153
تحفة الأولياء ج3

25 . باب در بيان صفت ايمان

۱۵۴۴.به اسناد اوّل ، از ابن محبوب ، از يعقوب سرّاج ، از جابر ، از امام محمد باقر عليه السلام روايت است كه فرمود :«اميرالمؤمنين عليه السلام از ايمان سؤال شد . فرمود : خداى عز و جل ايمان را بر چهار ستون قرار داد؛ يعنى بر صبر و يقين و عدل و جهاد؛ پس از اين ، چهار ستون را بر چهار شعبه قرار داد ؛ يعنى بر شوق و آرزومندى و ترسيدن و بى رغبتى و چشم داشت و انتظار؛ پس هر كه به سوى بهشت مشتاق باشد، از خواهش هاى نفس بگذرد و عشقش به آنها تمام شود . و هر كه از آتش جهنّم بترسد، از محرّمات الهى باز گردد . و هر كه در دنيا رغبت نداشته باشد ، مصيبت هاى دنيا بر او سهل و آسان باشد . و هر كه مرگ را انتظار كشد ، به سوى خوبى ها بشتابد .
و يقين نيز بر چهار شعبه است و آنها ، بينايىِ زيركى ، و رسيدن به كنه حكمت و شناختن پند ، و طريقه و روش پيشينيان است؛ پس هر كه زيركى را ببيند و به آن بينا شود، حكمت را مى شناسد . و هر كه به كنه حكمت رسد، پند را بشناسد . و هر كه پند را شناخت ، راه و روش پيشينيان را بشناسد . و هر كه راه و روش را شناخت، گويا كه با پيشينيان بوده و راه يافته به سوى آن راهى كه از همه راه ها راست تر و درست تر است ، و نظر كرده به سوى آنكه نجات يافته به آنچه نجات يافته ، و آنكه هلاك شده به آنچه هلاك شده . ۱ جز اين نيست كه خدا هر كه را هلاك گردانيد ، به نافرمانى خويش هلاك گردانيده . و هر كه را رهانيد ، به فرمانبردارى خويش رهانيد .
و عدل نيز بر چهار شعبه است و آنها ، فهم پوشيده و علم پوشنده و شكوفه حكمت ها و باغ و مرغزار عقل و بردبارى است؛ پس هر كه فهم داشته باشد، همه علم را تفسير و بيان مى كند . و هر كه علم داشته باشد، شريعه هاى حكم را بشناسد . و هر كه بردبار و عاقل باشد ، در كار خويش پيشى نگيرد و از حد تجاوز نكند و در ميان مردمان ستوده زندگانى كند ، كه همه كس او را ستايش كنند .
و جهاد نيز بر چهار شعبه است؛ يعنى بر امر به معروف و نهى از منكر ، و راستى در جميع مواضع ، و دشمنى با فاسقان؛ پس هر كه امر كند به معروف ، پشت مؤمن را سخت و قوى گرداند . و هر كه نهى كند از منكر ، بينى منافق را بر خاك مالد و از مكر او ايمن باشد . و هر كه در همه مواطن راست گويد ، آنچه را كه بر او واجب است به جا آورد . و هر كه فاسقان را دشمن دارد ، به جهت خدا خشم گيرد و خلاف رضاى او را كه ديد به غضب آيد . و هر كه از براى خدا غضب كند، خدا از براى او غضب كند . و ايمان و ستون ها و شعب هاى آن، اين است كه مذكور شد» .

1.. و مى تواند كه معنا اين باشد كه : آنكه نجات يافته و هلاك شده به چه چيز هلاك شده و به چه چيز نجات يافته؟ و دور نيست كه اين معنا به حسب معنا نزديك تر باشد، به قرينه آنچه بعد از اين مى فرمايد . (مترجم)


تحفة الأولياء ج3
152

25 ـ بَابُ صِفَةِ الْاءِيمَانِ

۱۵۴۴.بِالْاءِسْنَادِ الْأَوَّلِ ، عَنِ ابْنِ مَحْبُوبٍ ، عَنْ يَعْقُوبَ السَّرَّاجِ ، عَنْ جَابِرٍ ، عَنْ أَبِي جَعْفَرٍ عليه السلام ، قَالَ :«سُئِلَ أَمِيرُ الْمُؤْمِنِينَ عليه السلام عَنِ الْاءِيمَانِ ، فَقَالَ : إِنَّ اللّهَ ـ عَزَّ وَجَلَّ ـ جَعَلَ الْاءِيمَانَ عَلى أَرْبَعِ دَعَائِمَ : عَلَى الصَّبْرِ ، وَالْيَقِينِ ، وَالْعَدْلِ ، وَالْجِهَادِ .
فَالصَّبْرُ مِنْ ذلِكَ عَلى أَرْبَعِ شُعَبٍ : عَلَى الشَّوْقِ ، وَالْاءِشْفَاقِ ، وَالزُّهْدِ ، وَالتَّرَقُّبِ ؛ فَمَنِ اشْتَاقَ إِلَى الْجَنَّةِ ، سَلَا عَنِ الشَّهَوَاتِ ؛ وَمَنْ أَشْفَقَ مِنَ النَّارِ ، رَجَعَ عَنِ الْمُحَرَّمَاتِ ؛ وَمَنْ زَهِدَ فِي الدُّنْيَا ، هَانَتْ عَلَيْهِ الْمُصِيبَاتُ ؛ وَمَنْ رَاقَبَ الْمَوْتَ ، سَارَعَ إِلَى الْخَيْرَاتِ .
وَ الْيَقِينُ عَلى أَرْبَعِ شُعَبٍ : تَبْصِرَةِ الْفِطْنَةِ ، وَتَأَوُّلِ الْحِكْمَةِ ، وَمَعْرِفَةِ الْعِبْرَةِ ، وَسُنَّةِ الْأَوَّلِينَ ؛ فَمَنْ أَبْصَرَ الْفِطْنَةَ ، عَرَفَ الْحِكْمَةَ ؛ وَمَنْ تَأَوَّلَ الْحِكْمَةَ ، عَرَفَ الْعِبْرَةَ ؛ وَمَنْ عَرَفَ الْعِبْرَةَ ، عَرَفَ السُّنَّةَ ؛ وَمَنْ عَرَفَ السُّنَّةَ ، فَكَأَنَّمَا كَانَ مَعَ الْأَوَّلِينَ ، وَاهْتَدى إِلَى الَّتِي هِيَ أَقْوَمُ ، وَنَظَرَ إِلى مَنْ نَجَا بِمَا نَجَا ، وَمَنْ هَلَكَ بِمَا هَلَكَ ، وَإِنَّمَا أَهْلَكَ اللّهُ مَنْ أَهْلَكَ بِمَعْصِيَتِهِ ، وَأَنْجى مَنْ أَنْجى بِطَاعَتِهِ .
وَ الْعَدْلُ عَلى أَرْبَعِ شُعَبٍ : غَامِضِ الْفَهْمِ ، وَغَمْرِ الْعِلْمِ ، وَزَهْرَةِ الْحُكْمِ ، وَرَوْضَةِ الْحِلْمِ ؛ فَمَنْ فَهِمَ ، فَسَّرَ جَمِيعَ الْعِلْمِ ؛ وَمَنْ عَلِمَ ، عَرَفَ شَرَائِعَ الْحُكْمِ ؛ وَمَنْ حَلُمَ ، لَمْ يُفَرِّطْ فِي أَمْرِهِ ، وَعَاشَ فِي النَّاسِ حَمِيداً .
وَ الْجِهَادُ عَلى أَرْبَعِ شُعَبٍ : عَلَى الْأَمْرِ بِالْمَعْرُوفِ ، وَالنَّهْيِ عَنِ الْمُنْكَرِ ، وَالصِّدْقِ فِي الْمَوَاطِنِ ، وَشَنَآنِ الْفَاسِقِينَ ؛ فَمَنْ أَمَرَ بِالْمَعْرُوفِ ، شَدَّ ظَهْرَ الْمُؤْمِنِ ؛ وَمَنْ نَهى عَنِ الْمُنْكَرِ ، أَرْغَمَ أَنْفَ الْمُنَافِقِ وَأَمِنَ كَيْدَهُ ؛ وَمَنْ صَدَقَ فِي الْمَوَاطِنِ ، قَضَى الَّذِي عَلَيْهِ ؛ وَمَنْ شَنِئَ الْفَاسِقِينَ ، غَضِبَ لِلّهِ ؛ وَمَنْ غَضِبَ لِلّهِ ، غَضِبَ اللّهُ لَهُ ؛ فَذلِكَ الْاءِيمَانُ وَ دَعَائِمُهُ وَشُعَبُهُ» .

  • نام منبع :
    تحفة الأولياء ج3
    سایر پدیدآورندگان :
    تحقیق : مرادی، محمد
    تعداد جلد :
    4
    ناشر :
    دارالحدیث
    محل نشر :
    قم
    تاریخ انتشار :
    1388 ش
    نوبت چاپ :
    اول
تعداد بازدید : 181397
صفحه از 764
پرینت  ارسال به