۶۳۸.چند نفر از اصحاب ما روايت كرده اند، از احمد بن محمد، از عمر بن عبدالعزيز، از حمّاد بن عثمان كه گفت: شنيدم از امام جعفر صادق عليه السلام كه مى فرمود:«زنادقه، در سال صد و بيست و هشت از هجرت، ظاهر خواهند شد و اين كه مى گويم، به سبب آن است كه من در مصحف فاطمه عليهاالسلام نظر كردم، و اين را در آن ديدم». حمّاد مى گويد كه: عرض كردم كه مصحف فاطمه چيست؟ فرمود: «چون خدا روح پيغمبر خويش را قبض فرمود، بر حضرت فاطمه عليهاالسلام از وفات آن حضرت آن قدر از اندوه داخل شد كه هيچ كس اندازه آن را نمى دانست، مگر خداى عزّوجلّ. پس خدا فرشته اى را به سوى او فرستاد كه او را دلخوشى دهد و اندوه را از دل او بيرون برد و او را خبر دهد (يعنى: به مصائب و مِحَن و آنچه بر اعداى ايشان واقع خواهد شد از عذاب ها، و هر كه در اين امّت دولت و سلطنتى به حق يا باطل خواهد يافت تا روز قيامت). پس فاطمه عليهاالسلاماين مطلب را به امير المؤمنين عليه السلام شكايت كرد (چه آن حضرت بر محافظت تمام اين امور قدرت نداشت؛ چنان چه كه گفته اند، و ظاهر اين است كه شكايت، به جهت احتياط از خوف فوات آن بود). آن حضرت به فاطمه فرمود كه: چون اين را احساس كنى و آمدن فرشته را دريابى و بدانى و آواز را بشنوى، به من بگو. بعد از آن فاطمه آن حضرت را به آمدن فرشته اعلام كرد. پس امير المؤمنين عليه السلام شروع فرمود كه مى نوشت، هر چه را كه از آن فرشته مى شنيد، تا آن كه مصحفى را از آن نوشت».
حمّاد مى گويد كه: بعد از آن، حضرت صادق عليه السلام فرمود كه: «امّا بدانيد كه چيزى از حلال و حرام خدا در آن نيست، وليكن در آن است علم آنچه خواهد بود».
۶۳۹.چند نفر از اصحاب ما روايت كرده اند، از احمد بن محمد، از على بن حكم، از حسين بن ابى العلاء كه گفت: شنيدم از امام جعفر صادق عليه السلام كه مى فرمود:«به درستى كه در نزد من است جفر سفيد». راوى مى گويد كه عرض كردم كه: چه چيز در آن است؟ حضرت فرمود كه: «زبور داود، و تورات موسى، و انجيل عيسى، و صحيفه هاى ابراهيم، و حلال و حرام خدا، و مصحف فاطمه، و گمان ندارم (يعنى: چنان مى دانم) كه قرآن در جفر سفيد نيست، و در آن است آنچه مردم به سوى ما احتياج دارند، و ما به كسى محتاج نيستيم، حتّى آن كه حكم يك تازيانه زدن و نصف يك تازيانه و چهار يك تازيانه و ديه خراش در آن است، و در نزد من است جفر سرخ».
راوى مى گويد: عرض كردم كه: در جفر سرخ چه چيز است؟ فرمود كه: «سلاح رسول خدا. و جز اين نيست كه اين جفر سرخ گشوده مى شود براى خود و در هنگام ريختن آن و صاحب شمشير (كه صاحب الامر عليه السلام است) آن را خواهد گشود براى كشتن». پس عبداللّه بن ابى يعفور به آن حضرت عرض كرد كه: خدا تو را به اصلاح آورد، آيا پسران امام حسن عليه السلام اين را مى شناسند؟ (يعنى: مى دانند كه اين در نزد شما است و با وجود اين، ادّعاى امامت مى كنند؟) حضرت فرمود: «بلى، به خدا سوگند كه مى دانند؛ چنانچه شب را مى شناسند كه شب است، و روز را مى شناسند كه روز است، وليكن حسد و طلب دنيا ايشان را بر عدم اقرار و بر انكار حق مى دارد، و اگر حقّ را به حقّ و راستى طلب مى كردند، از براى ايشان بهتر بود».
