۱۸۱۵.از او ، از على بن حفص عوسى كوفى روايت است كه آن را مرفوع ساخته به سوى امام جعفر صادق عليه السلام كه فرمود :«رسول خدا صلى الله عليه و آله فرمود : خدا هرگز كسى را به جهل و نادانى عزيز نگرداند ، و هرگز به بردبارى كسى را ذليل نساخته است» .
۱۸۱۶.از او ، از بعضى از اصحابش روايت است كه آن را مرفوع ساخته و گفته است كه امام جعفر صادق عليه السلام فرمود :«كافى است حلم كه ياور باشد» . و فرمود كه : «هر گاه حلم نداشته باشى ، به زحمت و مشقّت ، خود را بر آن بدار» .
۱۸۱۷.محمد بن يحيى ، از احمد بن محمد بن عيسى ، از عبداللّه حجّال ، از حفص بن ابى عايشه روايت كرده است كه گفت : امام جعفر صادق عليه السلام يكى از غلامان خود را در پى كارى فرستاد . و آن غلام دير كرد؛ پس حضرت صادق عليه السلام به دنبال او بيرون رفت ، به جهت آنكه دير كرده بود . و او را يافت كه خوابيده و در خواب است . حضرت در نزد سر آن غلام نشست و او را باد مى زد، تا آنكه بيدار شد . و در هنگامى كه بيدار شد ، حضرت صادق عليه السلام به او فرمود كه :«اى فلان! به خدا سوگند كه تو را نمى رسد كه چنين كنى و در شب و روز هر دو بخوابى . شب از براى تو است و روز از براى ما است كه از تو منتفع شويم و مشغول خدمت ما باشى» .
۱۸۱۸.محمد بن يحيى ، از احمد بن محمد ، از على بن نعمان ، از عمرو بن شمر ، از جابر ، از امام محمد باقر عليه السلام روايت كرده است كه فرمود :«رسول خدا صلى الله عليه و آله فرمود : به درستى كه خدا دوست مى دارد صاحب شرمِ بردبارى را كه عفيف و پارسا باشد ، و به زحمت و مشقّت ، خود را بر عفّت بدارد» .
۱۸۱۹.ابوعلى اشعرى ، از محمد بن على بن محبوب ، از ايّوب بن نوح ، از عبّاس بن عامر ، از ربيع بن محمد مسلى ، از ابومحمد ، از عمران ، از سعيد بن يسار ، از امام جعفر صادق عليه السلام روايت كرده است كه فرمود :«چون در ميان دو مرد منازعه و گفتگو واقع شود ، دو فرشته فرود آيند ، و با سفيه و بى عقلِ از ايشان كه سبكى كند، مى گويند كه : گفتى و درست نگفتى ، و تو سزاوارى از براى آن چه گفتى ، و زود باشد كه جزا داده شوى به آن چه گفتى . و به صاحب حلم از ايشان مى گويند كه : صبر كردى و متحمّل آزار و اذيّت شدى ، خدا تو را مى آمرزد ، اگر اين صبر و تحمّل را به اتمام برسانى» . و فرمود : «پس اگر صاحب حلم بر او رد كند و جواب گويد ، آن دو فرشته به سوى آسمان بالا روند» .
