۱۸۵۰.محمد بن يحيى ، از احمد بن محمد بن عيسى ، از ابن محبوب ، از معاوية بن وهب ، از معاذ بن مسلم ، از امام جعفر صادق عليه السلام روايت كرده است كه فرمود :«رسول خدا صلى الله عليه و آله فرمود : نرمى نمودن با مردم مبارك است ، و درشتى نمودن شوم و نامبارك» .

۱۸۵۱.از او ، از ابن محبوب ، از عمرو بن شمر ، از جابر ، از امام محمد باقر عليه السلام روايت است كه فرمود :«به درستى كه خداى عز و جلصاحب رفق است . رفق را دوست مى دارد و بر رفق عطا مى كند ، آن چه را كه بر عنف و درشتى كردن عطا نمى كند» .

۱۸۵۲.على بن ابراهيم ، از پدرش ، از ابن ابى عمير ، از عمر بن اذينه ، از زراره ، از امام محمد باقر عليه السلام روايت كرده است كه فرمود :«رسول خدا صلى الله عليه و آله فرمود كه : رفق بر چيزى گذاشته نشد ، مگر آنكه آن را آرايش داد ، و از چيزى برداشته نشد ، مگر آنكه آن را زشت گردانيد» .

۱۸۵۳.على ، از پدرش ، از عبداللّه بن مغيره ، از عمرو بن ابى المقدام روايت كرده كه آن را مرفوع ساخته به سوى پيغمبر صلى الله عليه و آله كه فرمود :«به درستى كه زيادتى و بركت در رفق است . و هر كه از رفق محروم شود ، از هر خوبى محروم گردد» .

۱۸۵۴.از او ، عبداللّه بن مغيره ، از آنكه او را ذكر كرده ، از امام جعفر صادق عليه السلام روايت است كه فرمود :«رفق از خاندانى دور نشد ، مگر آنكه هر خوبى از ايشان دور شد» .

۱۸۵۵.چند نفر از اصحاب ما روايت كرده اند ، از احمد بن ابى عبداللّه ، از ابراهيم بن محمد ثقفى ، از على بن معلىّ ، از اسماعيل بن يسار ، از احمد بن زياد بن ارقم (و بنا بر بعضى از نسخ كافى ، از ارقم كوفى) ، از مردى ، از امام جعفر صادق عليه السلام كه فرمود :«هر خاندانى كه بهره خويش را از رفق عطا شدند ، خدا در باب روزى بر ايشان وسعت داد . و رفق در اندازه كردن معيشت و اسباب زندگانى ، بى زياده و نقصان ، از وسعت در مال و كثرت آن بهتر است . و رفق چيزى از آن درنماند ، و اسراف كردن چيزى با آن باقى نماند . به درستى كه خداى عز و جل صاحب رفق است ، و رفق را دوست مى دارد» .

۱۸۵۰.مُحَمَّدُ بْنُ يَحْيى ، عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ عِيسى ، عَنِ ابْنِ مَحْبُوبٍ ، عَنْ مُعَاوِيَةَ بْنِ وَهْبٍ ، عَنْ مُعَاذِ بْنِ مُسْلِمٍ ، عَنْ أَبِي عَبْدِ اللّهِ عليه السلام ، قَالَ:«قَالَ رَسُولُ اللّهِ صلى الله عليه و آله : الرِّفْقُ يُمْنٌ ، وَالْخُرْقُ شُؤْمٌ» .

۱۸۵۱.عَنْهُ ، عَنِ ابْنِ مَحْبُوبٍ ، عَنْ عَمْرِو بْنِ شِمْرٍ ، عَنْ جَابِرٍ ، عَنْ أَبِي جَعْفَرٍ عليه السلام ، قَالَ :«إِنَّ اللّهَ ـ عَزَّ وَجَلَّ ـ رَفِيقٌ يُحِبُّ الرِّفْقَ ، وَ يُعْطِي عَلَى الرِّفْقِ مَا لَا يُعْطِي عَلَى الْعُنْفِ» .

۱۸۵۲.عَلِيُّ بْنُ إِبْرَاهِيمَ، عَنْ أَبِيهِ، عَنِ ابْنِ أَبِيعُمَيْرٍ، عَنْ عُمَرَ بْنِ أُذَيْنَةَ، عَنْ زُرَارَةَ، عَنْ أَبِي جَعْفَرٍ عليه السلام ، قَالَ :«قَالَ رَسُولُ اللّهِ صلى الله عليه و آله : إِنَّ الرِّفْقَ لَمْ يُوضَعْ عَلى شَيْءٍ إِلَا زَانَهُ ، وَلَا نُزِعَ مِنْ شَيْءٍ إِلَا شَانَهُ» .

۱۸۵۳.عَلِيٌّ ، عَنْ أَبِيهِ ، عَنْ عَبْدِ اللّهِ بْنِ الْمُغِيرَةِ ، عَنْ عَمْرِو بْنِ أَبِي الْمِقْدَامِ، رَفَعَهُ إِلَى النَّبِيِّ صلى الله عليه و آله ، قَالَ :«إِنَّ فِي الرِّفْقِ الزِّيَادَةَ وَالْبَرَكَةَ ، وَمَنْ يُحْرَمِ الرِّفْقَ يُحْرَمِ الْخَيْرَ» .

۱۸۵۴.عَنْهُ ، عَنْ عَبْدِ اللّهِ بْنِ الْمُغِيرَةِ ، عَمَّنْ ذَكَرَهُ ، عَنْ أَبِي عَبْدِ اللّهِ عليه السلام ، قَالَ :«مَا زُوِيَ الرِّفْقُ عَنْ أَهْلِ بَيْتٍ إِلَا زُوِيَ عَنْهُمُ الْخَيْرُ» .

۱۸۵۵.عِدَّةٌ مِنْ أَصْحَابِنَا ، عَنْ أَحْمَدَ بْنِ أَبِي عَبْدِ اللّهِ ، عَنْ إِبْرَاهِيمَ بْنِ مُحَمَّدٍ الثَّقَفِيِّ ، عَنْ عَلِيِّ بْنِ الْمُعَلّى ، عَنْ إِسْمَاعِيلَ بْنِ يَسَارٍ ، عَنْ أَحْمَدَ بْنِ زِيَادِ بْنِ أَرْقَمَ الْكُوفِيِّ ، عَنْ رَجُلٍ ، عَنْ أَبِي عَبْدِ اللّهِ عليه السلام ، قَالَ :«أَيُّمَا أَهْلِ بَيْتٍ أُعْطُوا حَظَّهُمْ مِنَ الرِّفْقِ ، فَقَدْ وَسَّعَ اللّهُ عَلَيْهِمْ فِي الرِّزْقِ ، وَالرِّفْقُ فِي تَقْدِيرِ الْمَعِيشَةِ خَيْرٌ مِنَ السَّعَةِ فِي الْمَالِ ، وَالرِّفْقُ لَا يَعْجِزُ عَنْهُ شَيْءٌ ، وَالتَّبْذِيرُ لَا يَبْقى مَعَهُ شَيْءٌ ؛ إِنَّ اللّهَ ـ عَزَّ وَجَلَّ ـ رَفِيقٌ يُحِبُّ الرِّفْقَ» .