۶۵۰.و از امام محمد باقر عليه السلام روايت است كه آن حضرت فرمود كه:«اى گروه شيعيان، با مخالفان گفت وگو كنيد به سوره انّا انزلناه تا برايشان غالب شويد. پس به خدا سوگند كه اين سوره حجّت خداى تبارك و تعالى است بر جميع خلائق بعد از رسول خدا صلى الله عليه و آله . و به درستى كه اين سوره، سيّد و بزرگ دين شما است و اين سوره، غايت و منتهاى علم ما است (چه در شب قدر، تفصيل امور محتومه كه در عرض سال حادث مى شود به ايشان تعليم مى شود).
اى گروه شيعيان، گفت وگو كنيد با دشمنان ما به «حم * وَ الْكِتابِ الْمُبينِ * إنّا أنْزَلْناهُ فى لَيْلَةٍ مُبارَكَةٍ إنّا كُنّا مُنْذِرينَ»۱ ؛ زيرا كه اين شب، از براى واليان امر امامت است؛ بخصوص بعد از رسول خدا صلى الله عليه و آله .
اى گروه شيعيان، خداى تبارك و تعالى مى فرمايد كه: «وَ إنْ مِنْ اُمَّةٍ إلّا خَلا فيها نَذيرٌ»۲ ». به حضرت عرض شد كه: يا ابا جعفر، نذير و ترساننده اين امّت، محمد صلى الله عليه و آله است. حضرت فرمود كه: «راست گفتى، پس آيا نذيرى بود در حال حيات آن حضرت از جهت فرستادن يا از فرستادگان او در اطراف زمين؟» سائل عرض كرد: نه. حضرت باقر عليه السلام فرمود كه: «مرا خبر ده كه آيا فرستاده آن حضرت نذير نبود از جانب او، چنانچه رسول صلى الله عليه و آله در بعثت خويش از جانب خداى عزّوجلّ نذير بود؟» سائل عرض كرد: بلى، نذير بود. حضرت فرمود: «پس همچنين محمد صلى الله عليه و آله از دنيا نرفت، مگر آن كه او را فرستاده اى است كه نذير است».
و فرمود كه: «اگر بگويى: نه، لازم مى آيد كه رسول خدا صلى الله عليه و آله ضايع گذاشته باشد كسانى را كه در صلب هاى مردانند از امّت خود». سائل عرض كرد كه: قرآن ايشان را كفايت نمى كند؟ حضرت فرمود: «بلى، كفايت مى كند، وليكن اگر از براى آن مفسّرى را بيابند كه آن را تفسير كند». سائل عرض كرد كه: رسول خدا آن را تفسير نفرمود؟ فرمود: «بلى، تفسير فرمود، امّا آن را از براى يك كس تفسير فرمود و براى امّت حال و فضايل آن كس را بيان فرمود و آن، على بن ابى طالب است». سائل عرض كرد كه: يا ابا جعفر، گويا اين امرى است كه سنّيان آن را قبول ندارند. حضرت فرمود كه: «خدا اِبا فرموده از آن كه پرستيده شود مگر از روى پنهانى، تا آن كه بيابد زمان حلول مدّتى كه خدا قرار داده كه دين آن جناب در آن هويدا گردد، چنانچه رسول خدا صلى الله عليه و آله با خديجه عليهاالسلاماسلام را از مشركان پنهان مى نمود، تا به آشكار كردن آن مأمور شد».
سائل عرض كرد كه: صاحب اين دين را سزاوار است كه كتمان كند؟ حضرت فرمود كه: «آيا على بن ابى طالب عليه السلام كتمان نفرمود در روزى كه با رسول خدا صلى الله عليه و آله اسلام آورد تا امر آن حضرت ظاهر گرديد؟» سائل عرض كرد: بلى، حضرت فرمود كه: «پس همچنين است كار ما (يا ما چنين مأمور شده ايم و امر مى فرماييم) «حَتّى يَبْلُغَ الْكِتابُ أجَلَهُ»۳ ، يعنى: تا برسد كتاب (يعنى: آنچه خدا آن را نوشته و واجب گردانيده)، به غايت مدّت خود» (و مدّت آن منقتضى گردد).
