۵۹۰.حسين بن محمد، از مُعلّى بن محمد، از محمد بن جمهور، از فَضالة بن ايّوب، از حسين بن عثمان، از ابو ايّوب، از محمد بن مسلم روايت كرده است كه گفت: از امام جعفر صادق عليه السلام سؤال كردم از قول خداى عزّوجلّ:«الَّذينَ قالُوا رَبُّنا اللّهُ ثُمَّ اسْتَقامُوا»، يعنى:«به درستى كه آنان كه گفتند كه: پروردگار ما، خداى به حقّ است، پس استقامت به هم رسانيدند» (كه بر اين اعتقاد راست ايستادند. و اصلاً منحرف نگشتند). و حضرت صادق عليه السلام فرمود: «يعنى مستقيم شدند بر ائمّه عليهم السلام و اقرار به ايشان و متابعت ايشان يك به يك به ترتيب «تَتَنَزَّلُ عَلَيْهِمُ الْمَلائِكَةُ ألاّ تَخافُوا وَ لا تَحْزَنُوا وَ أبْشِرُوا بِالْجَنَّةِ الَّتى كُنْتُمْ تُوعَدُونَ»۱ ، يعنى: فرود مى آيند بر ايشان فرشتگان (در نزد مردن يا برزخ، يا در هنگام بيرون آمدن از قبر، يا در قيامت) و مى گويند كه: مترسيد و اندوهناك مباشيد، و مژده باد شما را به آن بهشتى كه بوديد كه وعده داده مى شديد پيش از اين».
31. باب در بيان اين كه ائمّه عليهم السلام معدن علم و درخت پيغمبرى و محلّ تردد و آمد و شد فرشتگانند ۲
۵۹۱.احمد بن مهران، از محمد بن على، از چندين نفر، از حمّاد بن عيسى، از رِبعى بن عبداللّه بن جارود روايت كرده است كه گفت: حضرت على بن الحسين عليهم السلام فرمود كه:«مردم (يعنى سنيان)، چه چيز از ما را مى توانند كه انكار و بر ما عيب كنند؟ پس به خدا سوگند، كه ماييم درخت پيغمبرى و خانه رحمت و مهربانى (كه عطوفت و احسان خداست. و آنچه ايشان را روزى فرموده، يا مراد، رحمت ايشان نسبت به ديگران است). و ماييم معدن و جاى علم تردّد و آمد و شد فرشتگان».
