۱۹۸۱.محمد بن يحيى ، از احمد بن محمد ، از ابن محبوب ، از مالك بن عطيّه ، از يونس بن عمّار روايت كرده است كه گفت : امام جعفر صادق عليه السلام فرمود كه :«اوّل گوينده از اعضا و جوارح در روز قيامت، رحم است . عرض مى كند كه : اى پروردگار من! هر كه در دنيا مرا وصل كرده ، امروز در ميان خود و او پيوند ده ، و هر كه در دنيا مرا قطع كرده ، امروز در ميان خود و او قطع كن» .

۱۹۸۲.از او ، از احمد بن محمد بن ابى نصر ، از ابوالحسن حضرت امام رضا عليه السلام روايت است كه فرمود :«امام جعفر صادق عليه السلام فرمود كه : رحم خويش را وصل كن ، و هر چند كه به يك شربت آب باشد ، و بهتر چيزى كه رحم را به آن وصل مى كنى ، باز داشتن اذيّت است از آن . و صله رحم موجب تأخير در اجل ، و باعث دوستى است در اهل و خويشان» .

۱۹۸۳.على بن ابراهيم ، از پدرش ، از حمّاد بن عيسى ، از حريز بن عبداللّه ، از فضيل بن يسار روايت كرده است كه گفت : امام محمد باقر عليه السلام فرمود :«به درستى كه رحم در روز قيامت به عرش خدا آويخته، عرض مى كند : بار خدايا! پيوند كن هر كه مرا پيوند كرده ، و ببر از هر كه از من بريده است» .

۱۹۸۴.محمد بن يحيى ، از احمد بن محمد بن عيسى ، از محمد بن اسماعيل بن بزيع ، از حنان بن سدير ، از پدرش ، از امام محمد باقر عليه السلام روايت است كه فرمود :«ابوذر رضى الله عنهگفت : شنيدم از رسول خدا صلى الله عليه و آله كه مى فرمود : دو كناره صراط در روز قيامت رحم و امانت است؛ پس هر گاه كسى كه رحم را وصل نموده و امانت را به صاحبش رد كرده بر آن بگذرد ، به سوى بهشت روان شود . و هرگاه آن كه امانت را خيانت كرده و رحم را قطع نموده بر آن بگذرد ، هيچ كردارى او را نفع نبخشد با وجود اين دو صفت ، و صراط او را در آتش جهنّم نگونسار كند» .

۱۹۸۵.چند نفر از اصحاب ما روايت كرده اند ، از احمد بن محمد بن خالد ، از پدرش ، از ابن ابى عمير ، از حفص بن قرط ،از ابوحمزه ، از امام محمد باقر عليه السلام كه فرمود :«صله ارحام، خلق را نيكو كند ، و كف را بخشنده دارد ، و نفس را پاكيزه سازد ، و در روزى بيفزايد ، و در اجل تأخير كند» . ^۱

۱۹۸۱.مُحَمَّدُ بْنُ يَحْيى ، عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ ، عَنِ ابْنِ مَحْبُوبٍ ، عَنْ مَالِكِ بْنِ عَطِيَّةَ ، عَنْ يُونُسَ بْنِ عَمَّارٍ ، قَالَ : قَالَ أَبُو عَبْدِ اللّهِ عليه السلام :«أَوَّلُ نَاطِقٍ مِنَ الْجَوَارِحِ يَوْمَ الْقِيَامَةِ الرَّحِمُ تَقُولُ : يَا رَبِّ مَنْ وَصَلَنِي فِي الدُّنْيَا ، فَصِلِ الْيَوْمَ مَا بَيْنَكَ وَبَيْنَهُ ؛ وَمَنْ قَطَعَنِي فِي الدُّنْيَا ، فَاقْطَعِ الْيَوْمَ مَا بَيْنَكَ وَبَيْنَهُ» .

۱۹۸۲.عَنْهُ ، عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ أَبِي نَصْرٍ ، عَنْ أَبِي الْحَسَنِ الرِّضَا عليه السلام ، قَالَ :«قَالَ أَبُو عَبْدِ اللّهِ عليه السلام : صِلْ رَحِمَكَ وَلَوْ بِشَرْبَةٍ مِنْ مَاءٍ ، وَأَفْضَلُ مَا تُوصَلُ بِهِ الرَّحِمُ كَفُّ الْأَذى عَنْهَا ، وَصِلَةُ الرَّحِمِ مَنْسَأَةٌ فِي الْأَجَلِ ، مَحْبَبَةٌ فِيالْأَهْلِ» .

۱۹۸۳.عَلِيُّ بْنُ إِبْرَاهِيمَ ، عَنْ أَبِيهِ ، عَنْ حَمَّادِ بْنِ عِيسى ، عَنْ حَرِيزِ بْنِ عَبْدِ اللّهِ ، عَنِ الْفُضَيْلِ بْنِ يَسَارٍ ، قَالَ :
قَالَ أَبُو جَعْفَرٍ عليه السلام :«إِنَّ الرَّحِمَ مُعَلَّقَةٌ يَوْمَ الْقِيَامَةِ بِالْعَرْشِ تَقُولُ : اللَّهُمَّ صِلْ مَنْ وَصَلَنِي ، وَاقْطَعْ مَنْ قَطَعَنِي» .

۱۹۸۴.مُحَمَّدُ بْنُ يَحْيى ، عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ عِيسى ، عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ إِسْمَاعِيلَ بْنِ بَزِيعٍ ، عَنْ حَنَانِ بْنِ سَدِيرٍ ، عَنْ أَبِيهِ ، عَنْ أَبِي جَعْفَرٍ عليه السلام ، قَالَ :«قَالَ أَبُو ذَرٍّ رَضِيَ اللّهُ عَنْهُ : سَمِعْتُ رَسُولَ اللّهِ صلى الله عليه و آله يَقُولُ : حَافَتَا الصِّرَاطِ يَوْمَ الْقِيَامَةِ الرَّحِمُ وَالْأَمَانَةُ ، فَإِذَا مَرَّ الْوَصُولُ لِلرَّحِمِ الْمُؤَدِّي لِلْأَمَانَةِ ، نَفَذَ إِلَى الْجَنَّةِ ، وَإِذَا مَرَّ الْخَائِنُ لِلْأَمَانَةِ الْقَطُوعُ لِلرَّحِمِ ، لَمْ يَنْفَعْهُ مَعَهُمَا عَمَلٌ ، وَتَكَفَّأَ بِهِ الصِّرَاطُ فِي النَّارِ» .

۱۹۸۵.عِدَّةٌ مِنْ أَصْحَابِنَا ، عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ خَالِدٍ ، عَنْ أَبِيهِ ، عَنِ ابْنِ أَبِي عُمَيْرٍ ، عَنْ حَفْصِ بْنِ قُرْطٍ ، عَنْ أَبِي حَمْزَةَ ، عَنْ أَبِي جَعْفَرٍ عليه السلام ، قَالَ :«صِلَةُ الْأَرْحَامِ تُحَسِّنُ الْخُلُقَ ، وَتُسَمِّحُ الْكَفَّ ، وَتُطَيِّبُ النَّفْسَ ، وَتَزِيدُ فِي الرِّزْقِ ، وَتُنْسِئُ فِي الْأَجَلِ» .