۱۸۸۳.از او ، از محمد بن على ، از عمر بن جبله احمسى ، از ابوالجارود ، از امام محمد باقر عليه السلام روايت است كه فرمود :«رسول خدا صلى الله عليه و آله فرمود : كسانى كه در راه خدا با يكديگر دوستى مى كنند ، در روز قيامت بر روى زمينى از زبرجد سبز باشند ، در سايه عرش خدا ، در جانب راست آن ، و هر دو دست آن راست است . و روى هاى ايشان از آفتاب تابان سفيدتر و نورانى تر باشد ، و هر فرشته مقرّب و هر پيغمبر مرسلى بر ايشان غبطه برد ، به آن منزله و مرتبه اى كه دارند ، و آن را آرزو كند . و مردم گويند كه : اين گروه كيستند؟ به ايشان گفته شود كه : اين گروهند كه در راه خدا با يكديگر دوستى كرده اند» .

۱۸۸۴.از او ، از پدرش ، از نضر بن سويد ، از هشام بن سالم ، از ابوحمزه ثمالى ، از حضرت على بن الحسين عليهماالسلام روايت است كه فرمود :«چون خداى ـ تعالى ـ خلقِ اوّلين و آخرين را جمع كند ، منادى برخيزد و ندا كند كه همه مردمان بشنوند ، و بگويد كه : كجايند آنان كه در راه خدا با يكديگر دوستى كرده اند؟» حضرت فرمود : «پس طائفه اى از مردمان برخيزند . و به ايشان گفته شود كه برويد به جانب بهشت ، بى حساب». فرمود كه : «پس فرشتگان ايشان را پيش باز كنند و بگويند : به كجا مى رويد؟ مى گويند : به سوى بهشت مى رويم ، بى حساب» . فرمود كه : «فرشتگان مى گويند كه : شما كدام قسم و چه گروه از مردمانيد؟ مى گويند : ماييم آنان كه در راه خدا با يكديگر دوستى كرده ايم» . فرمود كه : «فرشتگان مى گويند كه : اعمال شما چه بود؟ مى گويند كه : عادت ما اين بود كه در راه خدا دوستى مى كرديم و در راه خدا دشمنى مى نموديم» . فرمود كه : «فرشتگان مى گويند كه : نيكو است مزد كاركنان خدا» .

۱۸۸۳.عَنْهُ، عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ عَلِيٍّ، عَنْ عُمَرَ بْنِ جَبَلَةَ الْأَحْمَسِيِّ، عَنْ أَبِيالْجَارُودِ، عَنْ أَبِي جَعْفَرٍ عليه السلام ، قَالَ :«قَالَ رَسُولُ اللّهِ صلى الله عليه و آله : الْمُتَحَابُّونَ فِي اللّهِ يَوْمَ الْقِيَامَةِ عَلى أَرْضِ زَبَرْجَدَةٍ خَضْرَاءَ ، فِي ظِلِّ عَرْشِهِ عَنْ يَمِينِهِ ـ وَكِلْتَا يَدَيْهِ يَمِينٌ ـ وُجُوهُهُمْ أَشَدُّ بَيَاضاً ، وَأَضْوَأُ مِنَ الشَّمْسِ الطَّالِعَةِ ، يَغْبِطُهُمْ بِمَنْزِلَتِهِمْ كُلُّ مَلَكٍ مُقَرَّبٍ ، وَكُلُّ نَبِيٍّ مُرْسَلٍ ، يَقُولُ النَّاسُ : مَنْ هؤُلَاءِ؟ فَيُقَالُ : هؤُلَاءِ الْمُتَحَابُّونَ فِي اللّهِ» .

۱۸۸۴.عَنْهُ ، عَنْ أَبِيهِ ، عَنِ النَّضْرِ بْنِ سُوَيْدٍ ، عَنْ هِشَامِ بْنِ سَالِمٍ ، عَنْ أَبِي حَمْزَةَ الثُّمَالِيِّ ، عَنْ عَلِيِّ بْنِ الْحُسَيْنِ عليهماالسلام ، قَالَ :«إِذَا جَمَعَ اللّهُ ـ عَزَّ وَجَلَّ ـ الْأَوَّلِينَ وَالْاخِرِينَ ، قَامَ مُنَادٍ فَنَادى يُسْمِعُ النَّاسَ ، فَيَقُولُ : أَيْنَ الْمُتَحَابُّونَ فِي اللّهِ؟»
قَالَ : «فَيَقُومُ عُنُقٌ مِنَ النَّاسِ ، فَيُقَالُ لَهُمُ : اذْهَبُوا إِلَى الْجَنَّةِ بِغَيْرِ حِسَابٍ».
قَالَ : «فَتَلَقَّاهُمُ الْمَلَائِكَةُ ، فَيَقُولُونَ : إِلى أَيْنَ؟ فَيَقُولُونَ : إِلَى الْجَنَّةِ بِغَيْرِ حِسَابٍ».
قَالَ : «فَيَقُولُونَ : فَأَيُّ ضَرْبٍ أَنْتُمْ مِنَ النَّاسِ؟ فَيَقُولُونَ : نَحْنُ الْمُتَحَابُّونَ فِي اللّهِ».
قَالَ : «فَيَقُولُونَ : وَ أَيَّ شَيْءٍ كَانَتْ أَعْمَالُكُمْ؟ قَالُوا : كُنَّا نُحِبُّ فِي اللّهِ ، وَنُبْغِضُ فِي اللّهِ» قَالَ : «فَيَقُولُونَ : نِعْمَ أَجْرُ الْعَامِلِينَ» .