۷۱۷.محمد بن يحيى، از محمد بن احمد، از موسى بن عمر، از محمد بن سِنان، از عمّار بن مروان، از مُنخَّل، از جابر، از امام محمد باقر عليه السلام روايت كرده است كه گفت: آن حضرت را از علم عالم (يعنى: امام عليه السلام ) سؤال كردم. به من فرمود كه:«اى جابر، به درستى كه در پيغمبران و اوصياى ايشان، پنج روح است: روح القدس، و روح ايمان، و روح حيات، و روح قوّت، و روح شهوت. اى جابر، پس ايشان به روح القدس شناختند آنچه را كه در زير عرش است، تا آنچه در زير خاك مى باشد». بعد از آن، فرمود كه: «اى جابر، به درستى كه اين ارواح چهارگانه، ارواحى چنداند كه حوادث به ايشان مى رسد، مگر روح القدس؛ زيرا كه روح القدس مشغول لهو و لعب نمى گردد».
۷۱۸.حسين بن محمد، از مُعلّى بن محمد، از عبداللّه بن ادريس، از محمد بن سنان، از مُفضّل بن عمر، از امام جعفر صادق عليه السلام روايت كرده است كه گفت: آن حضرت را سؤال كردم از وجه دانستن امام به آنچه در اطراف زمين واقع مى شود، و حال آن حضرت در خانه خود نشسته و پرده بر او آويخته است.
حضرت فرمود كه:«اى مفضّل، به درستى كه خداى تبارك و تعالى در پيغمبر صلى الله عليه و آله پنج روح را قرار داد: روح حيات كه به آن حركت نمود و راه پيمود، و روح قوّت كه به آن برخاست و جهاد فرمود، و روح شهوت كه به آن خورد و آشاميد و با زنان از حلال مجامعت نمود، و روح ايمان كه به آن ايمان آورد و عدالت كرد، و روح القدس كه به آن بار نبوّت را برداشت، و چون قبض روح مُطهّر پيغمبر شد، روح القدس از آن حضرت منتقل شد و به سوى امام آمد، و روح القدس خواب نمى كند و غافل نمى شود، و مشغول لهو و لعب نمى گردد، و فخر و تكبّر ندارد. و چهار روح ديگر، خواب مى كنند و غافل مى شوند، و مشغول لهو و لعب مى گردند، و فخر و تكبّر دارند. و امام به روح القدس مى بيند و مى داند».
(و مراد حضرت عليه السلام از روح القدس، اگر غير فرشته باشد، مراد از انتقال آن، به امام عليه السلام ، انتقال مثل آن است؛ زيرا كه تناسخ باطل است و اگر مراد از آن، فرشته باشد، انتقال خود آن است).
