147
تحفة الأولياء ج3

۱۵۳۸.چند نفر از اصحاب ما ، از احمد بن محمد ، از عبدالعظيم بن عبداللّه حسنى ، از امام محمدتقىّ عليه السلام ، از پدرش ، از جدّش (صلوات اللّه عليهم) روايت كرده اند كه فرمود :«اميرالمؤمنين عليه السلام فرمود : رسول خدا صلى الله عليه و آله فرمود : خدا اسلام را آفريد و از براى آن عرصه اى ۱ قرار داد ، و از براى آن نورى قرار داد ، و او را حصارى مقرّر فرمود ، و ياورى از براى آن قرارداد نمود . امّا عرصه آن قرآن است ، و امّا نور آن ، حكمت و راست گفتارى و درست كردارى است ، و امّا حصار آن ، معروف و نيكى است ، و امّا ياوران آن ، من و اهل بيت من ايم با شيعيان ما؛ پس اهل بيت من و شيعيان ايشان و ياوران ايشان را دوست داريد؛ چرا كه ، چون در آن شبى كه مرا به آسمان بردند و جبرئيل عليه السلام نسب مرا از براى اهل آسمان ذكر و بيان نمود ، خدا دوستى من و دوستى اهل بيت من و شيعيان ايشان را در دل هاى فرشتگان به وديعت سپرد؛ پس آن دوستى در نزد ايشان به وديعت و امانت است تا روز قيامت . بعد از آن، مرا به زمين فرود آورد و نسب مرا از براى اهل زمين بيان فرمود؛ پس خدا دوستى من و دوستى اهل بيت من و شيعيان ايشان را در دل هاى مؤمنان امّت من به امانت سپرد؛ پس مؤمنان امّت من امانت مرا نگاهدارى مى كنند تا روز قيامت . و بدانيد و آگاه باشيد كه اگر مردى از امّت من در مدّت عمر خويش كه جميع عمر دنيا باشد ، خداى عز و جل را عبادت كند ، بعد از آن خداى عز و جل را ملاقات كند ، و دشمن اهل بيت و شيعيان من باشد ، خدا سينه او را نگشايد ، مگر از نفاق ، و نفاق او را زياد گرداند» .

23 ـ باب

۱۵۳۹.محمد بن يحيى ، از احمد بن محمد عيسى ، از حسن بن محبوب ، از جميل بن صالح ، از عبدالملك بن غالب ، از امام جعفر صادق عليه السلام روايت كرده است كه فرمود: «سزاوار است مؤمن را كه هشت خصلت در او باشد : يكى آنكه در نزد امورى كه موجب اضطراب و بى آرامى است ، آرميده باشد . دويم آنكه در نزد بلاء بسيار صابر باشد . سيم آنكه در نزد وسعت و خوشحالى به غايتِ شكر باشد . چهارم آنكه قناعت كند به آنچه خدا او را روزى كرده . پنجم آنكه بر دشمنان ستم نكند . ششم آنكه بار خويش را بر دوش دوستان خويش و آشنايان بار نكند . هفتم آنكه بدنش از او در رَنج و تعب باشد . هشتم آنكه مردم از او در راحت و خوشى و آسايش باشند . به درستى كه علم ، دوست مؤمن است و حلم ، وزير او و عقل ، پادشاه لشكرهاى او و نرمى و مدارايى ، برادر او و نيكى ، پدر او است» .

1.و عرصه، ميانِ سراست، و مكانى كه در آن بنا مى گذارند و عمارت مى سازند. (مترجم)


تحفة الأولياء ج3
146

۱۵۳۸.عِدَّةٌ مِنْ أَصْحَابِنَا ، عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ ، عَنْ عَبْدِ الْعَظِيمِ بْنِ عَبْدِ اللّهِ الْحَسَنِيِّ ، عَنْ أَبِي جَعْفَرٍ الثَّانِي عليه السلام ، عَنْ أَبِيهِ ، عَنْ جَدِّهِ ـ صَلَوَاتُ اللّهِ عَلَيْهِمْ ـ قَالَ:«قَالَ أَمِيرُ الْمُؤْمِنِينَ عليه السلام : قَالَ رَسُولُ اللّهِ صلى الله عليه و آله : إِنَّ اللّهَ خَلَقَ الْاءِسْلَامَ ، فَجَعَلَ لَهُ عَرْصَةً ، وَجَعَلَ لَهُ نُوراً ، وَجَعَلَ لَهُ حِصْناً ، وَجَعَلَ لَهُ نَاصِراً ؛ فَأَمَّا عَرْصَتُهُ فَالْقُرْآنُ ، وَأَمَّا نُورُهُ فَالْحِكْمَةُ ، وَأَمَّا حِصْنُهُ فَالْمَعْرُوفُ ، وَأَمَّا أَنْصَارُهُ فَأَنَا وَأَهْلُ بَيْتِي وَشِيعَتُنَا ؛ فَأَحِبُّوا أَهْلَ بَيْتِي وَشِيعَتَهُمْ وَأَنْصَارَهُمْ ؛ فَإِنَّهُ لَمَّا أُسْرِيَ بِي إِلَى السَّمَاءِ الدُّنْيَا ، فَنَسَبَنِي جَبْرَئِيلُ عليه السلام لِأَهْلِ السَّمَاءِ ، اسْتَوْدَعَ اللّهُ حُبِّي وَحُبَّ أَهْلِ بَيْتِي وَشِيعَتِهِمْ فِي قُلُوبِ الْمَلَائِكَةِ ، فَهُوَ عِنْدَهُمْ وَدِيعَةٌ إِلى يَوْمِ الْقِيَامَةِ ، ثُمَّ هَبَطَ بِي إِلى أَهْلِ الْأَرْضِ ، فَنَسَبَنِي لِأَهْلِ الْأَرْضِ ، فَاسْتَوْدَعَ اللّهُ ـ عَزَّ وَجَلَّ ـ حُبِّي وَحُبَّ أَهْلِ بَيْتِي وَشِيعَتِهِمْ فِي قُلُوبِ مُؤْمِنِي أُمَّتِي ، فَمُؤْمِنُو أُمَّتِي يَحْفَظُونَ وَدِيعَتِي فِي أَهْلِ بَيْتِي إِلى يَوْمِ الْقِيَامَةِ ، أَلَا فَلَوْ أَنَّ الرَّجُلَ مِنْ أُمَّتِي عَبَدَ اللّهَ ـ عَزَّ وَجَلَّ ـ عُمُرَهُ أَيَّامَ الدُّنْيَا ، ثُمَّ لَقِيَ اللّهَ ـ عَزَّ وَجَلَّ ـ مُبْغِضاً لِأَهْلِ بَيْتِي وَشِيعَتِي ، مَا فَرَّجَ اللّهُ صَدْرَهُ إِلَا عَنِ النِّفَاقِ» .

23 ـ بَابٌ

۱۵۳۹.مُحَمَّدُ بْنُ يَحْيى ، عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ عِيسى ، عَنِ الْحَسَنِ بْنِ مَحْبُوبٍ ، عَنْ جَمِيلِ بْنِ صَالِحٍ ، عَنْ عَبْدِ الْمَلِكِ بْنِ غَالِبٍ ، عَنْ أَبِي عَبْدِ اللّهِ عليه السلام ، قَالَ :«يَنْبَغِي لِلْمُؤْمِنِ أَنْ يَكُونَ فِيهِ ثَمَانِي خِصَالٍ : وَقُوراً عِنْدَ الْهَزَاهِزِ ، صَبُوراً عِنْدَ الْبَلَاءِ ، شَكُوراً عِنْدَ الرَّخَاءِ ، قَانِعاً بِمَا رَزَقَهُ اللّهُ ، لَا يَظْلِمُ الْأَعْدَاءَ ، وَلَا يَتَحَامَلُ لِلْأَصْدِقَاءِ ، بَدَنُهُ مِنْهُ فِي تَعَبٍ ، وَالنَّاسُ مِنْهُ فِي رَاحَةٍ .
إِنَّ الْعِلْمَ خَلِيلُ الْمُؤْمِنِ ، وَالْحِلْمَ وَزِيرُهُ ، وَالْعَقْلَ أَمِيرُ جُنُودِهِ ، وَالرِّفْقَ أَخُوهُ ، وَالْبِرَّ وَالِدُهُ» .

  • نام منبع :
    تحفة الأولياء ج3
    سایر پدیدآورندگان :
    تحقیق : مرادی، محمد
    تعداد جلد :
    4
    ناشر :
    دارالحدیث
    محل نشر :
    قم
    تاریخ انتشار :
    1388 ش
    نوبت چاپ :
    اول
تعداد بازدید : 164664
صفحه از 764
پرینت  ارسال به