325
تحفة الأولياء ج3

۱۸۷۵.از او ، از چند نفر ، از اصحاب خويش ، از على بن اسباط ، از حسن بن جهم ، از امام موسى كاظم عليه السلام روايت است كه گفت : آن حضرت فرمود :«تواضع، آن است كه به مردم عطا كنى ، آن چه را كه دوست مى دارى كه آن را به تو عطا كنند» .

۱۸۷۶.و در حديث ديگر است كه گفت : عرض كردم كه : چيست اندازه تواضعى كه چون بنده اى آن را به فعل آورد ، متواضع باشد . فرمود كه :«تواضع چندين درجه است : از جمله آنها اين است كه مرد قدر خويش را بشناسَد و آن را در مرتبه خويش فرود آورد با دل سالم ، و دوست ندارد كه با كسى كارى بكند ، مگر مثل آن چه با او مى شود . اگر بدى را ببيند ، به نيكى دفع كند ، و خشم فرو خورنده و از مردم عفوكننده باشد ، و خدا نيكوكاران را دوست مى دارد» .

60 . باب در بيان حب فى اللّه و بغض فى اللّه ۱

۱۸۷۷.چند نفر از اصحاب ما روايت كرده اند ، از احمد بن محمد بن عيسى و احمد بن محمد بن خالد و على بن ابراهيم ، از پدرش و سهل بن زياد و همه ، از ابن محبوب ، از على بن رئاب ، از ابوعبيده حذاء ، از امام جعفر صادق عليه السلام كه فرمود :«هر كه در راه خدا يا از براى او با كسى دوستى كند ، و در راه خدا يا از براى او با كسى دشمنى ورزد ، و از براى خدا عطا كند ، از جمله كسانى است كه ايمان ايشان كامل و تمام است» .

1.يعنى : دوستى در راه خدا و دشمنى در راه خدا ، كه در دوستى و دشمنى ، منظور و مطمع نظر ، خدا باشد و چيزى غير خدا ملاحظه نشود . (مترجم)


تحفة الأولياء ج3
324

۱۸۷۵.عَنْهُ ، عَنْ عِدَّةٍ مِنْ أَصْحَابِهِ ، عَنْ عَلِيِّ بْنِ أَسْبَاطٍ ، عَنِ الْحَسَنِ بْنِ الْجَهْمِ ، عَنْ أَبِي الْحَسَنِ عليه السلام ، قَالَ : قَالَ :«التَّوَاضُعُ أَنْ تُعْطِيَ النَّاسَ مَا تُحِبُّ أَنْ تُعْطَاهُ» .

۱۸۷۶.وَفِي حَدِيثٍ آخَرَ ، قَالَ : قُلْتُ : مَا حَدُّ التَّوَاضُعِ الَّذِي إِذَا فَعَلَهُ الْعَبْدُ ، كَانَ مُتَوَاضِعاً؟
فَقَالَ :
«التَّوَاضُعُ دَرَجَاتٌ ، مِنْهَا أَنْ يَعْرِفَ الْمَرْءُ قَدْرَ نَفْسِهِ ، فَيُنْزِلَهَا مَنْزِلَتَهَا بِقَلْبٍ سَلِيمٍ ، لَا يُحِبُّ أَنْ يَأْتِيَ إِلى أَحَدٍ إِلَا مِثْلَ مَا يُؤْتى إِلَيْهِ ، إِنْ رَأى سَيِّئَةً دَرَأَهَا بِالْحَسَنَةِ ، كَاظِمُ الْغَيْظِ ، عَافٍ عَنِ النَّاسِ ، وَاللّهُ يُحِبُّ الْمُحْسِنِينَ» .

60 ـ بَابُ الْحُبِّ فِي اللّهِ وَالْبُغْضِ فِي اللّهِ

۱۸۷۷.عِدَّةٌ مِنْ أَصْحَابِنَا ، عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ عِيسى وَأَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ خَالِدٍ ؛ وَ عَلِيُّ بْنُ إِبْرَاهِيمَ ، عَنْ أَبِيهِ وَسَهْلِ بْنِ زِيَادٍ جَمِيعاً ، عَنِ ابْنِ مَحْبُوبٍ ، عَنْ عَلِيِّ بْنِ رِئَابٍ ، عَنْ أَبِي عُبَيْدَةَ الْحَذَّاءِ ، عَنْ أَبِي عَبْدِ اللّهِ عليه السلام ، قَالَ :«مَنْ أَحَبَّ لِلّهِ وَأَبْغَضَ لِلّهِ وَأَعْطى لِلّهِ ، فَهُوَ مِمَّنْ كَمَلَ إِيمَانُهُ» .

  • نام منبع :
    تحفة الأولياء ج3
    سایر پدیدآورندگان :
    تحقیق : مرادی، محمد
    تعداد جلد :
    4
    ناشر :
    دارالحدیث
    محل نشر :
    قم
    تاریخ انتشار :
    1388 ش
    نوبت چاپ :
    اول
تعداد بازدید : 181387
صفحه از 764
پرینت  ارسال به