۷۰۲.محمد بن يحيى، از محمد بن حسن، از يعقوب بن يزيد، از حسن بن زياد، از محمد بن حسن ميثمى ، از امام جعفر صادق عليه السلام روايت كرده است كه گفت: شنيدم از آن حضرت كه مى فرمود:«به درستى كه خداى عزّوجلّ پيغمبر خود را تأديب كرد تا آن كه او را راست گردانيد بر آن وضعى كه اراده داشت. بعد از آن، به سوى او تفويض كرد و آن جناب ـ عزّ ذكره ـ فرمود كه: «وَ ما آتاكُمُ الرَّسُولُ فَخُذُوهُ وَ ما نَهاكُمْ عَنْهُ فَانْتَهُوا» . پس آنچه خدا به سوى پيغمبر خود تفويض فرمود، همان را به سوى ما تفويض فرمود».
۷۰۳.على بن محمد، از بعضى از اصحاب ما، از حسين بن عبدالرّحمان، از صَنْدل خيّاط، از زيد شحّام روايت كرده است كه گفت: از امام جعفر صادق عليه السلام سؤال كردم در باب قول خداى تعالى:«هذا عَطاؤُنا فَامْنُنْ أوْ أمْسِكْ بِغَيْرِ حِسابٍ». حضرت فرمود كه:«پادشاهى بزرگى به سليمان عطا شده بود، بعد از آن، اين آيه در باب رسول خدا صلى الله عليه و آله جارى گرديد. پس آن حضرت را مى رسيد كه عطا كند به هر كه خواهد، آنچه را كه خواهد، و منع كند هر كه را كه خواهد، و خدا به او عطا فرمود، بهتر از آنچه سليمان را عطا فرموده بود، به جهت فرموده آن جناب: «وَ ما آتاكُمُ الرَّسُولُ فَخُذُوهُ وَ ما نَهاكُمْ عَنْهُ فَانْتَهُوا» ».
