۱۶۸۳.على بن ابراهيم روايت كرده است ، از پدرش و محمد بن اسماعيل ، از فضل بن شاذان ، و هر دو ، از ابن ابى عمير ، از حفص بن بخترىّ ، از امام جعفر صادق عليه السلام كه فرمود :«عبادت را به سوى خويش مكروه و دشمن مسازيد» . ^۱

۱۶۸۴.محمد بن يحيى ، از احمد بن محمد بن عيسى ، از محمد بن اسماعيل ، از حنان بن سدير روايت كرده است كه گفت : شنيدم از امام جعفر صادق عليه السلام كه مى فرمود :«به درستى كه خداى عز و جل چون بنده اى را دوست دارد، و آن بنده عمل اندكى را به جا آورد ، در مقابل عمل كم ، جزاى بسيار به او دهد ، و بر او بزرگ ننمايد ، كه در مقابل كم ، بسيار او را جزا دهد» .

۱۶۸۵.چند نفر از اصحاب ما روايت كرده اند ، از احمد بن محمد بن فضّال ، از حسن بن جهم ، از منصور ، از ابوبصير ، از امام جعفر صادق عليه السلام كه فرمود :«پدرم عليه السلام به من گذشت و من مشغول طواف بودم ، و من در آن اوقات نوجوان بودم، و در عبادت سعى و كوشش كرده بودم؛ پس مرا ديد كه عرق از من مى چكيد ، به من فرمود كه : اى جعفر! اى فرزند دلبند من! به درستى كه خدا چون بنده اى را دوست دارد ، او را در بهشت داخل گرداند ، و از او به عملى اندك خشنود شود» .

۱۶۸۶.على بن ابراهيم ، از پدرش ، از ابن ابى عمير ، از حفص بن بخترى و غير او ، از امام جعفر صادق عليه السلام روايت كرده است كه فرمود :«در عبادت سعى بليغى كردم و من نوجوان بودم؛ پس پدرم به من فرمود كه : اى فرزند دلبند من! كمتر از آن چه تو را مى بينم كه مى كنى ، بكن؛ زيرا كه خداى عز و جل چون بنده اى را دوست دارد ، به عمل كم از او راضى مى شود» .

۱۶۸۷.حميد بن زياد ، از خشّاب ، از ابن بقاح ، از معاذ بن ثابت ، از عمرو بن جميع ، از امام جعفر صادق عليه السلام روايت كرده است كه فرمود :«رسول خدا صلى الله عليه و آله فرمود كه : يا على! به درستى كه اين دين محكم و استوار است؛ پس به مدارايى در آن داخل شو و كم كم سير كن، و عبادت پروردگار خويش را به سوى خويش دشمن مساز؛ زيرا كه منبّت ـ يعنى آنكه افراط مى كند و از حد درمى گذرد و مى شتابد ـ ، نه مركوبى را باقى گذاشته و نه زمينى را قطع كرده؛ پس عمل كن مانند عمل كسى كه اميد دارد كه در حال پيرى بميرد ، و بترس مثل ترس كسى كه مى ترسد كه در فردا بميرد» .

۱۶۸۳.عَلِيُّ بْنُ إِبْرَاهِيمَ ، عَنْ أَبِيهِ ؛ وَ مُحَمَّدُ بْنُ إِسْمَاعِيلَ ، عَنِ الْفَضْلِ بْنِ شَاذَانَ جَمِيعاً ، عَنِ ابْنِ أَبِي عُمَيْرٍ ، عَنْ حَفْصِ بْنِ الْبَخْتَرِيِّ ، عَنْ أَبِي عَبْدِ اللّهِ عليه السلام ، قَالَ :«لَا تُكَرِّهُوا إِلى أَنْفُسِكُمُ الْعِبَادَةَ» .

۱۶۸۴.مُحَمَّدُ بْنُ يَحْيى ، عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ عِيسى ، عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ إِسْمَاعِيلَ ، عَنْ حَنَانِ بْنِ سَدِيرٍ ، قَالَ :
سَمِعْتُ أَبَا عَبْدِ اللّهِ عليه السلام يَقُولُ :«إِنَّ اللّهَ ـ عَزَّ وَجَلَّ ـ إِذَا أَحَبَّ عَبْداً ، فَعَمِلَ عَمَلاً قَلِيلاً ، جَزَاهُ بِالْقَلِيلِ الْكَثِيرَ ، وَلَمْ يَتَعَاظَمْهُ أَنْ يَجْزِيَ بِالْقَلِيلِ الْكَثِيرَ لَهُ» .

۱۶۸۵.عِدَّةٌ مِنْ أَصْحَابِنَا ، عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ ، عَنِ ابْنِ فَضَّالٍ ، عَنِ الْحَسَنِ بْنِ الْجَهْمِ ، عَنْ مَنْصُورٍ ، عَنْ أَبِي بَصِيرٍ ، عَنْ أَبِي عَبْدِ اللّهِ عليه السلام ، قَالَ :«مَرَّ بِي أَبِي وَأَنَا بِالطَّوَافِ وَأَنَا حَدَثٌ ، وَقَدِ اجْتَهَدْتُ فِي الْعِبَادَةِ ، فَرَآنِي وَأَنَا أَتَصَابُّ عَرَقاً ، فَقَالَ لِي : يَا جَعْفَرُ ، يَا بُنَيَّ ، إِنَّ اللّهَ إِذَا أَحَبَّ عَبْداً أَدْخَلَهُ الْجَنَّةَ ، وَرَضِيَ عَنْهُ بِالْيَسِيرِ» .

۱۶۸۶.عَلِيُّ بْنُ إِبْرَاهِيمَ ، عَنْ أَبِيهِ ، عَنِ ابْنِ أَبِي عُمَيْرٍ ، عَنْ حَفْصِ بْنِ الْبَخْتَرِيِّ وَغَيْرِهِ ، عَنْ أَبِي عَبْدِ اللّهِ عليه السلام ، قَالَ :«اجْتَهَدْتُ فِي الْعِبَادَةِ وَأَنَا شَابٌّ ، فَقَالَ لِي أَبِي : يَا بُنَيَّ ، دُونَ مَا أَرَاكَ تَصْنَعُ ؛ فَإِنَّ اللّهَ ـ عَزَّ وَجَلَّ ـ إِذَا أَحَبَّ عَبْداً رَضِيَ عَنْهُ بِالْيَسِيرِ» .

۱۶۸۷.حُمَيْدُ بْنُ زِيَادٍ ، عَنِ الْخَشَّابِ ، عَنِ ابْنِ بَقَّاحٍ ، عَنْ مُعَاذِ بْنِ ثَابِتٍ ، عَنْ عَمْرِو بْنِ جُمَيْعٍ ، عَنْ أَبِي عَبْدِ اللّهِ عليه السلام ، قَالَ :«قَالَ رَسُولُ اللّهِ صلى الله عليه و آله : يَا عَلِيُّ ، إِنَّ هذَا الدِّينَ مَتِينٌ ، فَأَوْغِلْ فِيهِ بِرِفْقٍ ، وَلَا تُبَغِّضْ إِلى نَفْسِكَ عِبَادَةَ رَبِّكَ ؛ فَإِنَّ الْمُنْبَتَّ ـ يَعْنِي الْمُفْرِطَ ـ لَا ظَهْراً أَبْقى ، وَلَا أَرْضاً قَطَعَ ؛ فَاعْمَلْ عَمَلَ مَنْ يَرْجُو أَنْ يَمُوتَ هَرِماً ، وَاحْذَرْ حَذَرَ مَنْ يَتَخَوَّفُ أَنْ يَمُوتَ غَداً» .