۱۹۰۹.از او ، از على بن حكم ، از موسى بن بكر ، از امام موسى كاظم عليه السلام روايت است كه فرمود :«ابوذر گفت كه : خدا دنيا را از جانب من مذمّت جزا دهد، بعد از دو گرده از نان جو كه به يكى از آنها چاشت كنم و به ديگرى شام كنم، و بعد از دو جامه پشمينه كه يكى را لنگ و ديگرى را ردا گردانم» .

۱۹۱۰.و از او ، از على بن حكم ، از مثنّى ، از ابوبصير ، از امام جعفر صادق عليه السلام روايت است كه فرمود :«ابوذر در خطبه خويش مى گفت كه : اى جوينده علم! گويا چيزى از دنيا هيچ نبوده ، مگر آن چه خوبِ آن نفع بخشد ، و بدِ آن ضرر رساند ، مگر كسى كه خدا او را رحم كند . اى جوينده علم! هيچ يك از اهل و مال ، تو را از نفس تو مشغول نسازند كه به كار خويش نپردازى . تو در روزى كه از ايشان جدا مى شوى ، مانند ميهمانى هستى كه در ميان ايشان شب را به روز آورده باشى ، و بعد از آن صبح كردى ، و از ايشان درگذشتى و به سوى غير ايشان رفتى . و دنيا و آخرت چون منزلى است كه از آن به غير آن منتقل كردى ، مابين مردن و زنده شدن و برانگيخته شدن از قبرها . نيست مرگ مانند خوابكى كه آن را به عمل آورى و در آن بخوابى؛ پس از آن خواب ، بيدار شوى . اى جوينده علم! از براى ايستادن خويش در نزد خداى عز و جل عمل خير را پيش دار؛ زيرا كه تو به عمل خويش مثاب و مأجور خواهى بود . اى جوينده علم! چنان كه مى كنى جزا داده مى شوى» .

۱۹۱۱.چند نفر از اصحاب ما روايت كرده اند ، از احمد بن محمد بن خالد ، از قاسم بن يحيى ، از جدّش حسن بن راشد ، از امام جعفر صادق عليه السلام كه فرمود :«رسول خدا صلى الله عليه و آله فرمود : مرا با دنيا چه كار؟! و من و دنيا با هم چه مناسبت داريم؟! جز اين نيست كه داستان من چون داستان سواره اى است كه در روز بسيار گرمى درختى از برايش نمودار شود؛ پس در زير آن درخت قيلوله كند ، بعد از آن برود و آن درخت را وا گذارد» .

۱۹۰۹.عَنْهُ ، عَنْ عَلِيِّ بْنِ الْحَكَمِ ، عَنْ مُوسَى بْنِ بَكْرٍ ، عَنْ أَبِي إِبْرَاهِيمَ عليه السلام ، قَالَ :«قَالَ أَبُو ذَرٍّ رَحِمَهُ اللّهُ : جَزَى اللّهُ الدُّنْيَا عَنِّي مَذَمَّةً بَعْدَ رَغِيفَيْنِ مِنَ الشَّعِيرِ : أَتَغَدّى بِأَحَدِهِمَا ، وَأَتَعَشّى بِالْاخَرِ ، وَبَعْدَ شَمْلَتَيِ الصُّوفِ : أَتَّزِرُ بِإِحْدَاهُمَا ، وَأَتَرَدّى بِالْأُخْرى» .

۱۹۱۰.وَ عَنْهُ ، عَنْ عَلِيِّ بْنِ الْحَكَمِ ، عَنِ الْمُثَنّى ، عَنْ أَبِي بَصِيرٍ ، عَنْ أَبِي عَبْدِ اللّهِ عليه السلام ، قَالَ :«كَانَ أَبُو ذَرٍّ ـ رَضِيَ اللّهُ عَنْهُ ـ يَقُولُ فِي خُطْبَتِهِ : يَا مُبْتَغِيَ الْعِلْمِ ، كَأَنَّ شَيْئاً مِنَ الدُّنْيَا لَمْ يَكُنْ شَيْئاً ، إِلَا مَا يَنْفَعُ خَيْرُهُ وَيَضُرُّ شَرُّهُ ، إِلَا مَنْ رَحِمَ اللّهُ .
يَا مُبْتَغِيَ الْعِلْمِ ، لَا يَشْغَلْكَ أَهْلٌ وَلَا مَالٌ عَنْ نَفْسِكَ ، أَنْتَ يَوْمَ تُفَارِقُهُمْ كَضَيْفٍ بِتَّ فِيهِمْ ، ثُمَّ غَدَوْتَ عَنْهُمْ إِلى غَيْرِهِمْ ، وَالدُّنْيَا وَالْاخِرَةُ كَمَنْزِلٍ تَحَوَّلْتَ مِنْهُ إِلى غَيْرِهِ ، وَمَا بَيْنَ الْمَوْتِ وَالْبَعْثِ إِلَا كَنَوْمَةٍ نِمْتَهَا ، ثُمَّ اسْتَيْقَظْتَ مِنْهَا .
يَا مُبْتَغِيَ الْعِلْمِ ، قَدِّمْ لِمَقَامِكَ بَيْنَ يَدَيِ اللّهِ عَزَّ وَجَلَّ ؛ فَإِنَّكَ مُثَابٌ بِعَمَلِكَ ، كَمَا تَدِينُ تُدَانُ يَا مُبْتَغِيَ الْعِلْمِ» .

۱۹۱۱.عِدَّةٌ مِنْ أَصْحَابِنَا ، عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ خَالِدٍ ، عَنِ الْقَاسِمِ بْنِ يَحْيى ، عَنْ جَدِّهِ الْحَسَنِ بْنِ رَاشِدٍ ، عَنْ أَبِي عَبْدِ اللّهِ عليه السلام ، قَالَ :«قَالَ رَسُولُ اللّهِ صلى الله عليه و آله : مَا لِي وَلِلدُّنْيَا ، إِنَّمَا مَثَلِي وَمَثَلُهَا كَمَثَلِ الرَّاكِبِ ، رُفِعَتْ لَهُ شَجَرَةٌ فِي يَوْمٍ صَائِفٍ ، فَقَالَ تَحْتَهَا ، ثُمَّ رَاحَ وَتَرَكَهَا» .