899
تحفة الأولياء ج1

63. باب در بيان ثبوت امامت در فرزندان، و بيان اين كه امامت بر نمى گردد در برادر و نه در عمو و نه غير ايشان از خويشان، وليكن در غير امام حسن و امام حسين عليهماالسلامچنانچه بيايد

۷۵۴.على بن ابراهيم، از محمد بن عيسى، از يونس، از حسين بن ثُوير بن ابى فاخته، از امام جعفر صادق عليه السلام روايت كرده است كه فرمود:«امامت، هرگز در دو برادر بر نمى گردد (كه يك مرتبه، آن برادر امام باشد و يك مرتبه ديگر، برادر ديگر) بعد از امام حسن و امام حسين عليهماالسلام. جز اين نيست كه امامت فرزند بعد از پدر به طريق استمرار جارى شده است از حضرت على بن الحسين عليه السلام ، چنانچه خداى تبارك و تعالى فرموده است كه: «وَ اُولُوا اْلأَرْحامِ بَعْضُهُمْ أوْلى بِبَعْضٍ فى كِتابِ اللّهِ»۱ ، يعنى: و صاحبان خويشى ها بعضى از ايشان سزاوارترند به بعضى ديگر از غير ايشان در ميراث بردن در كتاب خدا» (كه لوح محفوظ است، يا قرآن، يا در حكم خدا ) و حضرت فرمود كه: «امامت بعد از على بن الحسين نمى باشد مگر در فرزندان و فرزندان آن فرزندان».

۷۵۵.على بن محمد، از سهل بن زياد، از محمد بن وليد، از يونس بن يعقوب، از امام جعفر صادق عليه السلام روايت كرده است كه يونس از آن حضرت شنيد كه مى فرمود:«خدا اِبا فرموده است كه امامت را از براى دو برادر قرار دهد، بعد از امام حسن و امام حسين عليهماالسلام».

۷۵۶.محمد بن يحيى، از احمد بن محمد بن عيسى، از محمد بن اسماعيل بن بزيع، از ابوالحسن حضرت امام رضا عليه السلام روايت كرده است كه از آن حضرت سؤال شد كه: آيا امامت در عمو يا خالو مى باشد؟ فرمود:«نه». راوى مى گويد كه: من عرض كردم كه در برادر مى باشد؟ فرمود: «نه». عرض كردم كه: پس در كه مى باشد؟ فرمود كه: «در فرزند من». و آن حضرت در آن روز كه اين سخن را فرمود، هنوز او را فرزندى نبود.

1.انفال، ۸۵.


تحفة الأولياء ج1
898

63 ـ بَابُ ثَبَاتِ الْاءِمَامَةِ فِي الْأَعْقَابِ ، وَ أَنَّهَا لَا تَعُودُ فِي أَخٍ وَ لَا عَمٍّ وَ لَا غَيْرِهِمَا مِنَ الْقَرَابَاتِ

۷۵۴.عَلِيُّ بْنُ إِبْرَاهِيمَ ، عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ عِيسى ، عَنْ يُونُسَ ، عَنِ الْحُسَيْنِ بْنِ ثُوَيْرِ بْنِ أَبِي فَاخِتَةَ ، عَنْ أَبِي عَبْدِ اللّهِ عليه السلام ، قَالَ :«لَا تَعُودُ الْاءِمَامَةُ فِي أَخَوَيْنِ بَعْدَ الْحَسَنِ وَ الْحُسَيْنِ أَبَداً ، إِنَّمَا جَرَتْ مِنْ عَلِيِّ بْنِ الْحُسَيْنِ كَمَا قَالَ اللّهُ تَبَارَكَ وَ تَعَالى : «وَ أُولُوا الْأَرْحامِ بَعْضُهُمْ أَوْلى بِبَعْضٍ فِي كِتابِ اللّهِ» فَـلَا تَكُونُ بَعْدَ عَلِيِّ بْنِ الْحُسَيْنِ إِلَا فِي الْأَعْقَابِ وَ أَعْقَابِ الْأَعْقَابِ» .

۷۵۵.عَلِيُّ بْنُ مُحَمَّدٍ ، عَنْ سَهْلِ بْنِ زِيَادٍ ، عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ الْوَلِيدِ ، عَنْ يُونُسَ بْنِ يَعْقُوبَ ، عَنْ أَبِي عَبْدِ اللّهِ عليه السلام : أَنَّهُ سَمِعَهُ يَقُولُ :«أَبَى اللّهُ أَنْ يَجْعَلَهَا لِأَخَوَيْنِ ، بَعْدَ الْحَسَنِ وَ الْحُسَيْنِ عليهماالسلام» .

۷۵۶.مُحَمَّدُ بْنُ يَحْيى ، عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ عِيسى ، عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ إِسْمَاعِيلَ بْنِ بَزِيعٍ ، عَنْ أَبِي الْحَسَنِ الرِّضَا عليه السلام :أَنَّهُ سُئِلَ : أَ تَكُونُ الْاءِمَامَةُ فِي عَمٍّ أَوْ خَالٍ ؟ فَقَالَ : «لَا» ، فَقُلْتُ : فَفِي أَخٍ ؟ قَالَ : «لَا»، قُلْتُ : فَفِي مَنْ ؟ قَالَ : «فِي وَلَدِي» وَ هُوَ يَوْمَئِذٍ لَا وَلَدَ لَهُ .

  • نام منبع :
    تحفة الأولياء ج1
    سایر پدیدآورندگان :
    تحقیق : مرادی، محمد
    تعداد جلد :
    4
    ناشر :
    دارالحدیث
    محل نشر :
    قم
    تاریخ انتشار :
    1388 ش
    نوبت چاپ :
    اول
تعداد بازدید : 199455
صفحه از 908
پرینت  ارسال به