123
تحفة الأولياء ج3

۱۵۲۲.چند نفر از اصحاب ما روايت كرده اند ، از احمد بن محمد بن خالد ، از پدرش و محمد بن يحيى ، از احمد بن محمد بن عيسى و هر دو از برقى ، از نضر بن سويد ، از يحيى بن عمران حلبى ، از عبيداللّه بن حسن ، از حسن بن هارون كه گفت : امام جعفر صادق عليه السلام براى من اين آيه را خواند كه :«اِنَّ السَّمْعَ وَالْبَصَرَ وَالْفُؤادَ كُلُّ أُولئِكَ كانَ عَنْهُ مَسْؤُولاً»۱. و فرمود :«گوش سؤال مى شود از آنچه شنيده ، و ديده ، از آنچه ديده و به سوى آن نظر كرده ، و دل ، از آنچه بر آن بسته و اعتقاد نموده» .

۱۵۲۳.ابوعلى اشعرى ، از محمد بن عبدالجبّار ، از صفوان يا غير او ، از علا ، از محمد بن مسلم ، از امام جعفر صادق عليه السلام روايت كرده است كه گفت : آن حضرت را سؤال كردم از ايمان كه چه چيز است؟ فرمود :«گواهى دادن به اينكه خدايى نيست ، مگر خدا ، و اقرار به آنچه از نزد خدا آمده ، و آنچه در دل ها در استقرار و قرار داشته باشد از تصديق كردن به آن» . راوى مى گويد : عرض كردم : آيا گواهى دادن، عمل نيست؟ فرمود : «بلى ، عمل است» . عرض كردم كه : عمل از جمله ايمان و جزء آن است؟ فرمود : «آرى ، ايمان نمى باشد ، مگر به عمل ، و عمل بعضى از آن است . و ايمان ثابت نمى شود ، مگر به عمل» .

1.اسرا، ۳۶.


تحفة الأولياء ج3
122

۱۵۲۲.عِدَّةٌ مِنْ أَصْحَابِنَا ، عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ خَالِدٍ ، عَنْ أَبِيهِ ؛ وَ مُحَمَّدُ بْنُ يَحْيى ، عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ عِيسى جَمِيعاً ، عَنِ الْبَرْقِيِّ ، عَنِ النَّضْرِ بْنِ سُوَيْدٍ ، عَنْ يَحْيَى بْنِ عِمْرَانَ الْحَلَبِيِّ ، عَنْ عُبَيْدِ اللّهِ بْنِ الْحَسَنِ ، عَنِ الْحَسَنِ بْنِ هَارُونَ ، قَالَ :
قَالَ لِي أَبُو عَبْدِ اللّهِ عليه السلام :
« «إِنَّ السَّمْعَ وَالْبَصَرَ وَالْفُؤَادَ كُلُّ أُولئِكَ كانَ عَنْهُ مَسْؤُلًا» » قَالَ : «يُسْأَلُ السَّمْعُ عَمَّا سَمِعَ ، وَالْبَصَرُ عَمَّا نَظَرَ إِلَيْهِ ، وَالْفُؤَادُ عَمَّا عَقَدَ عَلَيْهِ».

۱۵۲۳.أَبُو عَلِيٍّ الْأَشْعَرِيُّ ، عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ عَبْدِ الْجَبَّارِ ، عَنْ صَفْوَانَ أَوْ غَيْرِهِ ، عَنِ الْعَلَاءِ ، عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ مُسْلِمٍ ، عَنْ أَبِي عَبْدِ اللّهِ عليه السلام ، قَالَ : سَأَلْتُهُ عَنِ الْاءِيمَانِ ، فَقَالَ :«شَهَادَةُ أَنْ لَا إِلهَ إِلَا اللّهُ ، وَالْاءِقْرَارُ بِمَا جَاءَ مِنْ عِنْدِ اللّهِ ، وَمَا اسْتَقَرَّ فِي الْقُلُوبِ مِنَ التَّصْدِيقِ بِذلِكَ».
قَالَ : قُلْتُ : الشَّهَادَةُ أَ لَيْسَتْ عَمَلاً؟ قَالَ : «بَلى». قُلْتُ : الْعَمَلُ مِنَ الْاءِيمَانِ؟ قَالَ : «نَعَمْ ، الْاءِيمَانُ لَا يَكُونُ إِلَا بِعَمَلٍ ، وَالْعَمَلُ مِنْهُ ، وَلَا يَثْبُتُ الْاءِيمَانُ إِلَا بِعَمَلٍ» .

  • نام منبع :
    تحفة الأولياء ج3
    سایر پدیدآورندگان :
    تحقیق : مرادی، محمد
    تعداد جلد :
    4
    ناشر :
    دارالحدیث
    محل نشر :
    قم
    تاریخ انتشار :
    1388 ش
    نوبت چاپ :
    اول
تعداد بازدید : 183973
صفحه از 764
پرینت  ارسال به