۱۸۲۵.چند نفر از اصحاب ما روايت كرده اند ، از سهل بن زياد ، از جعفر بن محمد اشعرى ، از ابن قداح ، از امام جعفر صادق عليه السلام كه فرمود :«لقمان به پسرش فرمود كه : اى فرزند دلبند من! اگر گمان مى كنى كه سخن از نقره است ، خاموشى از طلا است» .

۱۸۲۶.على بن ابراهيم ، از محمد بن عيسى ، از يونس ، از حلبى روايت كرده كه آن را مرفوع ساخته و گفته است كه رسول خدا صلى الله عليه و آله فرمود :«زبان خود را نگاه دار، كه آن صدقه اى است كه آن را بر نفس خويش تصدّق مى كنى» . بعد از آن فرمود كه : «هيچ بنده اى حقيقت را نمى شناسد ، تا زبان خويش را نگاه دارد» .

۱۸۲۷.على بن ابراهيم روايت كرده است ، از پدرش و محمد بن اسماعيل ، از فضل بن شاذان و هر دو ، از ابن ابى عمير ، از ابرهيم بن عبدالحميد ، از عبداللّه بن على حلبى ، از امام جعفر صادق عليه السلام در قول خداى عز و جل :«أَلَمْ تَرَ اِلَى الَّذينَ قيلَ لَهُمْ كُفُّوا أَيْدِيَكُمْ»^۱كه آن حضرت فرمود :«يعنى : زبان هاى خويش را باز داريد از سخن گفتن» . و ترجمه ظاهر آيه اين است كه : «آيا نظر نكردى به سوى آنان كه گفته شد به ايشان ، كه باز داريد دست هاى خويش را؟!».
( و بنابر تفسير حضرت عليه السلام از قبيل ذكر مسبّب است و اراده سبب ، چه جنبانيدن زبان موجب جنبانيدن دست است .)

۱۸۲۸.على بن ابراهيم ، از محمد بن عيسى ، از يونس ، از حلبى روايت كرده كه آن را مرفوع ساخته و گفته است كه رسول خدا صلى الله عليه و آله فرمود :«نجات و رهايى مؤمن در نگاه داشتن زبان او است» .

۱۸۲۹.يونس ، از مثنّى ، از ابوبصير روايت كرده است كه گفت : شنيدم از امام محمد باقر عليه السلام كه مى فرمود :«ابوذر ـ عليه الرحمة ـ مى گفت : اى جوينده علم! به درستى كه اين زبان كليد هر خوبى و كليد هر بدى است؛ پس مهر گذار بر زبان خويش ، چنان كه بر طلا و نقره خويش مهر مى گذارى» .

۱۸۲۵.عِدَّةٌ مِنْ أَصْحَابِنَا ، عَنْ سَهْلِ بْنِ زِيَادٍ ، عَنْ جَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّدٍ الْأَشْعَرِيِّ ، عَنِ ابْنِ الْقَدَّاحِ ، عَنْ أَبِي عَبْدِ اللّهِ عليه السلام ، قَالَ :«قَالَ لُقْمَانُ لِابْنِهِ : يَا بُنَيَّ ، إِنْ كُنْتَ زَعَمْتَ أَنَّ الْكَلَامَ مِنْ فِضَّةٍ ، فَإِنَّ السُّكُوتَ مِنْ ذَهَبٍ» .

۱۸۲۶.عَلِيُّ بْنُ إِبْرَاهِيمَ ، عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ عِيسى ، عَنْ يُونُسَ ، عَنِ الْحَلَبِيِّ رَفَعَهُ ، قَالَ :
قَالَ رَسُولُ اللّهِ صلى الله عليه و آله :«أَمْسِكْ لِسَانَكَ ؛ فَإِنَّهَا صَدَقَةٌ تَصَدَّقُ بِهَا عَلى نَفْسِكَ» ثُمَّ قَالَ : «وَ لَا يَعْرِفُ عَبْدٌ حَقِيقَةَ الْاءِيمَانِ حَتّى يَخْزُنَ مِنْ لِسَانِهِ» .

۱۸۲۷.عَلِيُّ بْنُ إِبْرَاهِيمَ ، عَنْ أَبِيهِ ؛ وَ مُحَمَّدُ بْنُ إِسْمَاعِيلَ ، عَنِ الْفَضْلِ بْنِ شَاذَانَ جَمِيعاً ، عَنِ ابْنِ أَبِي عُمَيْرٍ ، عَنْ إِبْرَاهِيمَ بْنِ عَبْدِ الْحَمِيدِ ، عَنْ عُبَيْدِ اللّهِ بْنِ عَلِيٍّ الْحَلَبِيِّ ، عَنْ أَبِي عَبْدِ اللّهِ عليه السلام فِي قَوْلِ اللّهِ عَزَّ وَجَلَّ :«أَ لَمْ تَرَ إِلَى الَّذِينَ قِيلَ لَهُمْ كُفُّوا أَيْدِيَكُمْ»قَالَ :«يَعْنِي كُفُّوا أَلْسِنَتَكُمْ» .

۱۸۲۸.عَلِيُّ بْنُ إِبْرَاهِيمَ، عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ عِيسى، عَنْ يُونُسَ، عَنِ الْحَلَبِيِّ رَفَعَهُ ، قَالَ: قَالَ رَسُولُ اللّهِ صلى الله عليه و آله :«نَجَاةُ الْمُؤْمِنِ فِي حِفْظِ لِسَانِهِ» .

۱۸۲۹.يُونُسُ ، عَنْ مُثَنًّى ، عَنْ أَبِي بَصِيرٍ ، قَالَ :
سَمِعْتُ أَبَا جَعْفَرٍ عليه السلام يَقُولُ :«كَانَ أَبُو ذَرٍّ ـ رَحِمَهُ اللّهُ ـ يَقُولُ : يَا مُبْتَغِيَ الْعِلْمِ ، إِنَّ هذَا اللِّسَانَ مِفْتَاحُ خَيْرٍ ، وَمِفْتَاحُ شَرٍّ ، فَاخْتِمْ عَلى لِسَانِكَ كَمَا تَخْتِمُ عَلى ذَهَبِكَ وَوَرِقِكَ» .