۱۴۵۷.على بن ابراهيم ، از پدرش ، از ابن ابى عمير ، از ابن اذينه ، از زراره روايت كرده است كه مردى سؤال كرد ، از امام محمد باقر عليه السلام ، از قول خداى ـ جلّ وعزّ ـ :«وَاِذْ أَخَذَ رَبُّكَ مِنْ بَنى ادَمَ مِنْ ظُهُورِهِمْ ذُرِّيَّتَهُمْ وَاَشْهَدَهُمْ عَلى أَنْفُسِهمْ أَلَسْتُ بِرَبِّكُمْ قالُوا بَلى»۱تا آخر آيه . آن حضرت در جواب فرمود ـ و پدرش عليهماالسلام مى شنيدـ :«حديث كرد مرا پدرم كه خداى عز و جل كفى را از خاك؛ يعنى آن خاكى كه آدم عليه السلام را از آن آفريد ، گرفت ، و آب شيرينِ خوش گوار را بر آن ريخت . بعد از آن، چهل صباح آن را وا گذاشت؛ پس آب شور تلخ را بر آن ريخت و چهل صباح آن را وا گذاشت ، و در هنگامى كه آن سرشت برآمد ، آن را فرا گرفت و مالش سختى داد ، و خلايق مانند مورچگان ، از آن ، از طرف راست و چپ آن جناب بيرون آمدند . و همه ايشان را امر فرمود : در آتش فرو روند؛ پس اصحاب دست راست داخل شدند ، و آتش بر ايشان سرد و سلامت گرديد ، و اصحاب دست چپ سرباز زدند كه در آن داخل شوند» .
۱۴۵۸.على بن ابراهيم ، از پدرش ، از احمد بن محمد بن ابى نصر ، از ابان بن عثمان ، از محمد بن على حلبى ، از امام جعفر صادق عليه السلام روايت كرده است كه فرمود :«چون خداى عز و جلاراده نمود كه آدم عليه السلام را بيافريند ، آب را بر گل رها فرمود . بعد از آن، قبضه اى از آن گل را گرفت و آن را ماليد؛ پس آن را از هم جدا كرد و به دست خود آن را دو فرقه نمود ، و ايشان را افشاند و پراكنده فرمود . ناگاه ايشان به جنبش درآمدند . بعد از آن، آتشى را از براى ايشان برافراشت ، و اهل دست چپ را امر فرمود در آن داخل شوند ، و ايشان به سوى آتش رفتند و از آن ترسيدند و داخل نشدند؛ پس اصحاب دست راست را امر فرمود در آن داخل شوند ، و ايشان رفتند و داخل شدند . و خداى عز و جل آتش را امر فرمود تا بر ايشان سرد و سلامت گرديد . و در آن هنگام كه اهل دست چپ اين را ديدند ، عرض كردند كه : اى پروردگار ما! از لغزش ما بگذر . و خدا قبول فرمودو از لغزش ايشان گذشت . بعد از آن، به ايشان فرمود : در اين آتش داخل شويد ، رفتند و بر كنار آن ايستادند و در آن داخل نشدند . بعد از آن، خدا ايشان را به حالت اول برگردانيد و دو مرتبه ايشان را گل كرد ، و از آن ، آدم عليه السلام را آفريد» .
و امام جعفر صادق عليه السلام فرمود : «اين جماعت هرگز نمى توانند كه از اين گروه باشند ، و اين گروه نمى توانند كه از اين جماعت باشند» . و فرمود : «مى ديدند كه رسول خدا صلى الله عليه و آله اول كسى بود كه داخل آن آتش شد ، و از براى همين است قول خداى عز و جل : «قُلْ اِنْ كانَ لِلرَّحْمن وَلَدٌ فَأَنا أَوَّلُ الْعابِدينَ»۲ ؛ يعنى : «بگو كه اگر خداوند مهربان را فرزندى باشد ، پس من اوّل پرستندگانم ».
