۱۷۰۰.محمد بن يحيى ، از احمد بن محمد ، از ابن سنان ، از ابوالجارود ، از اصبغ روايت كرده است كه گفت اميرالمؤمنين عليه السلام فرمود كه :«صبر دو قسم است : يكى صبر در نزد مصيبت ، و آن خوب و نيكو است؛ و بهتر از آن صبر است در نزد آن چه خدا بر تو حرام گردانيده ، كه مرتكب آن نشوى . و ذكر دو قسم است : يكى ذكر خداى عز و جل در نزد مصيبت؛ و بهتر از آن ذكر خداى تعالى است در نزد آن چه خداى عز و جل بر تو حرام گردانيده ، او را به يادآورى ، و همان مانع تو باشد از آنكه مرتكب آن شوى» .
۱۷۰۱.ابوعلى اشعرى ، از حسن بن على كوفى ، از عبّاس بن عامر ، از عزرمى ، از امام جعفر صادق عليه السلام روايت كرده است كه فرمود :«رسول خدا صلى الله عليه و آله فرمود : زود باشد كه بر مردم روزگارى بيايد كه در آن به پادشاهى نتوان رسيد ، مگر به كشتن و گردنكشى كردن ، و بى نيازى نتوان يافت ، مگر به غضب و بخل ورزيدن ، و نه دوستى مى توان يافت ، مگر به بيرون شدن از دين يا صرف كردن آن و پيروى كردن هوا و هوس؛ پس هر كه آن زمان را دريابد و بر فقر و درويشى صبر كند ، با آنكه بر بى نيازى قادر باشد، و بر دشمنى مردم صبر كند ، با آنكه بر دوستى ايشان قادر باشد، و بر خوارى صبر كند ، با آنكه قادر بر عزّت باشد ، خدا او را ثواب پنجاه صدّيق عطا كند؛ از آن صدّيقانى كه به خدا تصديق كرده اند و آن چه فرموده باور داشته اند» .
۱۷۰۲.چند نفر از اصحاب ما روايت كرده اند ، از احمد بن ابى عبداللّه ، از اسماعيل بن مهران ، از درست بن ابى منصور ، از عيسى بن بشير ، از ابوحمزه كه گفت : امام محمد باقر فرمود كه :«چون پدرم حضرت على بن الحسين عليهماالسلام را هنگام وفات رسيد ، مرا به سينه خود چسبانيد و فرمود : اى فرزند دلبند من! تو را وصيّت مى كنم به آن چه پدرم عليه السلام مرا به آن وصيّت فرمود، در هنگامى كه وفاتش رسيده بود ـ يعنى در وقت شهادت ـ ، و تو را وصيّت مى كنم به آن چه پدرم ذكر فرمود ، كه پدرش اميرالمؤمنين عليه السلام او را وصيّت فرموده بود . اى فرزند دلبند من! صبر كن بر حق ، هر چند كه تلخ باشد» .
