۶۴۰.على بن ابراهيم، از محمد بن عيسى، از يونس، از آن كه او را ذكر كرده، از سليمان بن خالد روايت كرده است كه گفت: امام جعفر صادق عليه السلام فرمود كه:«در جفرى كه پسران امام حسن عليه السلام آن را ذكر مى كنند و ادّعا دارند كه در نزد ايشان است، هر آينه چيزى است كه ايشان را مكدّر و غمگين مى سازد؛ زيرا كه ايشان حقّ نمى گويند و حال آن كه حق در جفر است. پس ايشان قضايا و احكام على عليه السلام و فريضه هاى او را در باب ميراث بيرون آورند، اگر در اين ادّعا راست گويانند (چه تمام احكام و فرايض آن حضرت در آن موجود است). و ايشان را سؤال كنيد از عمّه ها و خاله ها» (چه حكم ايشان در باب عمّه و خاله با حكم آن حضرت مخالفت دارد؛ زيرا كه ايشان عمّه و همچنين خالو و خاله را از خويشان قرار مى دهند كه مرتبه عُصبه است و عمو را از عصبه مى دانند و مى گويند كه: بودن عمّو از عصبه، باعث اين نمى شود كه خواهرش نيز از عصبه باشد). و حضرت فرمود كه: «بايد مصحف فاطمه عليهاالسلام را نيز بيرون آورند؛ زيرا كه وصيّت فاطمه عليهاالسلام در آن است (و مراد آن وصيّتى است كه به على عليه السلام كرد كه او را در شب دفن كند). و سلاح رسول خدا صلى الله عليه و آله با مصحف فاطمه است، و از يكديگر جدا نمى شود. به درستى كه خداى عزّوجلّ مى فرمايد: «[فأتُونى ]بِكِتابٍ مِنْ قَبْلِ هذا أوْ أثارَةٍ مِنْ عِلْمٍ إنْ كُنْتُمْ صادِقينَ» » ۱ (و در قرآن چنين نيست، بلكه در آن «ائْتُونى بِكِتابٍ» است. پس يا از قبيل نقل به معنى است، يا اشتباه از راوى يا كاتب است). و ترجمه آيه چنانچه در قرآن است: «بياريد مرا كتابى كه فرود آمده باشد، پيش از آمدن اين كتاب (كه قرآن است) يا بياريد بقيّه اى از اثر علم (يعنى: خطى كه باقى مانده باشد) از علوم پيشينيان (يا روايتى از انبياى سابقه) اگر شما راست گويان هستيد در دعوى خود» (و نزول اين آيه براى الزام مشركين بود كه به تعدّد خدا قايل بودند، و خدا بعد از الزام به دليل عقلى ايشان را به دليل نقلى نيز الزام نمود، و حضرت عليه السلام در الزام پسران حضرت امام حسن عليه السلام همين طريقه را سلوك نمود).
