29. باب در بيان عرض اعمال بر پيغمبر صلى الله عليه و آله و ائمّه عليهم السلام (و نمودن آنها به ايشان)
۵۸۳.محمد بن يحيى، از احمد بن محمد، از حسين بن سعيد، از قاسم بن محمد، از على بن ابى حمزه، از ابوبصير از امام جعفر صادق عليه السلام روايت كرده است كه آن حضرت فرمود كه:«جميع اعمال بر رسول خدا صلى الله عليه و آله عرض مى شود و در هر بامداد، اعمال بندگان به آن حضرت عرض مى شود؛ خواه آن اعمال نيكويى ها و طاعات باشد، و خواه بدى ها و معاصى (و مى تواند كه معنى اين باشد كه: خواه آن بندگان نيكوكار باشند و خواه نابكار). پس، از اعمال زشت حذر كنيد. و همين معنى فرموده خداى عزّوجلّ است كه: «اعْمَلُوا فَسَيَرَى اللّهُ عَمَلَكُمْ وَ رَسُولُهُ»۱ ، يعنى: عمل كنيد اى تائبان، يا هر كار كه خواهيد بكنيد اى بندگان، پس زود باشد كه خدا و رسول او، كار شما را ببينند». و حضرت ساكت شد (و مؤمنان را كه مراد از آن، ائمّه عليهم السلام است، ذكر نفرمود؛ به جهت مصلحتى، كه ظاهر اين است كه تقيّه باشد).
۵۸۴.چند نفر از اصحاب ما روايت كرده اند، از احمد بن محمد، از حسين بن سعيد، از نضر بن سُويد، از يحيى حلبى، از عبدالحميد طائى، از يعقوب بن شعيب كه گفت: امام جعفر صادق عليه السلام را از قول خداى عزّوجلّ:«اعْمَلُوا فَسَيَرَى اللّهُ عَمَلَكُمْ وَ رَسُولُهُ وَ الْمُؤْمِنُونَ»، سؤال كردم. حضرت فرمود كه:«ايشان (يعنى مؤمنان كه در آيه مذكورند)، ائمّه عليهم السلام اند».
۵۸۵.على بن ابراهيم، از پدرش، از عثمان بن عيسى، از سَماعه، از امام جعفر صادق عليه السلام روايت كرده است كه گفت: شنيدم از آن حضرت كه مى فرمود:«چيست شما را و شما را چه مى شود كه رسول خدا صلى الله عليه و آله را غمناك مى كنيد؟» كسى به آن حضرت عرض كرد كه: چگونه او را غمگين مى كنيم؟ فرمود كه: «آيا نمى دانيد كه اعمال شما بر آن حضرت عرض مى شود. پس چون گناهى را در ميان آنها ببيند، همين او را غمگين كند، و از ديدن آن او را بد آيد. پس رسول خدا صلى الله عليه و آله را غمگين مكنيد و او را شاد و خوشحال گردانيد».
