۱۷۵۳.چند نفر از اصحاب ما روايت كرده اند ، از سهل بن زياد ، از محمد بن عبدالحميد كه گفت : حديث كرد مرا يحيى بن عمرو ، از عبداللّه بن سنان كه گفت : امام جعفر صادق عليه السلام فرمود كه :«خداى ـ تبارك و تعالى ـ وحى فرمود به سوى بعضى از پيغمبران خويش كه : خلق خوش گناه را مى گدازد؛ چنان كه آفتاب شبنم را مى گدازد» .
۱۷۵۴.محمد بن يحيى ، از احمد بن محمد بن عيسى ، از حسن بن على وشّاء ، از عبداللّه بن سنان ، از امام جعفر صادق عليه السلام روايت كرده است كه فرمود :«مردى در زمان رسول خدا صلى الله عليه و آله هلاك شد . و حضرت به نزد قبركن ها تشريف آورد و ديد كه ايشان هيچ نكنده اند ، و اين مطلب را به رسول خدا صلى الله عليه و آله شكايت كردند و عرض كردند كه : يا رسول اللّه ! آهنى كه با ما است از كلنگ و امثال آن ، در اين زمين كار نمى كند ، و گويا كه آن را در سنگ سخت مى زنيم . فرمود كه : چرا چنين است؟ به درستى كه صاحب شما ـ يعنى آن ميّت ـ خوش خلق بود . و فرمود كه : قدحى از آب به نزد من آوريد؛ پس آن را به نزد حضرت آوردند ، و دست خويش را در آن داخل كرد و آن را بر روى زمين پاشيد و زمين را اندكى آب زد . بعد از آن فرمود كه : بكنيد» . حضرت صادق عليه السلام فرمود كه : «قبركن ها قبر را كندند؛ پس گويا كه آن ريگ بود كه بر ايشان مى ريخت» .
۱۷۵۵.از او ، از محمد بن سنان ، از اسحاق بن عمّار ، از امام جعفر صادق عليه السلام روايت است كه فرمود :«خلق خوش، عطيّه و بخششى است كه خداى عز و جل آن را به خلق خويش عطا مى فرمايد؛ پس پاره اى از آن خلق ، خو و طبيعت است ، و برخى از آن، نيّت ، كه به قصد كردن آن به عمل مى آيد» . عرض كردم كه : كدام يك از اين دو بهتر است؟ فرمود كه : «صاحب خو و طبيعت ، مخلوق است بر آن و غير آن را نمى تواند ، و صاحب نيّت ، بر طاعت ، منتهاى صبر به عمل مى آورد و سعى مى نمايد؛ پس آن افضل فَردَيْن است كه از ديگرى بهتر است» .
۱۷۵۶.و از او ، از بكر بن صالح ، از حسن بن على ، از عبداللّه بن ابراهيم ، از على بن ابوعلى لهبى ، از امام جعفر صادق عليه السلام روايت است كه فرمود :«به درستى كه خداى ـ تبارك و تعالى ـ بنده اى را از ثواب عطا مى كند بر حسن خلق ، چنان كه عطا مى كند به آنكه در راه خدا جهاد مى كند و صبح و شام بر سر آن مى رود» (كه هميشه مشغول آن است) .
