42. باب در بيان اين كه علم ائمه عليهم السلام در شب جمعه زياد مى شود
۶۵۴.حديث كردند مرا احمد بن ادريس قمّى و محمد بن يحيى، از حسن بن على كوفى، از موسى بن سعدان، از عبداللّه بن ايّوب، از ابو يحيى صنعانى، از امام جعفر صادق عليه السلام كه گفت: آن حضرت به من فرمود كه:«اى ابو يحيى، به درستى كه ما را در شب هاى جمعه حالتى است از حالات، و شأن و عظمتى داريم كه در ساير اوقات هفته نداريم». راوى مى گويد كه: عرض كردم كه فداى تو گردم، آن شأنى كه مى فرمايى، چيست؟ حضرت فرمود كه: «خدا اذن مى دهد ارواح پيغمبرانِ مردگان و ارواح اوصياى ايشان را كه مرده اند، و روح وصييى كه در ميانه شما است ، با ارواح اوصيا و انبيا به سوى آسمان عروج مى كنند و بالا مى روند، تا آن كه به عرش پروردگار خويش مى رسند، پس هفت مرتبه به دور عرش مى گردند، و در نزد هر پايه اى از پايه هاى عرش، دو ركعت نماز مى كنند، بعد از آن خدا آن ارواح را به سوى بدن هاى اصلى (يا مثالى كه در آنها بوده اند)، بر مى گرداند. پس انبيا و اوصيا صبح مى كنند، و حال آن كه مملوّند از سرور و شادى، و وصييى كه در ميان شما است صبح مى كند و در علم او زياد شده، مانند اين جمع كثير» (از انبيا و اوصيا) .
