۱۷۷۶.ابوعلى اشعرى ، از محمد بن سالم ، از احمد بن نضر خزّاز ، از جدّش ربيع بن سعد روايت كرده است كه گفت : امام محمد باقر عليه السلام به من فرمود كه :«اى ربيع! به درستى كه مرد پيوسته راست مى گويد ، تا به مرتبه اى كه خدا او را صدّيق مى نويسد» .

۱۷۷۷.چند نفر از اصحاب ما روايت كرده اند ، از احمد بن محمد ، از وشّاء از على بن ابى حمزه ، از ابوبصير كه گفت : شنيدم از امام جعفر صادق عليه السلام كه مى فرمود :«به درستى كه بنده پيوسته راست مى گويد ، تا آنكه در نزد خدا از جمله راست گويان نوشته مى شود ، و پيوسته دروغ مى گويد ، تا آنكه در نزد خدا از جمله دروغ گويان نوشته مى شود؛ پس هرگاه راست گويد ، خداى عز و جلمى فرمايد كه : راست گفت و نيكوكار شد ، و چون دروغ گويد ، خداى عز و جل مى فرمايد كه : دروغ گفت و نابكار شد» .

۱۷۷۸.از او ، از ابن محبوب ، از علاء بن زرين ، از عبداللّه بن ابى يعفور ، از امام جعفر صادق عليه السلام روايت است كه فرمود :«خوانندگانِ مردم باشيد به خير و خوبى ، به غير زبان هاى خويش ، تا سعى و كوشش و راستگويى و پارسايى را از شما ببينند» . (و همين حديث در باب ورع مذكور شد ، با اختلافى در سند) .

۱۷۷۹.محمد بن يحيى ، از احمد بن محمد بن عيسى ، از على بن حكم روايت كرده است كه گفت : ابوالوليد حسن بن زياد صيقل گفت كه : امام جعفر صادق عليه السلام فرمود كه :«هر كه زبانش راست گويد ، عملش پاكيزه شود . و هر كه قصدش خوب باشد ، در روزيش افزونى به هم رسد . و هر كه نيكيش با اهل بيت و عيالش خوب باشد ، در عمرش امتدادى حاصل شود و دراز گردد» .

۱۷۸۰.از او ، از ابوطالب روايت است كه آن را مرفوع ساخت و گفت كه : امام جعفر صادق عليه السلام فرمود :«نظر مكنيد به طول ركوع و سجود مرد؛ زيرا كه اين چيزى است كه آن را عادت كرده است؛ پس اگر آن را ترك كند ، به جهت آن وحشت به هم مى رساند ، وليكن نظر كنيد به راستى حديث و اداى امانت او» .

۱۷۷۶.أَبُو عَلِيٍّ الْأَشْعَرِيُّ ، عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ سَالِمٍ ، عَنْ أَحْمَدَ بْنِ النَّضْرِ الْخَزَّازِ ، عَنْ جَدِّهِ الرَّبِيعِ بْنِ سَعْدٍ ، قَالَ :
قَالَ لِي أَبُو جَعْفَرٍ عليه السلام :«يَا رَبِيعُ ، إِنَّ الرَّجُلَ لَيَصْدُقُ حَتّى يَكْتُبَهُ اللّهُ صِدِّيقاً» .

۱۷۷۷.عِدَّةٌ مِنْ أَصْحَابِنَا ، عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ ، عَنِ الْوَشَّاءِ ، عَنْ عَلِيِّ بْنِ أَبِي حَمْزَةَ ، عَنْ أَبِي بَصِيرٍ ، قَالَ :
سَمِعْتُ أَبَا عَبْدِ اللّهِ عليه السلام يَقُولُ :«إِنَّ الْعَبْدَ لَيَصْدُقُ حَتّى يُكْتَبَ عِنْدَ اللّهِ مِنَ الصَّادِقِينَ ، وَيَكْذِبُ حَتّى يُكْتَبَ عِنْدَ اللّهِ مِنَ الْكَاذِبِينَ ، فَإِذَا صَدَقَ قَالَ اللّهُ عَزَّ وَجَلَّ : صَدَقَ وَبَرَّ ، وَإِذَا كَذَبَ قَالَ اللّهُ عَزَّ وَجَلَّ : كَذَبَ وَفَجَرَ» .

۱۷۷۸.عَنْهُ ، عَنِ ابْنِ مَحْبُوبٍ ، عَنِ الْعَلَاءِ بْنِ رَزِينٍ ، عَنْ عَبْدِ اللّهِ بْنِ أَبِي يَعْفُورٍ ، عَنْ أَبِي عَبْدِ اللّهِ عليه السلام ، قَالَ :«كُونُوا دُعَاةً لِلنَّاسِ بِالْخَيْرِ بِغَيْرِ أَلْسِنَتِكُمْ ؛ لِيَرَوْا مِنْكُمُ الِاجْتِهَادَ وَالصِّدْقَ وَالْوَرَعَ» .

۱۷۷۹.مُحَمَّدُ بْنُ يَحْيى ، عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ عِيسى ، عَنْ عَلِيِّ بْنِ الْحَكَمِ ، قَالَ : قَالَ أَبُو الْوَلِيدِ حَسَنُ بْنُ زِيَادٍ الصَّيْقَلُ ، قَالَ أَبُو عَبْدِ اللّهِ عليه السلام :«مَنْ صَدَقَ لِسَانُهُ زَكى عَمَلُهُ ، وَمَنْ حَسُنَتْ نِيَّتُهُ زِيدَ فِي رِزْقِهِ ، وَمَنْ حَسُنَ بِرُّهُ بِأَهْلِ بَيْتِهِ مُدَّ لَهُ فِي عُمُرِهِ» .

۱۷۸۰.عَنْهُ ، عَنْ أَبِي طَالِبٍ رَفَعَهُ ، قَالَ :
قَالَ أَبُو عَبْدِ اللّهِ عليه السلام :«لَا تَنْظُرُوا إِلى طُولِ رُكُوعِ الرَّجُلِ وَسُجُودِهِ ؛ فَإِنَّ ذلِكَ شَيْءٌ اعْتَادَهُ ، فَلَوْ تَرَكَهُ اسْتَوْحَشَ لِذلِكَ ، وَلكِنِ انْظُرُوا إِلى صِدْقِ حَدِيثِهِ ، وَأَدَاءِ أَمَانَتِهِ» .