56. باب در ذكر روحى كه خدا ائمّه عليهم السلام را به آن تسديد مى فرمايد ۱
۷۱۹.چند نفر از اصحاب ما روايت كرده اند، از احمد بن محمد، از حسين سعيد، از نضر بن سُوَيد، از يحيى حلبى، از ابوالصّباح كِنانى، از ابوبصير كه گفت: از امام جعفر صادق عليه السلام سؤال كردم از قول خداى تبارك و تعالى:«وَ كَذلِكَ أوْحَيْنا إلَيْكَ رُوحا مِنْ أمْرِنا ما كُنْتَ تَدْرى ما الْكِتابُ وَ لاَ اْلإيمانُ»۲، يعنى:«و همچنان كه وحى كرديم به سوى پيغمبران پيش از تو، وحى كرديم به سوى تو روحى را از فرمان خدا، نبودى كه بدانى پيش از وحى كه كتاب، چه چيز است و نمى دانستى كه ايمان چيست» (و به دعوت كردن به آن يا به شرايع و احكام آن عالم نبودى).
حضرت فرمود كه: «روح، آفريده اى است از آفريدگان خداى عزّوجلّ كه از جبرئيل و ميكائيل و بزرگ تر است، و با رسول خدا صلى الله عليه و آله بود، كه او را خبر مى داد و تسديد آن حضرت مى نمود (كه هيچ كجى در امر او نباشد) و آن روح بعد از پيغمبر با ائمّه عليهم السلام است».
۷۲۰.محمد بن يحيى، از محمد بن حسين، از على بن اسباط، از اسباط بن سالم روايت كرده است كه گفت: مردى از اهل هيت از آن حضرت سؤال كرد از قول خداى عزّوجلّ:«وَ كَذلِكَ أوْحَيْنا إلَيْكَ رُوحا مِنْ أمْرِنا»، و من حاضر بودم، حضرت فرمود كه:«از آن زمان كه خداى عزّوجلّ اين روح را بر محمد فرو فرستاده، به سوى آسمان بالا نرفته و به درستى كه آن روح، در ما قرار دارد».
۷۲۱.على بن ابراهيم، از محمد بن عيسى، از يونس، از ابن مُسكان، از ابوبصير روايت كرده است كه گفت: امام جعفر صادق عليه السلام را سؤال كردم از قول خداى عزّوجلّ:«يَسْئَلُونَكَ عَنِ الرُّوحِ قُلِ الرُّوحُ مِنْ أمْرِ رَبّى»۳، يعنى:«مى پرسند تو را از روح، بگو كه: روح، از امر پروردگار من است».
حضرت فرمود كه: «روح، آفريده اى است بزرگ تر از جبرئيل و ميكائيل كه با رسول خدا صلى الله عليه و آله بود و آن روح، با ائمّه است و آن روح، از ملكوت است» (يعنى: عالم ارواح و غيب).
