۱۷۲۵.على بن ابراهيم ، از پدرش ، از ابن ابى عمير ، از على بن عيينه ، از عمر بن يزيد روايت كرده است كه گفت : شنيدم از امام جعفر صادق عليه السلام كه مى فرمود :«شكر هر نعمتى و هر چند كه آن نعمت بزرگ باشد ، آن است كه خداى عز و جل را حمد كنى» .

۱۷۲۶.چند نفر از اصحاب ما روايت كرده اند ، از احمد بن محمد بن خالد ، از اسماعيل بن مهران ، از سيف بن عميره ، از ابوبصير كه گفت : به خدمت امام جعفر صادق عليه السلام عرض كردم كه : آيا شكر را اندازه اى هست كه هرگاه بنده آن را به فعل آورد ، شاكر باشد؟ فرمود :«آرى» . عرض كردم كه : آن چيست؟ فرمود كه : «خدا را حمد مى كند بر هر نعمتى در باب اهل و مال . و اگر در آن چه خدا بر او انعام فرموده در باب مالش حقّى باشد ، آن را ادا كند . و از اين است قول خداى عز و جل «سُبْحانَ الَّذى سَخَّرَ لَنا هَذا وَما كُنّا لَهُ مُقْرِنينَ»^۱
؛ يعنى : «پاك و منزّه مى شمارم آن خدايى را كه مسخّر و رام گردانيده از براى ما اين مركوب را ، كه كشتى است يا حيوان ، تا به مدد سوارى آن قطع دريا و بيابان كنيم ، و نيستيم ما اين مركوب را به قوّت خود طاقت داشتگان بر فرمانبردار گردانيدن و ضبط نمودن آن». و حضرت فرمود : «و از اين باب است قول آن جناب ـ تعالى ـ «رَبِّ أَنْزِلْنى مُنْزَلَاً مُبارَكا وَأَنْتَ خَيْرُ الْمُنْزِلينَ»^۲ ؛ يعنى : «پروردگارا! فرود آور ما را فرود آوردنى با بركت يا در منزلى با بركت ، و تو بهترين فرودآورندگانى» . و از اين باب است قول آن جناب «رَبِّ أَدْخِلْنى مُدْخَلَ صِدْقٍ وَأَخْرِجْنى مُخْرَجَ صِدْقٍ وَاجْعَلْ لى مِنْ لَدُنْكَ سُلْطانا نَصيرا»^۳ ؛ يعنى : «پروردگارا! درآور مرا در قبر ، درآوردنى پسنديده و باكرامت ، و بيرون آور مرا از آن ، در وقت بعث در قيامت ، بيرون آوردنى ستوده و باكرامت ، و قرار ده از براى من از نزد خود حجّتى يارى دهنده» .

۱۷۲۷.محمد بن يحيى ، از احمد بن محمد بن عيسى ، از معمّر بن خلّاد روايت كرده است كه گفت : شنيدم از حضرت امام موسى كاظم عليه السلام كه مى فرمود :«هر كه خدا را به جهت نعمتى حمد كند ، شكر او را به جا آورد ، و حمد خدا از آن نعمت فاضل تر و بهتر است» .

۱۷۲۸.محمد بن احمد ، از على بن حكم ، از صفوان جمّال ، از امام جعفر صادق عليه السلام روايت كرده است كه گفت : آن حضرت به من فرمود كه :«خدا نعمتى را بر هيچ بنده اى انعام نفرموده ؛ خواه آن نعمت كوچك باشد و خواه بزرگ ، كه آن بنده گفته باشد كه : اَلْحَمْدُلِلّهِ ، مگر آنكه شكر آن نعمت را به جا آورده است» .

۱۷۲۵.عَلِيُّ بْنُ إِبْرَاهِيمَ ، عَنْ أَبِيهِ ، عَنِ ابْنِ أَبِي عُمَيْرٍ ، عَنْ عَلِيِّ بْنِ عُقْبَةَ ، عَنْ عُمَرَ بْنِ يَزِيدَ ، قَالَ :
سَمِعْتُ أَبَا عَبْدِ اللّهِ عليه السلام يَقُولُ :«شُكْرُ كُلِّ نِعْمَةٍ ـ وَ إِنْ عَظُمَتْ ـ أَنْ تَحْمَدَ اللّهَ ـ عَزَّ وَجَلَّ ـ عَلَيْهَا» .

۱۷۲۶.عِدَّةٌ مِنْ أَصْحَابِنَا ، عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ خَالِدٍ ، عَنْ إِسْمَاعِيلَ بْنِ مِهْرَانَ ، عَنْ سَيْفِ بْنِ عَمِيرَةَ ، عَنْ أَبِي بَصِيرٍ ، قَالَ :
قُلْتُ لِأَبِي عَبْدِ اللّهِ عليه السلام : هَلْ لِلشُّكْرِ حَدٌّ إِذَا فَعَلَهُ الْعَبْدُ كَانَ شَاكِراً؟ قَالَ :«نَعَمْ» . قُلْتُ : مَا هُوَ؟ قَالَ : «يَحْمَدُ اللّهَ عَلى كُلِّ نِعْمَةٍ عَلَيْهِ فِي أَهْلٍ وَمَالٍ ، وَإِنْ كَانَ فِيمَا أَنْعَمَ عَلَيْهِ فِي مَالِهِ حَقٌّ أَدَّاهُ ، وَمِنْهُ قَوْلُهُ جَلَّ وَعَزَّ : «سُبْحانَ الَّذِى سَخَّرَ لَنا هذا وَما كُنّا لَهُ مُقْرِنِينَ» وَمِنْهُ قَوْلُهُ تَعَالى : «رَبِّ أَنْزِلْنِى مُنْزَلًا مُبارَكاً وَأَنْتَ خَيْرُ الْمُنْزِلِينَ» وَقَوْلُهُ : «رَبِّ أَدْخِلْنِى مُدْخَلَ صِدْقٍ وَأَخْرِجْنِى مُخْرَجَ صِدْقٍ وَاجْعَلْ لِى مِنْ لَدُنْكَ سُلْطاناً نَصِيراً» » .

۱۷۲۷.مُحَمَّدُ بْنُ يَحْيى،عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ عِيسى، عَنْ مُعَمَّرِ بْنِ خَلَادٍ، قَالَ: سَمِعْتُ أَبَا الْحَسَنِ ـ صَلَوَاتُ اللّهِ عَلَيْهِ ـ يَقُولُ :«مَنْ حَمِدَ اللّهَ عَلَى النِّعْمَةِ فَقَدْ شَكَرَهُ ، وَكَانَ الْحَمْدُ أَفْضَلَ مِنْ تِلْكَ النِّعْمَةِ» .

۱۷۲۸.مُحَمَّدٌ ، عَنْ أَحْمَدَ ، عَنْ عَلِيِّ بْنِ الْحَكَمِ ، عَنْ صَفْوَانَ الْجَمَّالِ ، عَنْ أَبِي عَبْدِ اللّهِ عليه السلام ، قَالَ : قَالَ لِي :«مَا أَنْعَمَ اللّهُ عَلى عَبْدٍ بِنِعْمَةٍ ـ صَغُرَتْ أَوْ كَبُرَتْ ـ فَقَالَ : الْحَمْدُ لِلّهِ إِلَا أَدّى شُكْرَهَا» .