۱۹۶۰.ابوعلى اشعرى ، از محمد بن عبدالجبّار ، از ابن فضّال ، از غالب بن عثمان ، از روح پسر خواهر معلىّ ، از امام جعفر صادق عليه السلام روايت كرده است كه فرمود :«از خدا بپرهيزيد و به عدل كوشيد؛ زيرا كه شما عيب مى كنيد بر گروهى كه به عدل رفتار نمى كنند» .

۱۹۶۱.از او ، از ابن محبوب ، از معاوية بن وهب ، از امام جعفر صادق عليه السلام روايت است كه فرمود :«عدل از عسل شيرين تر است و از مَسك [= كره] نرم تر و از مشك خوشبوتر» .

۱۹۶۲.چند نفر از اصحاب ما روايت كرده اند ، از احمد بن محمد بن خالد ، از اسماعيل بن مهران ، از عثمان بن جبله ، از امام محمد باقر عليه السلام كه فرمود :«رسول خدا صلى الله عليه و آله فرمود كه : سه خصلت است كه هر كه آن خصلت ها يا يكى از آنها در او باشد ، در سايه عرش خدا خواهد بود ، در روزى كه هيچ سايه اى نباشد ، مگر سايه آن : يكى مردى كه به مردم عطا كند از خويش ، آن چه را كه او از ايشان مى خواهد ؛ دويم مردى كه يك پا را پيش نگذارد و يك پا را به عقب نگذارد ، تا آنكه بداند كه آن كار باعث خشنودى خدا است؛ و سيم مردى كه برادر مسلمان خود را به چيز ناپسنديده اى عيب نكند ، تا آنكه آن عيب را از خود برطرف كند؛ زيرا كه از نفس خويش عيب را برطرف نكند ، مگر آنكه عيبى ديگر از برايش ظاهر شود ، و مرد را همين شغل بس است كه متوجّه خود باشد ، تا به مردم كار نداشته باشد» .

۱۹۶۳.از او ، از عبدالرحمان بن حمّاد كوفى ، از عبداللّه بن ابراهيم غفارى ، از جعفر بن ابراهيم جعفرى ، از امام جعفر صادق عليه السلام روايت است كه فرمود :«رسول خدا صلى الله عليه و آله فرمود كه : هر كه با فقير و درويش از مال خود مواسات كند، و او را با خود برابر سازد، و مردم را از نفس خويش انصاف دهد ، چنين كسى مؤمن است از روى حق و راستى» .

۱۹۶۰.أَبُو عَلِيٍّ الْأَشْعَرِيُّ ، عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ عَبْدِ الْجَبَّارِ ، عَنِ ابْنِ فَضَّالٍ ، عَنْ غَالِبِ بْنِ عُثْمَانَ ، عَنْ رَوْحٍ ابْنِ أُخْتِ الْمُعَلّى ، عَنْ أَبِي عَبْدِ اللّهِ عليه السلام ، قَالَ :«اتَّقُوا اللّهَ وَاعْدِلُوا ، فَإِنَّكُمْ تَعِيبُونَ عَلى قَوْمٍ لَا يَعْدِلُونَ» .

۱۹۶۱.عَنْهُ ، عَنِ ابْنِ مَحْبُوبٍ ، عَنْ مُعَاوِيَةَ بْنِ وَهْبٍ ، عَنْ أَبِي عَبْدِ اللّهِ عليه السلام ، قَالَ :«الْعَدْلُ أَحْلى مِنَ الشَّهْدِ ، وَأَلْيَنُ مِنَ الزُّبْدِ ، وَأَطْيَبُ رِيحاً مِنَ الْمِسْكِ» .

۱۹۶۲.عِدَّةٌ مِنْ أَصْحَابِنَا ، عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ خَالِدٍ ، عَنْ إِسْمَاعِيلَ بْنِ مِهْرَانَ ، عَنْ عُثْمَانَ بْنِ جَبَلَةَ ، عَنْ أَبِي جَعْفَرٍ عليه السلام ، قَالَ :«قَالَ رَسُولُ اللّهِ صلى الله عليه و آله : ثَلَاثُ خِصَالٍ مَنْ كُنَّ فِيهِ أَوْ وَاحِدَةٌ مِنْهُنَّ ، كَانَ فِي ظِلِّ عَرْشِ اللّهِ يَوْمَ لَا ظِلَّ إِلَا ظِلُّهُ : رَجُلٌ أَعْطَى النَّاسَ مِنْ نَفْسِهِ مَا هُوَ سَائِلُهُمْ ؛ وَرَجُلٌ لَمْ يُقَدِّمْ رِجْلاً وَلَمْ يُؤَخِّرْ رِجْلاً حَتّى يَعْلَمَ أَنَّ ذلِكَ لِلّهِ رِضًا ؛ وَرَجُلٌ لَمْ يَعِبْ أَخَاهُ الْمُسْلِمَ بِعَيْبٍ حَتّى يَنْفِيَ ذلِكَ الْعَيْبَ عَنْ نَفْسِهِ ؛ فَإِنَّهُ لَا يَنْفِي مِنْهَا عَيْباً إِلَا بَدَا لَهُ عَيْبٌ ، وَكَفى بِالْمَرْءِ شُغُلاً بِنَفْسِهِ عَنِ النَّاسِ» .

۱۹۶۳.عَنْهُ ، عَنْ عَبْدِ الرَّحْمنِ بْنِ حَمَّادٍ الْكُوفِيِّ ، عَنْ عَبْدِ اللّهِ بْنِ إِبْرَاهِيمَ الْغِفَارِيِّ ، عَنْ جَعْفَرِ بْنِ إِبْرَاهِيمَ الْجَعْفَرِيِّ ، عَنْ أَبِي عَبْدِ اللّهِ عليه السلام ، قَالَ :«قَالَ رَسُولُ اللّهِ صلى الله عليه و آله : مَنْ وَاسَى الْفَقِيرَ مِنْ مَالِهِ ، وَأَنْصَفَ النَّاسَ مِنْ نَفْسِهِ ، فَذلِكَ الْمُؤْمِنُ حَقّاً» .