۱۹۴۳.على ، از پدرش ، از ابن ابى عمير ، از هشام بن سالم ، از امام جعفر صادق عليه السلام روايت كرده است كه فرمود :«چون چيزى از خوبى را قصد كنى كه به عمل آورى ، آن را به تأخير مينداز؛ زيرا كه خداى عز و جل بسا است كه بر بنده اى مطّلع مى شود و مى بيند كه آن بنده مشغول چيزى از طاعت است، پس مى فرمايد كه : به عزّت و جلال خويش سوگند ياد مى كنم كه بعد از اين طاعت ، هرگز تو را عذاب نمى كنم . و چون گناهى را قصد كردى آن را به عمل مياور؛ زيرا كه بسا است كه خدا بر بنده اى مطّلع مى شود و مى بيند كه آن بنده مشغول چيزى از معصيت است؛ پس مى فرمايد كه : به عزّت و جلال خويش سوگند ياد مى كنم كه بعد از اين معصيت، تو را هرگز نمى آمرزم» .

۱۹۴۴.ابوعلى اشعرى ، از محمد بن عبدالجبّار ، از ابن فضّال از ابوجميله ، از محمد بن حمران ، از امام جعفر صادق عليه السلام روايت كرده است كه فرمود :«چون يكى از شما عمل خير يا بخششى را قصد كند ، پس به درستى كه در جانب راست و چپ او دو شيطان باشند كه او را وسوسه كنند، پس بايد كه مبادرت كند و آن را به عمل آورد، تا شيطان ها او را از آن امر باز ندارند» .

۱۹۴۵.محمد بن يحيى ، از احمد بن محمد ، از محمد بن سنان ، از ابوالجارود روايت كرده است كه گفت : شنيدم از امام محمد باقر عليه السلام كه مى فرمود :«هر كه چيزى را از خوبى قصد كند ، بايد كه در آن تعجيل نمايد؛ زيرا كه هر چيزى كه تأخير در آن باشد، شيطان را در آن مهلتى هست» .

۱۹۴۶.محمد بن يحيى ، از محمد بن حسين ، از على بن اسباط ، از علا ، از محمد بن مسلم روايت كرده است كه گفت : شنيدم از امام محمد باقر عليه السلام كه مى فرمود :«به درستى كه خدا خوبى را بر اهل دنيا گران گردانيده ، مانند گرانى آن در ترازوهاى اعمال ايشان در روز قيامت . و به درستى كه خداى عز و جل بدى را بر اهل دنيا سبك گردانيده ، مانند سبكى آن در ترازوهاى اعمال ايشان در روز قيامت» .

۱۹۴۳.عَلِيٌّ ، عَنْ أَبِيهِ ، عَنِ ابْنِ أَبِي عُمَيْرٍ ، عَنْ هِشَامِ بْنِ سَالِمٍ ، عَنْ أَبِي عَبْدِ اللّهِ عليه السلام ، قَالَ :«إِذَا هَمَمْتَ بِشَيْءٍ مِنَ الْخَيْرِ فَلَا تُؤَخِّرْهُ ، فَإِنَّ اللّهَ ـ عَزَّ وَجَلَّ ـ رُبَّمَا اطَّلَعَ عَلَى الْعَبْدِ وَهُوَ عَلى شَيْءٍ مِنَ الطَّاعَةِ ، فَيَقُولُ : وَعِزَّتِي وَجَلَالِي ، لَا أُعَذِّبُكَ بَعْدَهَا أَبَداً ؛ وَإِذَا هَمَمْتَ بِسَيِّئَةٍ فَلَا تَعْمَلْهَا ، فَإِنَّهُ رُبَّمَا اطَّلَعَ اللّهُ عَلَى الْعَبْدِ وَهُوَ عَلى شَيْءٍ مِنَ الْمَعْصِيَةِ ، فَيَقُولُ : وَعِزَّتِي وَجَلَالِي ، لَا أَغْفِرُ لَكَ بَعْدَهَا أَبَداً» .

۱۹۴۴.أَبُو عَلِيٍّ الْأَشْعَرِيُّ ، عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ عَبْدِ الْجَبَّارِ ، عَنِ ابْنِ فَضَّالٍ ، عَنْ أَبِي جَمِيلَةَ ، عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ حُمْرَانَ ، عَنْ أَبِي عَبْدِ اللّهِ عليه السلام ، قَالَ :«إِذَا هَمَّ أَحَدُكُمْ بِخَيْرٍ أَوْ صِلَةٍ ، فَإِنَّ عَنْ يَمِينِهِ وَشِمَالِهِ شَيْطَانَيْنِ ، فَلْيُبَادِرْ ، لَا يَكُفَّاهُ عَنْ ذلِكَ» .

۱۹۴۵.مُحَمَّدُ بْنُ يَحْيى ، عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ ، عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ سِنَانٍ ، عَنْ أَبِي الْجَارُودِ ، قَالَ :
سَمِعْتُ أَبَا جَعْفَرٍ عليه السلام يَقُولُ :«مَنْ هَمَّ بِشَيْءٍ مِنَ الْخَيْرِ فَلْيُعَجِّلْهُ ، فَإِنَّ كُلَّ شَيْءٍ فِيهِ تَأْخِيرٌ ، فَإِنَّ لِلشَّيْطَانِ فِيهِ نَظْرَةً» .

۱۹۴۶.مُحَمَّدُ بْنُ يَحْيى ، عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ الْحُسَيْنِ ، عَنْ عَلِيِّ بْنِ أَسْبَاطٍ ، عَنِ الْعَلَاءِ ، عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ مُسْلِمٍ ، قَالَ :
سَمِعْتُ أَبَا جَعْفَرٍ عليه السلام يَقُولُ :«إِنَّ اللّهَ ثَقَّلَ الْخَيْرَ عَلى أَهْلِ الدُّنْيَا كَثِقْلِهِ فِي مَوَازِينِهِمْ يَوْمَ الْقِيَامَةِ ، وَإِنَّ اللّهَ ـ عَزَّ وَجَلَّ ـ خَفَّفَ الشَّرَّ عَلى أَهْلِ الدُّنْيَا كَخِفَّتِهِ فِي مَوَازِينِهِمْ يَوْمَ الْقِيَامَةِ» .