۱۷۷۰.از او ، از عثمان بن عيسى ، از اسحاق بن عمّاد و غير او ، از امام جعفر صادق عليه السلام روايت است كه فرمود :«به نماز و روزه ايشان فريفته مشويد؛ زيرا كه مرد بسا است كه به نماز و روزه حريص شده ، به مرتبه اى كه اگر آن را ترك كند ، غمگين مى شود و مى رمد ، وليكن ايشان را آزمايش كنيد ، در نزد راستى در خبر و اداى امانت» .

۱۷۷۱.چند نفر از اصحاب ما روايت كرده اند ، از سهل بن زياد ، از ابن ابى نجران ، از مثنّى حنّاط ، از محمد بن مسلم ، از امام جعفر صادق عليه السلام كه فرمود :«هر كه زبانش راست گويد ، عملش پاكيزه باشد» .

۱۷۷۲.محمد بن يحيى ، از محمد بن حسين ، از موسى بن سعدان ، از عبداللّه بن قاسم ، از عمرو بن ابى المقدام روايت كرده است كه گفت : در اوّل مرتبه اى كه بر امام محمد باقر عليه السلام داخل شدم به من فرمود كه :«راستگويى را پيش از حديث بياموزيد» .

۱۷۷۳.محمد بن يحيى ، از احمد بن محمد بن عيسى ، از حسن بن محبوب ، از ابوكهمس روايت كرده است كه گفت : به خدمت امام جعفر صادق عليه السلام عرض كردم كه : عبداللّه بن ابى يعفور تو را سلام مى رساند . فرمود :«و سلام بر او و بر تو باد . هرگاه به نزد عبداللّه بيايى ، سلام مرا به او برسان و به او بگو كه : جعفر بن محمد به تو مى گويد كه : نظر كن به آن چه على عليه السلام به آن رسيد در نزد رسول خدا صلى الله عليه و آله ، و از آن دست برمدار؛ زيرا كه على عليه السلام نرسيد به آن چه رسيد در نزد رسول خدا صلى الله عليه و آله ، مگر به راستى خبر و اداى امانت» .

۱۷۷۴.على بن ابراهيم ، از پدرش ، از ابن ابى عمير ، از ابواسماعيل بصرى ، از فضيل بن يسار روايت كرده است كه گفت : امام جعفر صادق عليه السلام فرمود كه :«اى فضيل! به درستى كه راستگو ، اوّل كسى كه او را تصديق مى كند ، خداى عز و جل است كه مى داند كه او راستگو است ، و نفس او را تصديق مى كند و مى داند كه او راستگو است» .

۱۷۷۵.ابن ابى عمير ، از منصور بن حازم ، از امام جعفر صادق عليه السلام روايت كرده است كه فرمود :«اسماعيل ناميده نشد به صادق الوعد ـ يعنى راست وعده ـ ، مگر از براى آنكه با كسى وعده كرد در جايى ، و يك سال او را انتظار كشيد؛ پس خداى عز و جل او را صادق الوعد ناميد . بعد از آن ، آن مرد به نزد اسماعيل آمد . اسماعيل به او گفت كه : در عرض اين مدّت پيوسته منتظر تو بودم» . (و مراد از اين اسماعيل ، اسماعيل بن حزقيل است . و قصّه او در سوره مريم مذكور است) .

۱۷۷۰.عَنْهُ ، عَنْ عُثْمَانَ بْنِ عِيسى ، عَنْ إِسْحَاقَ بْنِ عَمَّارٍ وَغَيْرِهِ ، عَنْ أَبِي عَبْدِ اللّهِ عليه السلام ، قَالَ :«لَا تَغْتَرُّوا بِصَلَاتِهِمْ وَلَا بِصِيَامِهِمْ ؛ فَإِنَّ الرَّجُلَ رُبَّمَا لَهِجَ بِالصَّلَاةِ وَالصَّوْمِ حَتّى لَوْ تَرَكَهُ اسْتَوْحَشَ ، وَلكِنِ اخْتَبِرُوهُمْ عِنْدَ صِدْقِ الْحَدِيثِ وَأَدَاءِ الْأَمَانَةِ» .

۱۷۷۱.عِدَّةٌ مِنْ أَصْحَابِنَا ، عَنْ سَهْلِ بْنِ زِيَادٍ ، عَنِ ابْنِ أَبِي نَجْرَانَ ، عَنْ مُثَنًّى الْحَنَّاطِ ، عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ مُسْلِمٍ ، عَنْ أَبِي عَبْدِ اللّهِ عليه السلام ، قَالَ :«مَنْ صَدَقَ لِسَانُهُ زَكى عَمَلُهُ» .

۱۷۷۲.مُحَمَّدُ بْنُ يَحْيى ، عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ الْحُسَيْنِ ، عَنْ مُوسَى بْنِ سَعْدَانَ ، عَنْ عَبْدِ اللّهِ بْنِ الْقَاسِمِ ، عَنْ عَمْرِو بْنِ أَبِي الْمِقْدَامِ ، قَالَ :
قَالَ لِي أَبُو جَعْفَرٍ عليه السلام فِي أَوَّلِ دَخْلَةٍ دَخَلْتُ عَلَيْهِ :«تَعَلَّمُوا الصِّدْقَ قَبْلَ الْحَدِيثِ» .

۱۷۷۳.مُحَمَّدُ بْنُ يَحْيى ، عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ عِيسى ، عَنِ الْحَسَنِ بْنِ مَحْبُوبٍ ، عَنْ أَبِي كَهْمَسٍ ، قَالَ :
قُلْتُ لِأَبِي عَبْدِ اللّهِ عليه السلام : عَبْدُ اللّهِ بْنُ أَبِي يَعْفُورٍ يُقْرِئُكَ السَّلَامَ .
قَالَ :«عَلَيْكَ وَعَلَيْهِ السَّلَامُ ، إِذَا أَتَيْتَ عَبْدَ اللّهِ فَأَقْرِئْهُ السَّلَامَ ، وَقُلْ لَهُ : إِنَّ جَعْفَرَ بْنَ مُحَمَّدٍ يَقُولُ لَكَ : انْظُرْ مَا بَلَغَ بِهِ عَلِيٌّ عليه السلام عِنْدَ رَسُولِ اللّهِ صلى الله عليه و آله ، فَالْزَمْهُ ؛ فَإِنَّ عَلِيّاً عليه السلام إِنَّمَا بَلَغَ مَا بَلَغَ بِهِ عِنْدَ رَسُولِ اللّهِ صلى الله عليه و آله بِصِدْقِ الْحَدِيثِ وَأَدَاءِ الْأَمَانَةِ» .

۱۷۷۴.عَلِيُّ بْنُ إِبْرَاهِيمَ ، عَنْ أَبِيهِ ، عَنِ ابْنِ أَبِي عُمَيْرٍ ، عَنْ أَبِي إِسْمَاعِيلَ الْبَصْرِيِّ ، عَنِ الْفُضَيْلِ بْنِ يَسَارٍ ، قَالَ :
قَالَ أَبُو عَبْدِ اللّهِ عليه السلام :«يَا فُضَيْلُ ، إِنَّ الصَّادِقَ أَوَّلُ مَنْ يُصَدِّقُهُ اللّهُ عَزَّ وَجَلَّ ، يَعْلَمُ أَنَّهُ صَادِقٌ ، وَتُصَدِّقُهُ نَفْسُهُ ، تَعْلَمُ أَنَّهُ صَادِقٌ» .

۱۷۷۵.ابْنُ أَبِي عُمَيْرٍ ، عَنْ مَنْصُورِ بْنِ حَازِمٍ ، عَنْ أَبِي عَبْدِ اللّهِ عليه السلام ، قَالَ :«إِنَّمَا سُمِّيَ إِسْمَاعِيلُ صَادِقَ الْوَعْدِ لِأَنَّهُ وَعَدَ رَجُلاً فِي مَكَانٍ ، فَانْتَظَرَهُ فِي ذلِكَ الْمَكَانِ سَنَةً ، فَسَمَّاهُ اللّهُ عَزَّ وَجَلَّ «صَادِقَ الْوَعْدِ» ثُمَّ : إِنَّ الرَّجُلَ أَتَاهُ بَعْدَ ذلِكَ ، فَقَالَ لَهُ إِسْمَاعِيلُ : مَا زِلْتُ مُنْتَظِراً لَكَ» .