمه خود، از كسى كه از وى كتابى جامع و كافى در فنون علم دين را درخواست كرده بود، بر اين كتاب گذاشته شد، ^۱ و از جمله چهار كتاب اصلى شيعه و مهم ترين آنهاست. اين كتاب، نقشى بى بديل در تشكيل باورها و فرهنگ شيعى دارد. و مى توان با قاطعيت گفت كه سه دانش اصلى دينى، كلام و اخلاق و فقه شيعى، بر آن استوار شده است؛ به گونه اى كه هيچ متكلم و فقيه شيعى براى درس و پژوهش دينى خود، و نيز هيچ شيعه پژوهى، هرگز از اين كتاب بى نياز نيست. عبارت هاى «كتاب كافى»، «كافى كلينى»، «كتاب الكافى» و «الكافى»، پربسامدترين كتاب به عنوان مصدر حديثى در فرهنگ نوشتارى و گفتارى شيعه است كه گاه در آثار و فرهنگ غير شيعى نيز خودنمايى مى كند.
جايگاه برجسته اين كتاب و نياز رجوع به آن در طول زمان، باعث شد كه كسانى در انديشه حاشيه نگارى، تعليقه نويسى و بررسى هاى رجالى و شرح احاديث آن بر آيند و كسانى ديگر به ترجمه آن اقدام نمايند، كه اين اخيرى، و مترجمان، موضوع اين نوشته است.