201
تحفة الأولياء ج3

۱۶۰۹.از او ، از احمد بن محمد ، از ابن سنان ، از ابن مسكان ، از حسن بن ابى ساره روايت است كه گفت : شنيدم از امام جعفر صادق عليه السلام كه مى فرمود :«مؤمن ، در حقيقت مؤمن نمى باشد ، تا ترسان و اميدوار باشد . و ترسان و اميدوار نمى باشد ، تا عمل كند به آن چه مى ترسد و اميد دارد» .

۱۶۱۰.على بن ابراهيم ، از محمد بن عيسى ، از يونس ، از فضيل بن عثمان ، از ابوعبيده حذّاء ، از امام جعفر صادق عليه السلام روايت كرده است كه فرمود :«مؤمن در ميان دو ترس است : يكى ترس گناهى كه گذشته است ، نمى داند كه خدا در آن چه كرده است؛ و ديگرى ترس عمرى كه باقى مانده است ، نمى داند كه در آن چه كسب مى كند از امورى كه موجب هلاكت او است؛ پس او هيچ روز صبح نمى كند ، مگر آنكه ترسان است ، و چيزى او را به اصلاح نمى آورد ، مگر ترس خدا» .

۱۶۱۱.على بن ابراهيم ، از پدرش ، از ابن ابى عمير ، از بعضى از اصحاب خويش ، از امام جعفر صادق عليه السلام روايت كرده است كه فرمود :«پدرم عليه السلام مى فرمود : ...» تا آخر آن چه در آخر حديث اوّل اين باب گذشت .

34 . باب در بيان حسن خلق و گمانِ نيك به خداى عز و جل داشتن

۱۶۱۲.چند نفر ، از اصحاب ما روايت كرده اند ، از احمد بن محمد ، از ابن محبوب ، از داود بن كثير از ابوعبيده حذّاء ، از امام محمد باقر عليه السلام كه فرمود :«رسول خدا صلى الله عليه و آله فرمود كه : خداى تبارك و تعالى فرموده است كه : بايد عمل كنندگان ، بر عمل هاى خود كه آنها را براى من به جا مى آورند ، اعتماد نداشته باشند ؛ چرا كه ايشان اگر منتهاى سعى را به عمل آورند ، و خويشتن را در مدّت عمر خويش در عبادت من به رنج و تعب اندازند ، مقصّر باشند ، و در عبادتى كه كرده اند ، به كنه و پايان عبادت من نرسند ، در[برابر ]آن چه در نزد من طلب مى كنند ، از نوازش من و ناز و نعمتى كه در بهشت هاى من است ، و بلندترين درجات بلند در همسايگى من ، وليكن به رحمت و مهربانى من وثوق و اعتماد داشته باشند، و به فضل من شاد شوند، و به حسن ظنّ و گمان نيك به من داشتن ، آرام گيرند؛ زيرا كه رحمت من در نزد اين اعتقاد ، ايشان را دريابد ، و رضاى من ، ايشان را به من رساند ، و آمرزش من ، ايشان را لباس عفو من بپوشاند؛ پس به درستى كه منم خداى بسيار بخشاينده مهربان ، و به اين نام ، خود را ناميده ام» .


تحفة الأولياء ج3
200

۱۶۰۹.عَنْهُ ، عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ ، عَنِ ابْنِ سِنَانٍ ، عَنِ ابْنِ مُسْكَانَ ، عَنِ الْحَسَنِ بْنِ أَبِي سَارَةَ ، قَالَ :
سَمِعْتُ أَبَا عَبْدِ اللّهِ عليه السلام يَقُولُ :
«لَا يَكُونُ الْمُؤْمِنُ مُؤْمِناً حَتّى يَكُونَ خَائِفاً رَاجِياً ، وَلَا يَكُونُ خَائِفاً رَاجِياً حَتّى يَكُونَ عَامِلاً لِمَا يَخَافُ وَيَرْجُو» .

۱۶۱۰.عَلِيُّ بْنُ إِبْرَاهِيمَ ، عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ عِيسى ، عَنْ يُونُسَ ، عَنْ فُضَيْلِ بْنِ عُثْمَانَ ، عَنْ أَبِي عُبَيْدَةَ الْحَذَّاءِ ، عَنْ أَبِي عَبْدِ اللّهِ عليه السلام ، قَالَ :«الْمُؤْمِنُ بَيْنَ مَخَافَتَيْنِ : ذَنْبٍ قَدْ مَضى لَا يَدْرِي مَا صَنَعَ اللّهُ فِيهِ ، وَعُمُرٍ قَدْ بَقِيَ لَا يَدْرِي مَا يَكْتَسِبُ فِيهِ مِنَ الْمَهَالِكِ ، فَهُوَ لَا يُصْبِحُ إِلَا خَائِفاً ، وَلَا يُصْلِحُهُ إِلَا الْخَوْفُ» .

۱۶۱۱.عَلِيُّ بْنُ إِبْرَاهِيمَ ، عَنْ أَبِيهِ ، عَنِ ابْنِ أَبِي عُمَيْرٍ ، عَنْ بَعْضِ أَصْحَابِهِ ، عَنْ أَبِي عَبْدِ اللّهِ عليه السلام ، قَالَ :«كَانَ أَبِي عليه السلام يَقُولُ : إِنَّهُ لَيْسَ مِنْ عَبْدٍ مُؤْمِنٍ إِلَا وَ فِي قَلْبِهِ نُورَانِ : نُورُ خِيفَةٍ ، وَنُورُ رَجَاءٍ ، لَوْ وُزِنَ هذَا لَمْ يَزِدْ عَلى هذَا ، وَلَوْ وُزِنَ هذَا لَمْ يَزِدْ عَلى هذَا» .

34 ـ بَابُ حُسْنِ الظَّنِّ بِاللّهِ عَزَّ وَجَلَّ

۱۶۱۲.عِدَّةٌ مِنْ أَصْحَابِنَا ، عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ ، عَنِ ابْنِ مَحْبُوبٍ ، عَنْ دَاوُدَ بْنِ كَثِيرٍ ، عَنْ أَبِي عُبَيْدَةَ الْحَذَّاءِ ، عَنْ أَبِي جَعْفَرٍ عليه السلام ، قَالَ :«قَالَ رَسُولُ اللّهِ صلى الله عليه و آله : قَالَ اللّهُ تَبَارَكَ وَتَعَالى : لَا يَتَّكِلِ الْعَامِلُونَ عَلى أَعْمَالِهِمُ الَّتِي يَعْمَلُونَهَا لِثَوَابِي ؛ فَإِنَّهُمْ لَوِ اجْتَهَدُوا وَأَتْعَبُوا أَنْفُسَهُمْ أَعْمَارَهُمْ فِي عِبَادَتِي كَانُوا مُقَصِّرِينَ ، غَيْرَ بَالِغِينَ فِي عِبَادَتِهِمْ كُنْهَ عِبَادَتِي فِيمَا يَطْلُبُونَ عِنْدِي مِنْ كَرَامَتِي وَالنَّعِيمِ فِي جَنَّاتِي وَرَفِيعِ الدَّرَجَاتِ الْعُلى فِي جِوَارِي ، وَلكِنْ بِرَحْمَتِي فَلْيَثِقُوا ، وَفَضْلِي فَلْيَرْجُوا ، وَإِلى حُسْنِ الظَّنِّ بِي فَلْيَطْمَئِنُّوا ؛ فَإِنَّ رَحْمَتِي عِنْدَ ذلِكَ تُدْرِكُهُمْ ، وَمَنِّي يُبَلِّغُهُمْ رِضْوَانِي ، وَمَغْفِرَتِي تُلْبِسُهُمْ عَفْوِي ؛ فَإِنِّي أَنَا اللّهُ الرَّحْمنُ الرَّحِيمُ ، وَبِذلِكَ تَسَمَّيْتُ» .

  • نام منبع :
    تحفة الأولياء ج3
    سایر پدیدآورندگان :
    تحقیق : مرادی، محمد
    تعداد جلد :
    4
    ناشر :
    دارالحدیث
    محل نشر :
    قم
    تاریخ انتشار :
    1388 ش
    نوبت چاپ :
    اول
تعداد بازدید : 165922
صفحه از 764
پرینت  ارسال به