141
تحفة الأولياء ج3

21 ـ باب ديگر از قبيل باب سابق

۱۵۳۲.احمد بن محمد ، از حسن بن موسى ، از احمد بن عمر ، از يحيى بن ابان ، از شهاب روايت كرده است كه گفت : شنيدم از امام جعفر صادق عليه السلام كه مى فرمود :«اگر مردم مى دانستند كه خداى ـ تبارك و تعالى ـ اين خلق را چگونه آفريد ، هيچ كس كسى را ملامت و سرزنش نمى نمود» . عرض كردم : خدا تو را با صلاح آورده ، اين امر چگونه بوده است؟ فرمود : «خداى ـ تبارك و تعالى ـ ايمان را چند جزء آفريد و آن جزءها را به چهل و نه جزء رسانيد . بعد از آن ، آن جزءها را چندين عشر ۱ قرار داد؛ پس هر جزئى را ده عشر گردانيد . بعد از آن ، آن را در ميان خلايق تقسيم فرمود . و در مردى عشرى از يك جزء قرار داد ، و در ديگرى دو عشر يك جزء ، تا آنكه آن را يك جزء تمام رسانيد ، و در ديگرى يك جزء و عشرى از جزء ، و در ديگرى يك جزء و دو عشر جزء ، و در ديگرى يك جزء و سه عشر جزء قرار داد ، تا آنكه آن را به دو جزء تمام رسانيد . بعد از آن به همين حساب ، تا آنكه بلندترين ايشان را به چهل و نه جزء رسانيد؛ پس آنكه غير از عشر يك جزء در او قرار داده نشده ، قدرت ندارد بر اينكه مانند صاحب دو عشر باشد ، و همچنين صاحب دو عشر مانند صاحب سه عشر نمى باشد ، و همچنين كسى كه يك جزء از برايش تمام شده ، قدرت ندارد بر آنكه چون صاحب دو جزء باشد . و اگر مردم مى دانستند كه خداى عز و جل اين خلايق را بر اين روش خلق كرده ، كسى ، كسى را سرزنش نمى كرد» .

1.. و عُشْر ـ بر وزن قفل ـ ، ده يك است .


تحفة الأولياء ج3
140

21 ـ بَابٌ آخَرُ مِنْهُ

۱۵۳۲.أَحْمَدُ بْنُ مُحَمَّدٍ ، عَنِ الْحَسَنِ بْنِ مُوسى ، عَنْ أَحْمَدَ بْنِ عُمَرَ ، عَنْ يَحْيَى بْنِ أَبَانٍ ، عَنْ شِهَابٍ ، قَالَ :
سَمِعْتُ أَبَا عَبْدِ اللّهِ عليه السلام يَقُولُ :
«لَوْ عَلِمَ النَّاسُ كَيْفَ خَلَقَ اللّهُ ـ تَبَارَكَ وَتَعَالى ـ هذَا الْخَلْقَ ، لَمْ يَلُمْ أَحَدٌ أَحَداً».
فَقُلْتُ : أَصْلَحَكَ اللّهُ ، فَكَيْفَ ذَاكَ؟
فَقَالَ : «إِنَّ اللّهَ ـ تَبَارَكَ وَتَعَالى ـ خَلَقَ أَجْزَاءً بَلَغَ بِهَا تِسْعَةً وَأَرْبَعِينَ جُزْءاً ، ثُمَّ جَعَلَ الْأَجْزَاءَ أَعْشَاراً ، فَجَعَلَ الْجُزْءَ عَشْرَةَ أَعْشَارٍ ، ثُمَّ قَسَمَهُ بَيْنَ الْخَلْقِ ، فَجَعَلَ فِي رَجُلٍ عُشْرَ جُزْءٍ ، وَفِي آخَرَ عُشْرَيْ جُزْءٍ حَتّى بَلَغَ بِهِ جُزْءاً تَامّاً ، وَفِي آخَرَ جُزْءاً وَعُشْرَ جُزْءٍ ، وَ آخَرَ جُزْءاً وَعُشْرَيْ جُزْءٍ ، وَ آخَرَ جُزْءاً وَثَلَاثَةَ أَعْشَارِ جُزْءٍ ، حَتّى بَلَغَ بِهِ جُزْءَيْنِ تَامَّيْنِ ، ثُمَّ بِحِسَابِ ذلِكَ حَتّى بَلَغَ بِأَرْفَعِهِمْ تِسْعَةً وَأَرْبَعِينَ جُزْءاً ، فَمَنْ لَمْ يَجْعَلْ فِيهِ إِلَا عُشْرَ جُزْءٍ لَمْ يَقْدِرْ عَلى أَنْ يَكُونَ مِثْلَ صَاحِبِ الْعُشْرَيْنِ ، وَكَذلِكَ صَاحِبُ الْعُشْرَيْنِ لَا يَكُونُ مِثْلَ صَاحِبِ الثَّلَاثَةِ الْأَعْشَارِ ، وَكَذلِكَ مَنْ تَمَّ لَهُ جُزْءٌ لَا يَقْدِرُ عَلى أَنْ يَكُونَ مِثْلَ صَاحِبِ الْجُزْءَيْنِ ، وَلَوْ عَلِمَ النَّاسُ أَنَّ اللّهَ ـ عَزَّ وَجَلَّ ـ خَلَقَ هذَا الْخَلْقَ عَلى هذَا ، لَمْ يَلُمْ أَحَدٌ أَحَداً» .

  • نام منبع :
    تحفة الأولياء ج3
    سایر پدیدآورندگان :
    تحقیق : مرادی، محمد
    تعداد جلد :
    4
    ناشر :
    دارالحدیث
    محل نشر :
    قم
    تاریخ انتشار :
    1388 ش
    نوبت چاپ :
    اول
تعداد بازدید : 181373
صفحه از 764
پرینت  ارسال به