297
تحفة الأولياء ج3

۱۸۱۰.چند نفر از اصحاب ما روايت كرده اند ، از احمد بن محمد ، از وشّاء ، از مثنّى حنّاط ، از ابوحمزه كه گفت : امام جعفر صادق عليه السلام فرمود :«هيچ جرعه اى كه بنده آن را فرو خورد ، دوست تر نيست به سوى خدا، از جرعه خشمى كه آن را فرو خورد ، در نزد گرديدن آن در دلش ۱ ، يا به صبر و شكيبايى، يا به حلم و بردبارى» .

55 . باب در بيان حلم و بردبارى

۱۸۱۱.محمد بن يحيى ، از احمد بن محمد بن عيسى ، از احمد بن محمد بن ابى نصر ، از محمد بن عبيداللّه روايت كرده است كه گفت : شنيدم از امام رضا عليه السلام كه مى فرمود :«مرد ، عابد نمى باشد تا حليم باشد . و به درستى كه در ميانه بنى اسرائيل بنا چنين بود كه چون مردى عبادت مى نمود ، او را عابد نمى شمردند ، تا آنكه ده سال پيش از آن سكوت مى كرد» .

۱۸۱۲.محمد بن يحيى ، از احمد بن محمد ، از على بن نعمان ، از ابن مسكان ، از ابوحمزه روايت كرده است كه گفت :مؤمن كسى است كه عمل خود را به حلم بياميزد . مى نشيند از براى آنكه بداند ، و سخن مى گويد از براى آنكه بفهمد ، و امانت خويش را به آشنايان خود خبر نمى دهد ، و شهادتى كه دارد از دشمنان خويش نمى پوشد ، و چيزى از حق را از ريا و ديدن مردم به جا نمى آورد ، و آن را به جهت حيا ترك نمى كند . اگر مردم او را به پاكى ياد كنند و مدح و ثنا گويند ، از آن چه مى گويد ، بترسد ، و از خدا آمرزش طلبد از آن چه ايشان نمى دانند ، و گفتار آنكه احوال او را نمى داند او را گول نزند ، و از احصا و ضبط آن چه عمل نموده ، به غايت بترسد .

۱۸۱۳.محمد بن يحيى ، از احمد بن محمد بن عيسى ، از ابن فضّال ، از ابن بكير ، از زراره ، از امام محمد باقر عليه السلام روايت كرده است كه فرمود :«حضرت على بن الحسين عليه السلام مى فرمود : مرا به شگفت مى آورد و خوشم مى آيد كه حلم مرد او را دريابد ، در هنگامى كه خشم مى گيرد» .

۱۸۱۴.چند نفر از اصحاب ما روايت كرده اند ، از احمد بن محمد بن خالد ، از على بن حكم ، از ابوجميله ، از جابر ، از امام محمد باقر عليه السلام كه فرمود :«به درستى كه خداى عز و جل بنده صاحب شرمِ بردبار را دوست مى دارد» .

1.يعنى بالا و پايين رفتن خشم و پايدارى در برابر امضا و بيرون دادن آن . (مترجم)


تحفة الأولياء ج3
296

۱۸۱۰.عِدَّةٌ مِنْ أَصْحَابِنَا ، عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ ، عَنِ الْوَشَّاءِ ، عَنْ مُثَنًّى الْحَنَّاطِ ، عَنْ أَبِي حَمْزَةَ ، قَالَ :
قَالَ أَبُو عَبْدِ اللّهِ عليه السلام :
«مَا مِنْ جُرْعَةٍ يَتَجَرَّعُهَا الْعَبْدُ أَحَبَّ إِلَى اللّهِ مِنْ جُرْعَةِ غَيْظٍ يَتَجَرَّعُهَا عِنْدَ تَرَدُّدِهَا فِي قَلْبِهِ : إِمَّا بِصَبْرٍ ، وَإِمَّا بِحِلْمٍ» .

55 ـ بَابُ الْحِلْمِ

۱۸۱۱.مُحَمَّدُ بْنُ يَحْيى ، عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ عِيسى ، عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ أَبِي نَصْرٍ ، عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ عَبْدِ اللّهِ ، قَالَ :
سَمِعْتُ الرِّضَا عليه السلام يَقُولُ :
«لَا يَكُونُ الرَّجُلُ عَابِداً حَتّى يَكُونَ حَلِيماً ، وَإِنَّ الرَّجُلَ كَانَ إِذَا تَعَبَّدَ فِي بَنِي إِسْرَائِيلَ ، لَمْ يُعَدَّ عَابِداً حَتّى يَصْمُتَ قَبْلَ ذلِكَ عَشْرَ سِنِينَ» .

۱۸۱۲.مُحَمَّدُ بْنُ يَحْيى ، عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ ، عَنْ عَلِيِّ بْنِ النُّعْمَانِ ، عَنِ ابْنِ مُسْكَانَ ، عَنْ أَبِي حَمْزَةَ ، قَالَ :«الْمُؤْمِنُ مَنْ خَلَطَ عَمَلَهُ بِالْحِلْمِ ، يَجْلِسُ لِيَعْلَمَ ، وَيَنْطِقُ لِيَفْهَمَ ، لَا يُحَدِّثُ أَمَانَتَهُ الْأَصْدِقَاءَ ، وَلَا يَكْتُمُ شَهَادَتَهُ الْأَعْدَاءَ ، وَلَا يَفْعَلُ شَيْئاً مِنَ الْحَقِّ رِيَاءً ، وَلَا يَتْرُكُهُ حَيَاءً ، إِنْ زُكِّيَ خَافَ مِمَّا يَقُولُونَ ، وَاسْتَغْفَرَ اللّهَ مِمَّا لَا يَعْلَمُونَ ، لَا يَغُرُّهُ قَوْلُ مَنْ جَهِلَهُ ، وَيَخْشى إِحْصَاءَ مَا قَدْ عَمِلَهُ» .

۱۸۱۳.مُحَمَّدُ بْنُ يَحْيى ، عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ عِيسى ، عَنِ ابْنِ فَضَّالٍ ، عَنِ ابْنِ بُكَيْرٍ ، عَنْ زُرَارَةَ ،
عَنْ أَبِي جَعْفَرٍ عليه السلام ، قَالَ :
«كَانَ عَلِيُّ بْنُ الْحُسَيْنِ عليهماالسلام يَقُولُ : إِنَّهُ لَيُعْجِبُنِي الرَّجُلُ أَنْ يُدْرِكَهُ حِلْمُهُ عِنْدَ غَضَبِهِ» .

۱۸۱۴.عِدَّةٌ مِنْ أَصْحَابِنَا ، عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ خَالِدٍ ، عَنْ عَلِيِّ بْنِ الْحَكَمِ ، عَنْ أَبِي جَمِيلَةَ ، عَنْ جَابِرٍ ، عَنْ أَبِي جَعْفَرٍ عليه السلام ، قَالَ :«إِنَّ اللّهَ ـ عَزَّ وَجَلَّ ـ يُحِبُّ الْحَيِيَّ الْحَلِيمَ» .

  • نام منبع :
    تحفة الأولياء ج3
    سایر پدیدآورندگان :
    تحقیق : مرادی، محمد
    تعداد جلد :
    4
    ناشر :
    دارالحدیث
    محل نشر :
    قم
    تاریخ انتشار :
    1388 ش
    نوبت چاپ :
    اول
تعداد بازدید : 184724
صفحه از 764
پرینت  ارسال به