۱۹۹۷.و از او ، از على بن حكم ، از عبداللّه سنان روايت است كه گفت : به خدمت امام جعفر صادق عليه السلام عرض كردم كه : مرا پسرعمّويى است كه مكرّر به او مى پيوندم و او از من مى بُرد ، تا آنكه به جهت جدايى و بريدنش از من ، قصد كرده ام كه از او ببُرم . فرمود كه :«چون تو به او بپيوندى و او از تو ببرد ، خدا به هر دو پيوندد ، و اگر تو از او ببرى و او از تو ببرد ، خدا از هر دو خواهد بريد» .

۱۹۹۸.از او ، از على بن حكم ، از داود بن فرقد روايت است كه گفت : امام جعفر صادق عليه السلام فرمود كه :«من دوست مى دارم كه خدا بداند كه من در باب رحم و خويش خود گردنم را خوار كرده ام و ذلّت را بر خود قرار داده ام . به درستى كه من پيشى مى گيرم خاندان خود را و به ايشان مى پيوندم ، پيش از آنكه از من بى نيازى جويند» .

۱۹۹۹.از او ، از وشّاء ، از محمد بن فضيل صيرفى ، از حضرت امام رضا عليه السلام روايت است كه فرمود :«به درستى كه رحم آل محمد ـ يعنى ائمه ـ به عرش آويخته عرض مى كند : بار خدايا! هر كه به من پيوندد ، به او بپيوند ، و هر كه از من ببُرد ، از او ببُر . و بعد از رحم ايشان ، رحم و احكام آن ، در رحم هاى مؤمنان جارى است؛ پس اين آيه را تلاوت فرمود كه : «وَاتَّقُوا اللّه الَّذى تَسآئَلُونَ بِهِ وَالْاَرْحامَ»^۱ .

۲۰۰۰.چند نفر از اصحاب ما روايت كرده اند ، از احمد بن ابى عبداللّه ، از ابن فضّال ، از ابن بكير ، از عمر بن يزيد كه گفت : امام جعفر صادق عليه السلام را سؤال كردم از قول خداى عز و جل :«الَّذينَ يَصِلُونَ ما أَمَرَ اللّهِ بِهِ أَنْ يُوصَلَ»^۲. فرمود كه :«آن خويشِ تو است» .

۲۰۰۱.على بن ابراهيم ، از پدرش ، از ابن ابى عمير ، از حمّاد بن عثمان و هشام بن حكم و درست بن ابى منصور ، از عمر بن يزيد روايت كرده است كه گفت : به خدمت امام جعفر صادق عليه السلام عرض كردم كه :«الَّذينَ يَصِلُونَ ما أَمَرَ اللّهُ بِهِ أَنْ يُوصَلَ». فرمود كه :«اين آيه در باب رحم آل محمد عليهم السلام نازل شده ، و گاه است كه در باب خويشِ تو مى باشد» . بعد از آن فرمود كه : «البتّه از [دسته] آن مباش كه در شأن چيزى مى گويند كه در يك چيز است» . ^۳

۱۹۹۷.وَ عَنْهُ ، عَنْ عَلِيِّ بْنِ الْحَكَمِ ، عَنْ عَبْدِ اللّهِ بْنِ سِنَانٍ ، قَالَ :
قُلْتُ لِأَبِي عَبْدِ اللّهِ عليه السلام : إِنَّ لِيَ ابْنَ عَمٍّ أَصِلُهُ فَيَقْطَعُنِي ، وَأَصِلُهُ فَيَقْطَعُنِي حَتّى لَقَدْ هَمَمْتُ لِقَطِيعَتِهِ إِيَّايَ أَنْ أَقْطَعَهُ ، أَ تَأْذَنُ لِي قَطْعَهُ؟
قَالَ :«إِنَّكَ إِذَا وَصَلْتَهُ وَقَطَعَكَ ، وَصَلَكُمَا اللّهُ ـ عَزَّ وَجَلَّ ـ جَمِيعاً ، وَإِنْ قَطَعْتَهُ وَقَطَعَكَ ، قَطَعَكُمَا اللّهُ» .

۱۹۹۸.عَنْهُ ، عَنْ عَلِيِّ بْنِ الْحَكَمِ ، عَنْ دَاوُدَ بْنِ فَرْقَدٍ ، قَالَ :
قَالَ لِي أَبُو عَبْدِ اللّهِ عليه السلام :«إِنِّي أُحِبُّ أَنْ يَعْلَمَ اللّهُ أَنِّي قَدْ أَذْلَلْتُ رَقَبَتِي فِي رَحِمِي ، وَإِنِّي لَأُبَادِرُ أَهْلَ بَيْتِي أَصِلُهُمْ قَبْلَ أَنْ يَسْتَغْنُوا عَنِّي» .

۱۹۹۹.عَنْهُ ، عَنِ الْوَشَّاءِ ، عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ الْفُضَيْلِ الصَّيْرَفِيِّ ، عَنِ الرِّضَا عليه السلام ، قَالَ :«إِنَّ رَحِمَ آلِ مُحَمَّدٍ الْأَئِمَّةِ عليهم السلام لَمُعَلَّقَةٌ بِالْعَرْشِ تَقُولُ : اللّهُمَّ صِلْ مَنْ وَصَلَنِي ، وَاقْطَعْ مَنْ قَطَعَنِي ، ثُمَّ هِيَ جَارِيَةٌ بَعْدَهَا فِي أَرْحَامِ الْمُؤْمِنِينَ» ثُمَّ تَلَا هذِهِ الْايَةَ : «وَ اتَّقُوا اللّهَ الَّذِى تَسائَلُونَ بِهِ وَالْأَرْحامَ» .

۲۰۰۰.عِدَّةٌ مِنْ أَصْحَابِنَا ، عَنْ أَحْمَدَ بْنِ أَبِي عَبْدِ اللّهِ ، عَنِ ابْنِ فَضَّالٍ ، عَنِ ابْنِ بُكَيْرٍ ، عَنْ عُمَرَ بْنِ يَزِيدَ ، قَالَ :
سَأَلْتُ أَبَا عَبْدِ اللّهِ عليه السلام عَنْ قَوْلِ اللّهِ عَزَّ وَجَلَّ :«الَّذِينَ يَصِلُونَ ما أَمَرَ اللّهُ بِهِ أَنْ يُوصَلَ»فَقَالَ :«قَرَابَتُكَ» .

۲۰۰۱.عَلِيُّ بْنُ إِبْرَاهِيمَ ، عَنْ أَبِيهِ ، عَنِ ابْنِ أَبِي عُمَيْرٍ ، عَنْ حَمَّادِ بْنِ عُثْمَانَ وَ هِشَامِ بْنِ الْحَكَمِ وَدُرُسْتَ بْنِ أَبِي مَنْصُورٍ ، عَنْ عُمَرَ بْنِ يَزِيدَ ، قَالَ :
قُلْتُ لِأَبِي عَبْدِ اللّهِ عليه السلام :«الَّذِينَ يَصِلُونَ ما أَمَرَ اللّهُ بِهِ أَنْ يُوصَلَ»؟
قَالَ :«نَزَلَتْ فِي رَحِمِ آلِ مُحَمَّدٍ ـ عَلَيْهِ وَآلِهِ السَّلَامُ ـ وَقَدْ تَكُونُ فِي قَرَابَتِكَ». ثُمَّ قَالَ : «فَلَا تَكُونَنَّ مِمَّنْ يَقُولُ لِلشَّيْءِ : إِنَّهُ فِي شَيْءٍ وَاحِدٍ» .