۱۸۰۰.از او ، از على بن نعمان و محمد بن سنان ، از عمّار بن مروان ، از امام موسى كاظم عليه السلام روايت است كه فرمود :«صبر كن بر اذيّت دشمنانِ نعمت ها؛ زيرا كه تو هرگز نمى توانى كه سزا دهى كسى را كه در حقِّ تو خدا را نافرمانى كرده است ، به چيزى كه بهتر باشد ، از آنكه خدا را در حقّ او فرمانبردارى كنى» .
۱۸۰۱.از او ، از محمد بن سنان ، از ثابت مولاى آل حريز ، از امام جعفر صادق عليه السلام روايت است كه فرمود :«فرو خوردن خشم از دشمن در زمان دولت هاى ايشان ، تقيّه و هوشيارى است ، از براى كسى كه آن را فرا گيرد و به آن عمل كند . و كناره جويى است ، از متعرّض شدن بلاء و زحمت در دنيا ، و عناد دشمنان در زمان دولت هاى ايشان . و منازعه و مخاصمه با ايشان در غير تقيّه ، ترك كردن امر خدا است؛ پس با مردمان نيكو معامله كنيد ، كه همان از براى شما در نزد ايشان پرورش مى يابد و نشو و نما مى نمايد ، و با ايشان دشمنى مكنيد ، كه ايشان را بر گردن هاى خويش بار و سوار مى كنيد ، و به اين سبب ذليل و خوار مى شويد» .
۱۸۰۲.على بن ابراهيم ، از پدرش ، از بعضى از اصحاب خويش ، از مالك بن حصين سكونى روايت كرده است كه گفت : امام جعفر صادق عليه السلام فرمود كه :«هيچ بنده اى نيست كه خشمى را فرو خورد ، مگر آنكه خداى عز و جل عزّت او را در دنيا و آخرت زياد كند . و خداى عز و جلفرمود كه : «وَالْكاظِمينَ الغَيْظَ وَالْعافينَ عَنِ النّاسِ وَ اللّهُ يُحِبُّ الْمُحْسِنينَ»۱ ؛ يعنى : «و ديگر پرهيزگاران آنانند كه فرو مى خورند خشم را ، و آنان كه عفو مى كنند از مردمان ، و ترك مى كنند عقوبت كسى را كه مستحقّ عقوبت باشد . و خدا دوست مى دارد نيكوكاران را» . و حضرت فرمود كه : «خدا او را به جاى اين خشمى كه داشته ثواب مى دهد» .
۱۸۰۳.چند نفر از اصحاب ما روايت كرده اند ، از احمد بن محمد بن خالد ، از اسماعيل بن مهران ، از سيف بن عميره كه گفت : حديث كردم آنكه از امام جعفر صادق عليه السلام شنيده بود كه مى فرمود :«هر كه خشمى را فرو خورد ، و چنان باشد كه اگر خواهد آن را روان گرداند ، و به مقتضاى آن عمل نمايد ، تواند كه آن را جارى سازد ، خدا در روز قيامت دل او را پر كند از خوشنودى خويش» .
