833
تحفة الأولياء ج1

۶۸۷.على، از پدرش، از ابن ابى عمير، از ابن اُذينه، از زراره، از امام محمد باقر عليه السلام روايت كرده است كه فرمود:«جبرئيل عليه السلام بر رسول خدا صلى الله عليه و آله فرود آمد با دو انار بهشت، و هر دو را به پيغمبر داد. پيغمبر يكى از آنها را تناول فرمود، و ديگرى را نصف نمود و نصف آن را به على عليه السلام عطا فرمود، و آن حضرت آن را تناول نمود. پيغمبر فرمود كه: يا على، امّا انار اوّل كه من آن را خوردم، پيغمبرى است كه تو را در آن بهره اى نيست، و امّا انار ديگر، علم است كه تو در آن شريك منى».

۶۸۸.محمد بن يحيى، از محمد بن حسن، از محمد بن عبدالحميد، از منصور بن يونس، از ابن اُذينه، از محمد بن مسلم روايت كرده است كه گفت: شنيدم از امام محمد باقر عليه السلام كه مى فرمود:«جبرئيل عليه السلام بر محمد صلى الله عليه و آله فرود آمد با دو انار بهشت، على عليه السلام آن حضرت را ملاقات كرد و عرض كرد كه: اين دو انار چيست كه در دست تو است؟ فرمود كه: امّا اين انار، پيغمبرى است كه تو را در آن بهره اى نيست و امّا اين انار، علم است. بعد از آن رسول خدا صلى الله عليه و آله ، آن انار را شكافت و دو نصف كرد و يك نصف آن را به على عليه السلام عطا فرمود و نصف ديگر را رسول خدا صلى الله عليه و آله خود برداشت. پس فرمود كه: تو شريك منى در علم و من در آن شريك توام. و به خدا سوگند، كه رسول خدا صلى الله عليه و آله ندانست يك حرف را از آنچه خداى عزّوجلّ به او تعليم كرد، مگر آن كه آن را به على عليه السلام تعليم كرد، بعد، از آن، علم به سوى ما منتهى شد». پس دست خود را بر سينه خويش گذاشت.

50. باب در بيان جهات و وجوه علوم ائمه عليهم السلام

۶۸۹.محمد بن يحيى، از احمد بن محمد، از محمد بن اسماعيل، از عمويش حمزة بن بَزيع، از على سائى، از ابوالحسن اوّل حضرت امام موسى كاظم عليه السلام روايت كرده است كه گفت: آن حضرت فرمود كه:«نهايت و غايت رسيدن علم ما بر سه وجه است: گذشته و آينده و آنچه حادث و متجدّد مى شود آنا فَآنا.
امّا آنچه گذشته، از براى ما تفسير و بيان شده، و امّا آينده و آنچه آمدنش بر سبيل حتم و وجوب باشد كه در مستقبل واقع شود، نوشته شده (يعنى: در جفر و جامعه و غير آن) و امّا آنچه در حال حادث مى شود، انداختنى است در دل ها و دميدنى است در گوش ها» (يعنى: در هر زمان در دل ما مى افتد و فرشته در گوش ما مى گويد كه چنين و چنين اتّفاق افتاد كه تمام حوادث به طريق الهام و تحديث مى دانيم). و حضرت فرمود كه: «اين علم، از همه علوم ما افضل است و هيچ پيغمبرى بعد از پيغمبر ما نيست».


تحفة الأولياء ج1
832

۶۸۷.عَلِيٌّ ، عَنْ أَبِيهِ ، عَنِ ابْنِ أَبِي عُمَيْرٍ ، عَنِ ابْنِ أُذَيْنَةَ، عَنْ زُرَارَةَ ، عَنْ أَبِي جَعْفَرٍ عليه السلام ، قَالَ :«نَزَلَ جَبْرَئِيلُ عليه السلام عَلى رَسُولِ اللّهِ صلى الله عليه و آله بِرُمَّانَتَيْنِ مِنَ الْجَنَّةِ ، فَأَعْطَاهُ إِيَّاهُمَا ، فَأَكَلَ وَاحِدَةً ، وَ كَسَرَ الْأُخْرى بِنِصْفَيْنِ ، فَأَعْطى عَلِيّاً عليه السلام نِصْفَهَا ، فَأَكَلَهَا ، فَقَالَ : يَا عَلِيُّ ، أَمَّا الرُّمَّانَةُ الْأُولَى الَّتِي أَكَلْتُهَا فَالنُّبُوَّةُ ، لَيْسَ لَكَ فِيهَا شَيْءٌ ؛ وَ أَمَّا الْأُخْرى فَهُوَ الْعِلْمُ ، فَأَنْتَ شَرِيكِي فِيهِ» .

۶۸۸.مُحَمَّدُ بْنُ يَحْيى ، عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ الْحَسَنِ ، عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ عَبْدِ الْحَمِيدِ ، عَنْ مَنْصُورِ بْنِ يُونُسَ ، عَنِ ابْنِ أُذَيْنَةَ ، عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ مُسْلِمٍ ، قَالَ :سَمِعْتُ أَبَا جَعْفَرٍ عليه السلام يَقُولُ : «نَزَلَ جَبْرَئِيلُ عليه السلام عَلى مُحَمَّدٍ صلى الله عليه و آله بِرُمَّانَتَيْنِ مِنَ الْجَنَّةِ ، فَلَقِيَهُ عَلِيٌّ عليه السلام ، فَقَالَ : مَا هَاتَانِ الرُّمَّانَتَانِ اللَّتَانِ فِي يَدِكَ ؟ فَقَالَ : أَمَّا هذِهِ فَالنُّبُوَّةُ ، لَيْسَ لَكَ فِيهَا نَصِيبٌ ، وَ أَمَّا هذِهِ فَالْعِلْمُ ، ثُمَّ فَلَقَهَا رَسُولُ اللّهِ صلى الله عليه و آله بِنِصْفَيْنِ ، فَأَعْطَاهُ نِصْفَهَا ، وَ أَخَذَ رَسُولُ اللّهِ صلى الله عليه و آله نِصْفَهَا ، ثُمَّ قَالَ : أَنْتَ شَرِيكِي فِيهِ ، وَ أَنَا شَرِيكُكَ فِيهِ».
قَالَ : «فَلَمْ يَعْلَمْ وَ اللّهِ رَسُولُ اللّهِ صلى الله عليه و آله حَرْفاً مِمَّا عَلَّمَهُ اللّهُ ـ عَزَّ وَ جَلَّ ـ إِلَا وَ قَدْ عَلَّمَهُ عَلِيّاً عليه السلام ، ثُمَّ انْتَهَى الْعِلْمُ إِلَيْنَا».
ثُمَّ وَضَعَ يَدَهُ عَلى صَدْرِهِ.

50 ـ بَابُ جِهَاتِ عُلُومِ الْأَئِمَّةِ عليهم السلام

۶۸۹.مُحَمَّدُ بْنُ يَحْيى ، عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ ، عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ إِسْمَاعِيلَ ، عَنْ عَمِّهِ حَمْزَةَ بْنِ بَزِيعٍ ، عَنْ عَلِيٍّ السَّائِيِّ ، عَنْ أَبِي الْحَسَنِ الْأَوَّلِ مُوسى عليه السلام ، قَالَ :قَالَ : «مَبْلَغُ عِلْمِنَا عَلى ثَـلَاثَةِ وُجُوهٍ : مَاضٍ ، وَ غَابِرٍ ، وَ حَادِثٍ ؛ فَأَمَّا الْمَاضِي ، فَمُفَسَّرٌ ؛ وَ أَمَّا الْغَابِرُ ، فَمَزْبُورٌ ؛ وَ أَمَّا الْحَادِثُ ، فَقَذْفٌ فِي الْقُلُوبِ وَ نَقْرٌ فِي الْأَسْمَاعِ وَ هُوَ أَفْضَلُ عِلْمِنَا ، وَ لَا نَبِيَّ بَعْدَ نَبِيِّنَا» .

  • نام منبع :
    تحفة الأولياء ج1
    سایر پدیدآورندگان :
    تحقیق : مرادی، محمد
    تعداد جلد :
    4
    ناشر :
    دارالحدیث
    محل نشر :
    قم
    تاریخ انتشار :
    1388 ش
    نوبت چاپ :
    اول
تعداد بازدید : 202849
صفحه از 908
پرینت  ارسال به