۱۹۵۱.از او ، از عثمان بن عيسى ، از عبداللّه بن مسكان ، از محمد بن مسلم ، از امام جعفر صادق عليه السلام روايت است كه فرمود :«سه كس اند كه در روز قيامت از همه خلايق به خداى عز و جل نزديك ترند ، تا آن جناب از حساب خلايق فارغ شود : يكى مردى كه در حالت خشمش ، قدرت و توانايى ، او را نخوانده باشد به سوى اينكه بر كسى كه زيردست او است جور و ستم كند؛ و ديگر مردى كه در ميان دو كس سخن گفته باشد ، و به قدر دانه جوى با يكى از ايشان بر ديگرى ميل نكرده باشد به طرف گيرى (كه يكى را بر ديگرى ترجيح دهد) و بر او ستم كند؛ و سيم مردى كه به حق گويا شده باشد، در آن چه به او نفع رساند يا به او ضرر داشته باشد» .
۱۹۵۲.از او ، از پدرش ، از نضر بن سويد ، از هشام بن سالم ، از زراره ، از حسن بزّاز ، از امام جعفر صادق عليه السلام روايت است كه در حديث خويش فرمود :«آيا نمى خواهيد كه شما را خبر دهم به چيزى كه از همه آن چه خدا بر خلق خويش واجب گردانيده سخت تر است؟!» پس سه چيز را ذكر فرمود ، و اوّل آنها اين بود كه: «با مردم از نفس خود انصاف دهى» .
۱۹۵۳.على بن ابراهيم ، از پدرش ، از نوفلى ، از سكونى ، از امام جعفر صادق عليه السلام روايت كرده است كه فرمود :«رسول خدا صلى الله عليه و آله فرمود كه : سيّد و بهترين عمل ها ، انصاف دادن با مردم است از نفس خويش ، و برابرى كردن با برادر خويش در راه خدا كه به جهت رضاى خدا او را به مال خود يارى كنى ، و مانند خود قرار دهى ، و ذكر خداى عز و جل بر هر حالى كه باشى» .
۱۹۵۴.على ، از پدرش ، از ابن محبوب ، از هشام بن سالم ، از زراره ، از حسن بزّاز روايت كرده است كه گفت : امام جعفر صادق عليه السلام به من فرمود كه :«آيا نمى خواهيد كه شما را خبر دهم به سه چيزى كه از همه آن چه خدا بر خلق خويش واجب گردانيده ، سخت تر است؟!» عرض كردم : بلى ، مى خواهم . فرمود : «انصاف دادن با مردم از نفس خود ، و آنكه با برادر خويش مواسات و برابرى كنى ، و ياد خدا در هر جا . و بدان كه من اين را نمى گويم كه «سُبْحانَ اللّهِ وَالْحَمْدُ لِلّهِ وَلا اِلهَ اِلَا اللّهُ وَ اللّهُ أَكْبَرْ» ، و هر چند كه اين از جمله ذكر خدا باشد . وليكن مقصود ياد خدا است در هر جا ، در وقتى كه بر سر طاعت يا معصيتى درآيى» .
