۱۵۸۲.چند نفر از اصحاب ما روايت كرده اند ، از سهل بن زياد ، از احمد بن محمد بن ابى نصر ، از صفوان جمّال ، از امام موسى كاظم عليه السلام كه فرمود :«سزاوار است كسى را ، كه از جانب خدا دانسته و فهميده باشد ، كه خدا را در باب روزى دادن خويش كاهل نشمارد ، و او را در آن چه قضا فرموده ، متّهم نسازد» .

۱۵۸۳.ابوعلى اشعرى ، از محمد بن عبدالجبّار ، از محمد بن اسماعيل ، از على بن نعمان از عَمرو بن نهيك هروى فروش^۱روايت كرده است كه گفت : امام جعفر صادق عليه السلام فرمود كه :«خداى عز و جل فرموده كه : بنده مؤمنِ خود را در چيزى از حادثات و گردش روزگار نگردانم ، مگر اينكه آن را از برايش خير و خوبى گردانم؛ پس بايد كه به قضاى من راضى باشد ، و بر بلاى من صبر كند ، و نعمت هاى مرا شكر گويد ، تا او را با محمد ، در نزد خود از جمله صدّيقان بنويسم» .

۱۵۸۲.عِدَّةٌ مِنْ أَصْحَابِنَا ، عَنْ سَهْلِ بْنِ زِيَادٍ ، عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ أَبِي نَصْرٍ ، عَنْ صَفْوَانَ الْجَمَّالِ ، عَنْ أَبِي الْحَسَنِ الْأَوَّلِ عليه السلام ، قَالَ :«يَنْبَغِي لِمَنْ عَقَلَ عَنِ اللّهِ أَنْ لَا يَسْتَبْطِئَهُ فِي رِزْقِهِ ، وَلَا يَتَّهِمَهُ فِي قَضَائِهِ» .

۱۵۸۳.أَبُو عَلِيٍّ الْأَشْعَرِيُّ ، عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ عَبْدِ الْجَبَّارِ ، عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ إِسْمَاعِيلَ ، عَنْ عَلِيِّ بْنِ النُّعْمَانِ ، عَنْ عَمْرِو بْنِ نُهَيْكٍ بَيَّاعِ الْهَرَوِيِّ ، قَالَ :
قَالَ أَبُو عَبْدِ اللّهِ عليه السلام :«قَالَ اللّهُ عَزَّ وَجَلَّ : عَبْدِيَ الْمُؤْمِنَ لَا أَصْرِفُهُ فِي شَيْءٍ إِلَا جَعَلْتُهُ خَيْراً لَهُ ؛ فَلْيَرْضَ بِقَضَائِي ، وَلْيَصْبِرْ عَلى بَلَائِي ، وَلْيَشْكُرْ نَعْمَائِي ؛ أَكْتُبْهُ ـ يَا مُحَمَّدُ ـ مِنَ الصِّدِّيقِينَ عِنْدِي» .