۱۹۲۷.چند نفر از اصحاب ما روايت كرده اند ، از احمد بن محمد بن خالد ، از على بن حكم ، از حسين بن فرات ، از عمرو بن شمر ، از جابر ، از امام محمد باقر عليه السلام كه فرمود :«رسول خدا صلى الله عليه و آله فرمود كه : هر كه خواهد كه بى نيازترين مردم باشد ، بايد كه اعتمادش بر آن چه در دست قدرت خدا است ، بيشتر باشد از اعتمادش به آن چه در دست غير آن جناب است» (يعنى به غير خدا اصلاً اعتماد نداشته باشد) .

۱۹۲۸.از او ، از ابن فضّال ، از عاصم بن حميد ، از ابوحمزه ، از امام محمد باقر يا امام جعفر صادق عليهماالسلام روايت است كه فرمود :«هر كه قناعت كند به آن چه خدا او را روزى كرده ، از جمله بى نيازترين مردمان است» .

۱۹۲۹.از او ، از ابن فضّال ، از ابن بكير ، از حمزة بن حمران روايت است كه گفت : مردى به خدمت امام جعفر صادق عليه السلام شكايت كرد كه طلب مى كند و به مطلوب خويش مى رسد ، و قناعت نمى كند ، و نفسش با او منازعه مى نمايد و او را مى دارد بر اينكه برود به سوى آن چه از آن بيشتر است . و عرض كرد كه : چيزى به من تعليم كن كه به آن منتفع شوم . حضرت صادق عليه السلام فرمود كه :«اگر آن چه تو را بس باشد، تو را بى نياز مى گرداند ، پست ترين آن چه در آن است، تو را بى نياز مى گرداند ، و اگر چنان باشد كه آن چه تو را بس باشد ، تو را بى نياز نگرداند ، همه آن چه در آن است، تو را بى نياز نمى گرداند» .

۱۹۳۰.از او ، از چند نفر از اصحاب ما ، از حنان بن سدير روايت است كه آن را مرفوع ساخته و گفته است كه اميرالمؤمنين عليه السلام فرمود كه :هر كه راضى باشد از دنيا به آن چه او را مجزى و كافى باشد ، كمترين آن چه در آن است او را بس باشد ، و هر كه از دنيا به آن چه او را كافى باشد ، راضى نباشد ، در آن چيزى نباشد كه او را بس باشد .

۱۹۲۷.عِدَّةٌ مِنْ أَصْحَابِنَا ، عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ خَالِدٍ ، عَنْ عَلِيِّ بْنِ الْحَكَمِ ، عَنِ الْحُسَيْنِ بْنِ الْفُرَاتِ ، عَنْ عَمْرِو بْنِ شِمْرٍ ، عَنْ جَابِرٍ ، عَنْ أَبِي جَعْفَرٍ عليه السلام ، قَالَ :«قَالَ رَسُولُ اللّهِ صلى الله عليه و آله : مَنْ أَرَادَ أَنْ يَكُونَ أَغْنَى النَّاسِ ، فَلْيَكُنْ بِمَا فِي يَدِ اللّهِ أَوْثَقَ مِنْهُ بِمَا فِي يَدِ غَيْرِهِ» .

۱۹۲۸.عَنْهُ ، عَنِ ابْنِ فَضَّالٍ ، عَنْ عَاصِمِ بْنِ حُمَيْدٍ ، عَنْ أَبِي حَمْزَةَ ، عَنْ أَبِي جَعْفَرٍ أَوْ أَبِي عَبْدِ اللّهِ عليهماالسلام ، قَالَ :«مَنْ قَنِعَ بِمَا رَزَقَهُ اللّهُ ، فَهُوَ مِنْ أَغْنَى النَّاسِ» .

۱۹۲۹.عَنْهُ ، عَنِ ابْنِ فَضَّالٍ ، عَنِ ابْنِ بُكَيْرٍ ، عَنْ حَمْزَةَ بْنِ حُمْرَانَ ، قَالَ :
شَكَا رَجُلٌ إِلى أَبِي عَبْدِ اللّهِ عليه السلام أَنَّهُ يَطْلُبُ فَيُصِيبُ وَلَا يَقْنَعُ ، وَتُنَازِعُهُ نَفْسُهُ إِلى مَا هُوَ أَكْثَرُ مِنْهُ؟ وَقَالَ : عَلِّمْنِي شَيْئاً أَنْتَفِعُ بِهِ .
فَقَالَ أَبُو عَبْدِ اللّهِ عليه السلام :«إِنْ كَانَ مَا يَكْفِيكَ يُغْنِيكَ ، فَأَدْنى مَا فِيهَا يُغْنِيكَ ؛ وَإِنْ كَانَ مَا يَكْفِيكَ لَا يُغْنِيكَ ، فَكُلُّ مَا فِيهَا لَا يُغْنِيكَ» .

۱۹۳۰.عَنْهُ ، عَنْ عِدَّةٍ مِنْ أَصْحَابِنَا ، عَنْ حَنَانِ بْنِ سَدِيرٍ رَفَعَهُ ، قَالَ :
قَالَ أَمِيرُ الْمُؤْمِنِينَ عليه السلام :«مَنْ رَضِيَ مِنَ الدُّنْيَا بِمَا يُجْزِيهِ ، كَانَ أَيْسَرُ مَا فِيهَا يَكْفِيهِ ؛ وَمَنْ لَمْ يَرْضَ مِنَ الدُّنْيَا بِمَا يُجْزِيهِ ، لَمْ يَكُنْ فِيهَا شَيْءٌ يَكْفِيهِ» .