۱۶۷۶.على ، از پدرش ، از نوفلى ، از سكونى ، از امام جعفر صادق عليه السلام روايت كرده است كه فرمود :«رسول خدا صلى الله عليه و آله فرمود كه : نيّت مؤمن از عملش بهتر است، و نيّت كافر از عملش بدتر ، و هر عمل كننده بر نيّت خويش عمل مى كند» .

۱۶۷۷.چند نفر از اصحاب ما روايت كرده اند ، از احمد بن محمد ، از ابن محبوب ، از هشام بن سالم ، از ابوبصير ، از امام جعفر صادق عليه السلام كه فرمود :«به درستى كه بنده مؤمنِ فقير مى گويد : اى پروردگار من! مرا روزى كن تا آنكه چنين و چنين از نيكى و راه هاى خير را به جا آورم؛ پس هر گاه خداى عز و جل اين را از او بداند ، با صدق نيّت كه در دلش چنين بوده و غير از رضاى خدا چيزى از امور دنيا در نظر نداشته ، خدا از برايش از مزد مى نويسد ، مانند آن چه از برايش مى نوشت، اگر آن را به عمل مى آورد . به درستى كه خدا صاحب وسعت و كرم است» .

۱۶۷۸.چند نفر از اصحاب ما روايت كرده اند ، از احمد بن محمد بن خالد ، از على بن اسباط ، از محمد بن اسحاق بن حسين بن عمرو ، از حسن بن ابان ، از ابوبصير كه گفت : سؤال كردم از امام جعفر صادق عليه السلام از حد و اندازه عبادتى كه هرگاه فاعل آن ، آن را به فعل آورد ، آن چه بايد به جا آورده است . فرمود كه :«حسن نيّت در طاعت» .

۱۶۷۹.على بن ابراهيم ، از پدرش ، از قاسم بن محمد ، از منقرى ، از احمد بن يونس ، از ابوهاشم روايت كرده است كه گفت : امام جعفر صادق عليه السلام فرمود :«جز اين نيست كه اهل جهنّم در جهنّم مخلّد مى باشند؛ زيرا كه نيّت هاى ايشان در دار دنيا اين بود كه اگر در دنيا مخلّد باشند، هميشه خدا را نافرمانى كنند . و جز اين نيست كه اهل بهشت در بهشت مخلّد مى باشند؛ زيرا كه نيّت هاى ايشان در دنيا اين بود كه اگر در آن باقى باشند، هميشه خدا را اطاعت كنند؛ پس به سبب نيّت ها، اين جماعت و آن جماعت در ثواب و عقابِ بهشت و دوزخ مخلّد شده اند» . بعد از آن قول خداى ـ تعالى ـ را تلاوت فرمود كه : «قُلْ كُلٌّ يَعْمَلُ عَلى شاكِلَتِهِ»^۱ و فرمود : «يعنى هر كسى عمل مى كند بر نيّت خويش» .

۱۶۷۶.عَلِيٌّ ، عَنْ أَبِيهِ ، عَنِ النَّوْفَلِيِّ ، عَنِ السَّكُونِيِّ ، عَنْ أَبِي عَبْدِ اللّهِ عليه السلام ، قَالَ :«قَالَ رَسُولُ اللّهِ صلى الله عليه و آله : نِيَّةُ الْمُؤْمِنِ خَيْرٌ مِنْ عَمَلِهِ ، وَنِيَّةُ الْكَافِرِ شَرٌّ مِنْ عَمَلِهِ ، وَكُلُّ عَامِلٍ يَعْمَلُ عَلى نِيَّتِهِ» .

۱۶۷۷.عِدَّةٌ مِنْ أَصْحَابِنَا ، عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ ، عَنِ ابْنِ مَحْبُوبٍ ، عَنْ هِشَامِ بْنِ سَالِمٍ ، عَنْ أَبِي بَصِيرٍ ، عَنْ أَبِي عَبْدِ اللّهِ عليه السلام ، قَالَ :«إِنَّ الْعَبْدَ الْمُؤْمِنَ الْفَقِيرَ لَيَقُولُ : يَا رَبِّ ارْزُقْنِي حَتّى أَفْعَلَ كَذَا وَكَذَا مِنَ الْبِرِّ وَوُجُوهِ الْخَيْرِ ، فَإِذَا عَلِمَ اللّهُ ـ عَزَّ وَجَلَّ ـ ذلِكَ مِنْهُ بِصِدْقِ نِيَّةٍ ، كَتَبَ اللّهُ لَهُ مِنَ الْأَجْرِ مِثْلَ مَا يَكْتُبُ لَهُ لَوْ عَمِلَهُ ؛ إِنَّ اللّهَ وَاسِعٌ كَرِيمٌ» .

۱۶۷۸.عِدَّةٌ مِنْ أَصْحَابِنَا ، عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ خَالِدٍ ، عَنْ عَلِيِّ بْنِ أَسْبَاطٍ ، عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ إِسْحَاقَ بْنِ الْحُسَيْنِ بن عَمْرٍو ، عَنْ حَسَنِ بْنِ أَبَانٍ ، عَنْ أَبِي بَصِيرٍ ، قَالَ :
سَأَلْتُ أَبَا عَبْدِ اللّهِ عليه السلام عَنْ حَدِّ الْعِبَادَةِ الَّتِي إِذَا فَعَلَهَا فَاعِلُهَا كَانَ مُؤَدِّياً ، فَقَالَ :«حُسْنُ النِّيَّةِ بِالطَّاعَةِ» .

۱۶۷۹.عَلِيُّ بْنُ إِبْرَاهِيمَ ، عَنْ أَبِيهِ ، عَنِ الْقَاسِمِ بْنِ مُحَمَّدٍ ، عَنِ الْمِنْقَرِيِّ ، عَنْ أَحْمَدَ بْنِ يُونُسَ ، عَنْ أَبِي هَاشِمٍ ، قَالَ :
قَالَ أَبُو عَبْدِ اللّهِ عليه السلام :«إِنَّمَا خُلِّدَ أَهْلُ النَّارِ فِي النَّارِ لِأَنَّ نِيَّاتِهِمْ كَانَتْ فِي الدُّنْيَا أَنْ لَوْ خُلِّدُوا فِيهَا أَنْ يَعْصُوا اللّهَ أَبَداً ، وَإِنَّمَا خُلِّدَ أَهْلُ الْجَنَّةِ فِي الْجَنَّةِ لِأَنَّ نِيَّاتِهِمْ كَانَتْ فِي الدُّنْيَا أَنْ لَوْ بَقُوا فِيهَا أَنْ يُطِيعُوا اللّهَ أَبَداً ؛ فَبِالنِّيَّاتِ خُلِّدَ هؤُلَاءِ وَهؤُلَاءِ» ثُمَّ تَلَا قَوْلَهُ تَعَالى : «قُلْ كُلٌّ يَعْمَلُ عَلى شاكِلَتِهِ» قَالَ : «عَلى نِيَّتِهِ» .