۱۶۳۳.محمد بن يحيى ، از احمد بن محمد بن عيسى ، از احمد بن اسماعيل بن بزيع ، از حنان بن سدير روايت كرده است كه گفت : ابوالصّبّاح كنانى به خدمت امام جعفر صادق عليه السلام عرض كرد كه : در بابِ تو از مردم چه مى كشيم . حضرت صادق عليه السلام فرمود كه :«چيست آن چه در خصوصِ من از مردم مى كشى؟» عرض كرد كه : پيوسته در ميان ما و مردى از ايشان سخنى واقع مى شود؛ پس مى گويد كه : جعفرىِّ خبيث است ـ يعنى مردى است پليد ، از اصحاب جعفر بن محمد ـ . حضرت فرمود كه : «مردم شما را به من سرزنش مى كنند؟» ابوالصّبّاح به آن حضرت عرض كرد : آرى . فرمود : «به خدا سوگند كه آنكه جعفر را پيروى مى كند از شما ، بسيار كم است . جز اين نيست كه اصحابِ من كسانى هستند كه پارسايى ايشان سخت باشد ، و از براى آفريدگار خويش عمل كنند و ثواب او را اميد داشته باشند ، اين گروهند كه اصحاب من اند» .

۱۶۳۴.حنان بن سدير ، از ابوساره غزّال ، از امام محمد باقر عليه السلام روايت كرده است كه فرمود:«خداى عز و جل فرموده است كه : اى فرزند آدم! آن چه را كه من بر تو حرام گردانيده ام اجتناب كن ، تا از جمله پارساترين مردمان باشى» .

۱۶۳۵.على بن ابراهيم روايت كرده است ، از پدرش و على بن محمد ، از قاسم بن محمد ، از سليمان منقرى ، از جعفر بن غياث كه گفت : امام جعفر صادق عليه السلام را سؤال كرد از پارساى از مردم كه آن كيست؟ فرمود كه :«آنكه از محرّماتِ خداى عز و جل پارسايى ورزد» .

۱۶۳۶.محمد بن يحيى ، از احمد بن محمد بن عيسى ، از على بن نعمان ، از ابواسامه روايت كرده است كه گفت : شنيدم از امام جعفر صادق عليه السلام كه مى فرمود :«بر تو باد به پرهيز كردن از خدا و پارسايى و كوشش و راستىِ خبر ، كه در آن دروغ نگويى ، و اداى امانت و خوش خلقى و خوش همسايگى كردن .و خوانندگان مردم باشيد به سوى خويش به غير زبان هاى خود (و مراد اين است كه اعمال نيك را به جا آوريد تا مردم پيرو شما گردند ، نه آنكه به زبان آنها را مدح كنيد ، و خود نكنيد) ، و باعث زينت و آرايش باشيد، و موجب شَيْن و عيب كردن مردمان مباشيد . و بر شما باد كه ركوع و سجود را طول دهيد؛ زيرا كه چون يكى از شما ركوع و سجود را طول دهد ، شيطان از پشت سرش آواز دهد و بگويد كه : اى واى بر او! كه او فرمان برد و من نافرمانى كردم ، و سجده كرد و من سرباز زدم» .

۱۶۳۳.مُحَمَّدُ بْنُ يَحْيى ، عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ عِيسى ، عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ إِسْمَاعِيلَ بْنِ بَزِيعٍ ، عَنْ حَنَانِ بْنِ سَدِيرٍ ، قَالَ :
قَالَ أَبُو الصَّبَّاحِ الْكِنَانِيُّ لِأَبِي عَبْدِ اللّهِ عليه السلام : مَا نَلْقى مِنَ النَّاسِ فِيكَ! فَقَالَ أَبُو عَبْدِ اللّهِ عليه السلام :«وَ مَا الَّذِي تَلْقى مِنَ النَّاسِ فِيَّ؟» فَقَالَ : لَا يَزَالُ يَكُونُ بَيْنَنَا وَبَيْنَ الرَّجُلِ الْكَلَامُ ، فَيَقُولُ : جَعْفَرِيٌّ خَبِيثٌ ، فَقَالَ : «يُعَيِّرُكُمُ النَّاسُ بِي؟» فَقَالَ لَهُ أَبُو الصَّبَّاحِ : نَعَمْ ، قَالَ : فَقَالَ : «فَمَا أَقَلَّ وَاللّهِ مَنْ يَتَّبِعُ جَعْفَراً مِنْكُمْ! إِنَّمَا أَصْحَابِي مَنِ اشْتَدَّ وَرَعُهُ ، وَعَمِلَ لِخَالِقِهِ ، وَرَجَا ثَوَابَهُ ؛ هؤُلَاءِ أَصْحَابِي» .

۱۶۳۴.حَنَانُ بْنُ سَدِيرٍ ، عَنْ أَبِي سَارَةَ الْغَزَّالِ ، عَنْ أَبِي جَعْفَرٍ عليه السلام ، قَالَ :«قَالَ اللّهُ عَزَّ وَجَلَّ : ابْنَ آدَمَ ، اجْتَنِبْ مَا حَرَّمْتُ عَلَيْكَ ؛ تَكُنْ مِنْ أَوْرَعِ النَّاسِ» .

۱۶۳۵.عَلِيُّ بْنُ إِبْرَاهِيمَ ، عَنْ أَبِيهِ وَعَلِيِّ بْنِ مُحَمَّدٍ ، عَنِ الْقَاسِمِ بْنِ مُحَمَّدٍ ، عَنْ سُلَيْمَانَ الْمِنْقَرِيِّ ، عَنْ حَفْصِ بْنِ غِيَاثٍ ، قَالَ :
سَأَلْتُ أَبَا عَبْدِ اللّهِ عليه السلام عَنِ الْوَرِعِ مِنَ النَّاسِ ، فَقَالَ :«الَّذِي يَتَوَرَّعُ عَنْ مَحَارِمِ اللّهِ عَزَّ وَجَلَّ» .

۱۶۳۶.مُحَمَّدُ بْنُ يَحْيى ، عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ عِيسى ، عَنْ عَلِيِّ بْنِ النُّعْمَانِ ، عَنْ أَبِي أُسَامَةَ ، قَالَ :
سَمِعْتُ أَبَا عَبْدِ اللّهِ عليه السلام يَقُولُ :«عَلَيْكُمْ بِتَقْوَى اللّهِ ، وَالْوَرَعِ ، وَالِاجْتِهَادِ ، وَصِدْقِ الْحَدِيثِ ، وَأَدَاءِ الْأَمَانَةِ ، وَحُسْنِ الْخُلُقِ ، وَحُسْنِ الْجِوَارِ ؛ وَكُونُوا دُعَاةً إِلى أَنْفُسِكُمْ بِغَيْرِ أَلْسِنَتِكُمْ ، وَكُونُوا زَيْناً ، وَلَا تَكُونُوا شَيْناً ؛ وَعَلَيْكُمْ بِطُولِ الرُّكُوعِ وَالسُّجُودِ ؛ فَإِنَّ أَحَدَكُمْ إِذَا أَطَالَ الرُّكُوعَ وَالسُّجُودَ ، هَتَفَ إِبْلِيسُ مِنْ خَلْفِهِ ، وَقَالَ : يَا وَيْلَهُ ، أَطَاعَ وَعَصَيْتُ ، وَسَجَدَ وَأَبَيْتُ» .