۱۶۳۷.محمد بن يحيى ، از احمد بن محمد بن عيسى ، از على بن ابى زيد ، از پدرش روايت كرده است كه گفت : در نزد امام جعفر صادق عليه السلام بودم كه عيسى بن عبداللّه قمى داخل شد؛ پس حضرت به او فرمود :«مرحبا ، خوش آمدى!» و او را نزديك به خود نشانيد . بعد از آن فرمود كه : «اى عيسى بن عبداللّه ! از ما نيست و كرامتى ندارد ، هر كه در شهرى باشد كه صد هزار كس يا زيادتر در آن باشند ، و در آن شهر يك كس از او پارساتر باشد» .
۱۶۳۸.از او ، از احمد بن محمد بن عيسى ، از ابن فضّال ، از على بن عقبه ، از ابوكهمس ، از عمرو بن سعيد بن هلال روايت است كه گفت : به خدمت امام جعفر صادق عليه السلام عرض كردم كه : مرا وصيّت كن و بفرما كه مرا چه كار بايد كرد؟ فرمود :«تو را وصيّت مى كنم به پرهيز كردن از خدا و ترسيدن از عذاب او ، و به پارسايى كردن و كوشش كردن در طاعت . و بدان كه كوششى كه هيچ پارسايى در آن نباشد ، نفع نمى بخشد» .
۱۶۳۹.از او ، از احمد بن محمد ، از على بن حكم ، از سيف بن عميره ، از ابوالصّبّاح كنانى ، از امام محمد باقر عليه السلام روايت كرده است كه فرمود :«ما را يارى كنيد به پارسايى؛ زيرا كه هر كه خداى عز و جل را ملاقات كند از شما با پارسايى ، او را فرجى خواهد بود در نزد خداى عز و جل . به درستى كه خداى عز و جل مى فرمايد : «وَمَنْ يُطِعِ اللّهَ وَرَسُولَهُ فَأُولئِكَ مَعَ الَّذينَ أَنْعَمَ اللّهُ عَلَيْهِمْ مِنَ النَّبيّينَ وَالصِّدِّيقَينَ وَالشُّهَدآءِ والصَّالِحينَ وَحَسُنَ أُولئِكَ رَفيقا»۱ . ۲ و سخن در آيه ، در بابِ مولدِ پيغمبر صلى الله عليه و آله گذشت. و حضرت فرمود : «پس از ما است پيغمبر، و از ما است صدّيق و شهيدان و صالحان» .
۱۶۴۰.على بن ابراهيم ، از پدرش ، از ابن محبوب ، از ابن رئاب ، از امام جعفر صادق عليه السلام روايت كرده است كه فرمود :«ما مردى را مؤمن نمى شماريم، تا آنكه همه آن چه را كه به آن امر كرده ايم ، پيرو و خواهان باشد . بدانيد و آگاه باشيد! كه از جمله پيروى كردن فرمان ما و اراده داشتن آن ، پارسايى است . پس به آن آراسته شويد، تا خدا شما را رحمت كند ، و به آن بر جگر دشمنان ما زنيد ، كه جگر ايشان بسوزد ، (و بنا بر بعضى از نُسخِ كافى ۳ ، به آن با ايشان مكر كنيد) تا خدا شما را از خاك بردارد و بلند گرداند» .
